μας αφορά όλους.
στο σπίτι μας, στον άνθρωπό μας, στην οικογένειά μας, στον τόπο εργασίας μας, στους φίλους μας, στο σχολείο μας, στο πανεπιστήμιο, παντού...
ταμπού τέρμα.
η ψυχική υγεία είναι θέμα κοινωνίας.
πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να αγνοούμε;
το έχετε σκεφτεί;
θα έπρεπε.
8 σχόλια:
εγώ, ως γνωστή ανισόρροπη, το σκέφτομαι συχνά πυκνά... Αυτοί που πρέπει, πάλι, ΔΕΝ το σκέπτονται,. Είναι πολυέξοδο και χωρίς εκλογικό κέρδος...
και πώς ορίζεται η ψυχική υγεία;
Καλημέρα Ελενάκι μου!
μας αφορά όλους ακόμα κι όταν δεν το ξέρουμε. Αλλά υπάρχει μια κουρτίνα. Και ξέρεις είναι σαν αυτές του μπάνιου που έχει λέξεις επάνω. Αυτή έχει τη λέξη "φόβος" και χαμηλά στο ρέλι γίνεται "αδια-φοβ(ρ)ία".
Εν ολίγοις, κατά τη γνώμη μου, σκόπιμο και χρήσιμο είναι -όπως το κάνεις ήδη εσύ- να βοηθηθούμε από ανθρώπους που γνωρίζουν να τραβήξουμε την κουρτίνα αυτή και να το δούμε στις διαστάσεις του.
υγεία και ασθένεια είναι αντίθετα μεταξύ τους;
δεν ξέρω,
πάντως αν το σώμα είναι χαρούμενο και η ψυχή το ίδιο, τότε ίσως υπάρχει υγεία, αν το σώμα πονάει και η ψυχή δε χαίρεται
ίσως υπάρχει ψυχική ασθένεια.
να μην κοιμάσαι, να θυμώνεις, να στεναχωριέσαι, να φοβάσαι...
απλά, καθημερνά, κι όμως επίφοβα πράματα...
και πόσα άλλα...
Γεια σας κα Ε. Ελπίζω να είστε καλά, το ίδιο επιθυμείτε και δι υμάς, ξέρω. Πάντα ξέρω, και πάντα επιθυμείτε. Με άλλο μπλογκ σας άφησα, με άλλο σας βρίσκω. Θέμα για την ψυχική υγεία έ;... ωραίο το σχόλιο που άφησε ο/η προηγούμενος... 'αν το σώμα πονάει και η ψυχή δε χαίρεται
ίσως υπάρχει ψυχική ασθένεια...' ναι αμέ!... ίσως υπάρχει και ανωμαλία γεννετική... να είμαστε δίκαιοι, να το πάρουμε όλο πάνω μας και σε άλλον ευθύνη ουδεμία να ρίξουμε... μην ανησυχείτε κα Έ, έχετε πολλούς φίλους κι εγώ ένα τεράστιο τίποτα για να ανησυχώ μήπως το χάσω...
μας αφορά όσο δεν φανταζόμαστε....
και καλά θα κάνουμε να εξοικειωνόμαστε και να μην φοβόμαστε να μιλάμε, η πολιτεία άστην,
ψυχικά ασθενής, συνολικά...
ούτε που περνά από το μυαλό. παρόλο που ορθώς λες θάπρεπε
σχετικά με την ψυχική υγεία.
είμαστε μια κοινωνία με πολλά ταμπού, και γι'αυτό μερικές φορές φτάνουμε σε θηριωδίες...
θηριωδία δεν ήταν το άσυλο της λέρου, κλπ;
κι όμως, πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν ώστε να μη φτάνουμε ποτέ τόσο μακριά...
εκ πείρας γνωρίζω ότι εύκολο είναι κάποιοι άνθρωποι να είναι αδύναμοι κρίκοι. η κοινωνία, όλοι εμείς δλδ, δυνατοί ή ασθενέστεροι, θα πρέπει να έχουμε τα μάτια ανοιχτά και τις καρδιές επίσης, ώστε να συμπαραστεκόμαστε και στον εαυτό μας και στους άλλους σε διάφορες αδυναμίες, μεταξύ των οποίων και οι ψυχικές αδυναμίες...
θα επανέλθω, αυτό τον καιρό δεν είμαι σε φόρμα...
Δημοσίευση σχολίου