Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

κάτι.

απρόσκλητη λέξη
που πέφτεις βαριά στην ώρα ετούτη και βλέπω την τύχη.
άσπλαχνη, πλαστική, κι όσο κι αν έχουν λειάνει τις γωνίες της,
να κρύβει τον κύκλο της ζωής...
όλα, ζαριά είναι μέσα μου.
ζάρα, χα!
τις συλλαβές ανακατώνω με δύναμη κι επίγνωση
όπως ο στρατιώτης καθαρίζει το όπλο του, περιμένει στη σκοπιά τα φαντάσματα του πιο τρελού αέρα, της επώδυνης απουσίας,
για να εκπυρσοκροτήσει, για να χαθεί.
και μετά, η απώλεια.
μια απώλεια ποτέ δεν είναι πολύ στην ουσία.
'είναι λίγη, πολύ λίγη',
σα φιλί σε κρόταφο πεθαμένου.
και πολύ είναι, αλλά άσε.
τούτο πια, ποίημα δεν είναι,
είναι παφλασμός.
κύμα αδιεξόδων που ζητούν απολογία.
κύμα ολόλευκων πυρετών χωρίς αναγνωριστικά βροχής.
πέφτει μονάχα η ζωή σ'ένα σύνορο.
η ζωή γίνεται μια κόψη ξυραφιού
τραγουδάω σαν αλήτης στο πέρασμα του κρυμμένου χρόνου
που μου χαμογελάει,
κανείς άλλος δε βλέπει.
ο χρόνος, μου απλώνει ένα χαλί ολάνθιστο δυστυχία.
ο χρόνος είναι δρόμος.
γνέφω ιστορίες με τα λουλούδια στο λιβάδι του
περνώ το κατώφλι της απουσίας, της απώλειας, της τυχερής μου μέρας.
εδώ δρομολογείται η βροχή. μια σιωπηλή βροχή που στάζει απόγνωση.
δεν αναγνωρίζω πια τίποτα, όλα, μα όλα, σιωπούνε

και κατεβαίνω στο βυθό.




----------
ελένη κονδύλη.

11 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Κάποτε και το Κάτι είναι πολύτερο του Παντός!!!!

Unknown είπε...

π.κ., πόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ! έχουμε χαθεί, κι αποκλείεται, κάτι θα γίνει και θα τα ξαναπούμε!
εύχομαι όλα καλά σε σένα και την οικογένεια!

roula karamitrou είπε...

τραγουδάω σαν αλήτης στο πέρασμα του κρυμμένου χρόνου
που μου χαμογελάει,
κανείς άλλος δε βλέπει.
ο χρόνος, μου απλώνει ένα χαλί ολάνθιστο δυστυχία.
ο χρόνος είναι δρόμος.
γνέφω ιστορίες με τα λουλούδια στο λιβάδι του

Γλιέπει γλιέπει το προβατάκι...ξέρω ότι δε φτάνει, αλλά γλιέπει

marianaonice είπε...

Oλάνθιστο χαλί δυστυχίας...
Υπάρχουν λουλούδια δυστυχίας άραγε;;
Απόγνωση;;
Γιατί καλή μου;;
Το έχω βιώσει αυτό το συναίσθημα, μην αφήσεις να σε κυριεύσει, μη παρασυρθείς στη νάρκη του, χτύπα τα πόδια στο πάτωμα με πείσμα και τινάξου έξω από το βυθό που θέλει να σε καταπιεί!!
Κι εγώ στον εαυτό μου μιλώ... για να μ' ακούω, γιατί η απόγνωση είναι αλυσίδα βαριά που δύσκολα την κόβεις...
Καλό μήνα abttha μου, με αλήθειες στη ζωή μας δυνατές κι αγαπημένες!!
:)

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

"Ο χρόνος είναι δρόμος και,
κατεβαίνω στο βυθό ..."

Σ' ευχαριστώ ... για το ταξίδι ...

Καλές 15 ημέρες, ... κι ένα Πάσχα ... διαφορετικό ...

Πάνος

anepidoti είπε...

εκεί, στο βυθό...
εκεί, θα τραγουδάμε σαν αλήτες,
μέχρι να φύγει η σκόνη
μέχρι να λυώσουν τα βατραχοπέδιλά μας!

υπέροχο, παυλίτσα, υπέροχο!

Unknown είπε...

προς ρουλιώ-προβατάκι:
έχει χορταράκια για όλους μας, άλλωστε εγώ τρώω ρίζες και καροτάκια!

Unknown είπε...

μαριάννα, καλό μήνα κσι σ'ευχαριστώ για την ευθύτητα που σε χαρακτηρίζει.
είμαι τυχερή που μέσω διαδικτύου έχω γνωρίσει τόσο καλούς ανθρώπους...

Unknown είπε...

πάνο! τι έκπληξη! καλό μήνα με αγάπη που δεν είναι πρωταπριλιάτικη!

Unknown είπε...

ανεπιδοτάκι, θα λιώσουν τα βατραχοπέδιλα και θα γίνουμε γοργόνες! σύμφωνοι;
χα χα χα...
χαίρομαι που μιλάμε κι αλλού!

marianaonice είπε...

Δική μου η τύχη που μέσω του διαδικτύου σε @γνώρισα...
Κάποτε θα γνωριστούμε και από κοντά...
:)))