Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Χρίστος Στασινόπουλος, υποψήφιος στην α' αθηνών

λοιπόν, μην τα πολυλογούμε:
τηλέφωνο πριν μερικά χρόνια:
-τι; πού είναι; στο ναυτικό; οκ!
ο χρίστος στασινόπουλος ήταν εκεί πριν φτάσω εγώ.
η χ ήταν στα χέρια συναδέλφου του.
-ελπίζω να μην είναι καρκίνος! λέω εγώ όταν φτάνω.
ο χρίστος απαντάει: και βέβαια καρκίνος είναι, αλλά από αυτούς που δε χρειάζεται πέραν του χειρουργείου τίποτε, θα δείς.
δεν ήταν μόνο που είχε δίκιο. ήταν που αυτός ήταν ο πρώτος που έδωσε αίμα.
ήταν αυτός που είχε αφήσει το σακάκι του στην άλλη με το σπασμένο χέρι, που κρύωνε στην κηφισίας περιμένοντας το ασθενοφόρο.
ήταν αυτός που βάσταγε ξάγρυπνον έναν τύπο που είχε συρθεί δεκάδες μέτρα στην εθνική, από μοτοσυκλέτα, του φώναζε και τον βοηθούσε να μην παραδοθεί, και του προσέφερε τις πρώτες σωτήριες βοήθειες.
ήταν αυτός που σιγόνταρε άλλον φίλο, να ξαναμπεί στο κουρμπέτι του δικού του επαγγέλματος. πριν δυο χρόνια, γι' αυτόν το γιατρό είχα γράψει τα κάτωθι:
http://www.abttha.blogspot.com/2010/09/blog-post_16.html
έχει συνείδηση.
έχει γνώση, κι έχει σκέψη κοινωνικού και οραγωτικού χαρακτήρα.
ε λοιπόν τώρα, ο Χρίστος Στασινόπουλος είναι υποψήφιος στην Α' Αθηνών, με το Άρμα Πολιτών, στο ψηφοδέλτιο 'Ανεξάρτητοι Έλληνες'.
ναι, δε μου τυχαίνει ταχτικά,
μα
ναι, κάνω διαφήμιση:
με το καλό Χρίστο. α, και που είσαι! σε θέλω τόσο ενσυνείδητο, όσο είσαι.
και την Αρμονία, μην την αφήσεις. δικιά σου ιδέα ήταν.
μπράβο σου.

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

νίκος παλυβός, εκλεγμένο μέλος ΔΕΠ πανεπιστημίου, αδιόριστος, αυτοκτονεί.

το ξέρω πως πάντα μένω πίσω.
καμιά φορά όχι μόνο πίσω, απλώς δε βρίσκω θέση πουθενά.
του που θε να είναι μια τρισύλλαβη λέξη, πού θες να ξέρω, που θε να πας, που θε να το βρείς..
που που...
πού, και στο τέλος 'πουθενά'.
ένας κρεμασμένος είναι κάποιος που δεν ακουμπάει πουθενά.
μήτε γη μήτε ουρανό. τα πόδια του κρέμονται. μα δεν πατούν τη γη που δεν ήθελε να του κάνει χώρα.
όταν κάποιος πεθαίνει, και μετά οι άλλοι τον κλαίνε και αναλογίζονται για το πώς πέθανε κάποιος άνθρωπος, είναι πια αργά.

είναι αργά για μένα, που το έμαθα τώρα, ή είναι αργά μόνο για κείνον, που έφυγε γιατί κανείς δε στάθηκε δίπλα του, γιατί κανείς δε φώναξε γι' αυτόν, γιατί κανείς, κανείς... κανείς δεν υπήρχε μαζί του.

είμαι στο πανεπιστήμιο και κάνω μάθημα, σ' ένα τμήμα όπου συνάδελφοί μου
ναι συν- ά δελ φοί μου, κάνουν μάθημα όπως κι εγώ, και συμμερίζομαι μαζί τους τη δουλειά τους, και παλεύουμε όλοι μαζί για το συλλογικό έργο που λέγεται διδασκαλία και δη πανεπιστημιακή, όπου βέβαια η πολυφωνία είναι απαραίτητη.
μόνο που εγώ παίρνω μισθό.

νορμάλ, θα μου πείτε.
συφμωνώ σχεδόν:
όταν δίπλα μου κάποιος κάνει την ίδια δουλειά με μένα (για να μην πω και καλύτερη) κι αυτός δεν πληρώνεται, τι συμβαίνει;

ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΌΤΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΚΛΕΓΜΈΝΟΙ ΕΔΏ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ;;;;;

πριν λίγο καιρό, ένας φαρμακοποιός, πυρπολήθηκε, πλατεία συντάγματος. ένα γράμμα.
πριν λίγο καιρό, ένας δάσκαλος, στην ξάνθη, μερικά γράμματα, κρεμάστηκε.

κι έλεγα πως η αυτοκτονία είναι σκέτη ψυχιατρική.

τώρα ο νίκος παλυβός, συνάδελφός μου, βρέθηκε εκεί που τίποτε και κανένας δεν τον στήριξε για να μην το κάνει.
ποια μάνα και ποιος πατέρας σε κλαίνε τώρα νίκο;
πού είσαι;
εκεί που είσαι εσύ δεν ξέρω πώς είναι.

εδώ που είμαι εγώ, ξέρω πώς είναι: είναι παγερά και αδιάφορα. είναι οικτρά και μουλωχτά. είναι ανελέητα και φοβισμένα.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΎΩ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΟΥΛΕΙΆ, ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΠΛΗΡΏΝΟΝΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΏΝΟΝΤΑΙ.

ΠΙΣΤΕΎΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΕΤΣΙ.

Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ.
ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει νίκο.

προτείνω τα τμήματα που έχουν ανάγκη από αδιόριστα μέλη ΔΕΠ να δράσουν ώστε κάτι να γίνει γι' αυτή την εντελώς απαράδεκτη κατάσταση, που δε νομίζω να συμβαίνει και σε άλλα επαγγέλματα.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

21απριλίου 2012. όταν λέμε όλοι, εννοούμε 'όοοοολοι', η επίδραση της διαφήμισης στις ζωές των άλλων.

οι ζωές των άλλων, να πάτε να το δείτε ή να το πάρετε να το δείτε σπίτι σας.
είναι ένα υπέροχο γερμανικό έργο, καμμία σχέση με το σπίγγελ και το κωλοδάχτυλο που χώνουν οι γερμανοί όταν τα βρούνε δύσκολα (ξέρεις τι είναι να βλέπεις την αφροδίτη της μήλου και να μην μπορείς να αντέξεις την ομορφιά; ε, στο τέλος αυνανίζεσαι όπως μπορείς).
οι ζωές των άλλων είναι ένα υπέροχο έργο όπου όντως οι ζωές των άλλων ξυπνάει τη συνείδησή σου.
κι άμα η συνείδηση ξυπνήσει, τότε γίνεσαι άνθρωπος, δλδ ένας απλός ήρωας. κάποιος που μπορεί να ζει.

η κόρη μου πήγε χτες σε μια συναυλία.
στα εξάρχεια.
σήμερα φεύγει για τη φλώρινα, ε, να ξεσκάσει λιγάκι.
σήμερα τρώγαμε μαζί. με σνομπάρει λίγο, μ' ααγαπάει όμως πολύ, αλλά δε μου επιτρέπει και πολλά να ξέρω. τώρα που είναι εδώ, κοιμάμαι στο σαλόνι για να ακούω την πόρτα που έρχεται και να κοιμάμαι καλύτερα μετά.
να όμως που μιλούσε με τον αδελφό της.
πήρε τ' αυτί μου λοιπόν τι έγινε εχτές και γιατί άργησε τόσο:
στη συναυλία, που ήταν έξω, στην πλατεία, ξαφνικά ήρθαν μπάτσοι.
(μπάτσοι είναι οι αστυνομικοί όταν αντί να προστατεύουν τους πολίτες εκτελούν διαταγές πρόστυχες πρόστυχων ανωτέρων)
εκεί στην ψύχρα λοιπόν, οι μπάτσοι άρχισαν να ρίχνουν δακρυγόνα.
ο κόσμος σκόρπισε.
μετά γίναν οδοφράγματα.
άναψαν κάδους για να απορροφήσουν τα δακρυγόνα. η άννα δεν μπορούσε να φύγει.
σ' ένα δρόμο να και τρία μωρά.
μωρά είναι στην αργκό μικρά-μεγάλα εφηβάκια που δεν ξέρουν καλά τι γίνεται.
να και τρία μωρά με κουκούλες και πέτρες.
η άννα λέει στον ένα: ε, έλα δω εσύ! πού πας;
το μικρό κατεβάζει την κουκούλα και της λέει : τι γίνεται;
η άννα του λέει:
τι λες να γίνεται; από δω είναι οι μπάτσοι κι από κει ο κόσμος. εσύ πού θα πας;
και το μικρό γύρισε στον κόσμο.
άκουγα την ιστορία κι είχα μείνει εμβρόντητη.
πόσο απλό να εκτραχυλιστεί μια κατάσταση, και
κυρίως,
ποιος την προκαλεί.


και ποιοί είσαστε εκεί; ρωτάει ένας φίλος.
ε, να όλοι.
ήταν κι οι μπάτσοι εκεί και ρίξανε δακρυγόνα.


α, λέει το παιδί, γι' αυτό λές όλοι. όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι!


αμάν πια! και γιατί; και ποιο παλαιοκομματικό νούμερο θεωρεί ότι η 21η απριλίου πρέπει να είναι σώνει και καλά έμβλημα; σώνει και καλά πρόβλημα; 
μια στεναχώρια ήταν.


το πρόβλημα είναι η νοοτροπία της καταστολής και της ανελευθερίας. αυτή που οδηγεί στη βία, ενίοτε δε και τον ίδιο το θάνατο.

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

λαμόγια και γιουσούφια, 2. η αγένεια και ο φόβος.

η κόρη ενός φίλου μου έκανε αυτή τη δουλειά: είχε προσληφθεί από μια τράπεζα για να παίρνει τηλέφωνα:
- χαίρετε, η κυρία χ;
-μάλιστα.
-τηλεφωνώ από χτράπεζα, για ένα ληξιπρόθεσμο λογαριασμό κλπκλπκλπκλπκλπ....

εάν εσείς δεν ξέρετε τι είναι αυτά, εγώ, ξέρω. εδώ και μερικούς μήνες ξέρω.

πριν αρκετό καιρό διαπιστώθηκε ότι η εταιρεία τηλεφωνίας με την οποία είχα αγαστή έως πρότινος συνεργασία, έκανε λάθος και μου φούσκωνε τους λογαριασμούς. όταν διαπιστώθηκε το λάθος, προς τιμήν τους το κατάλαβαν, και περίμενα κι εγώ, πριν τους πληρώσω ξανά, να έχει αλαφρύνει το φέσι.
περίμενα βεβαίως, και δε θα ξαναπλήρωνα μέχρι να γίνει εκκαθάριση.
η εκκαθάριση έγινε, αν έγινε σωστά τώρα αρχίζω να αμφιβάλω αλλά δε βαριέσαι, και έχω τον τελευταίο λογαριασμό στα χέρια μου: ΠΛΗΡΩΤΕΟ Ως ΤΗΝ 26.4.2012
προχτές δλδ 17.4.2012 δέχομαι ένα τηλέφωνο:

- χαίρετε, η κυρία χ;
-μάλιστα.
-τηλεφωνώ από την χ τηλεφωνία, για ένα ληξιπρόθεσμο λογαριασμό κλπκλπκλπκλπκλπ....ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΦΡΑΓΗ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΚΛΗΣΕΩΝ ΑΥΡΙΟ!!!
-ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ, γιατί ευγενώς φερόμενη δέχτηκα ότι έγινε λάθος και περίμενα την εκκαθάριση. αλοίμονο αν τολμούσατε να πιστέψετε ότι θα συνέχιζα να πληρώνω κερατιάτικα. τώρα που έγινε η εκκαθάριση, θα πληρώσω το λογαριασμό στις 26.4. διαβιβάστε το στους ανωτέρους σας.
εχτές 18.4. το τηλέφωνο, το ίντερνετ, και δουλεύω μ' αυτό, ήταν κομμένο.
πάω στην εταιρεία, ζητώ να μιλήσω με έναν υπεύθυνο. προκύπτει ο υπεύθυνος, του δείχνω το χαρτί και του λέω: απαιτώ να γίνει η σύνδεση ΤΩΡΑ, αλλιώς χάνετε έναν πελάτη σας με δύο τηλέφωνα.
η τύπισα (δεν μπορώ να κρυφτώ όταν γράφω, γυναίκα ήταν, νεότερή μου, είμαι 56 χρόνων, εννοείται 23 ετών και θεά), κοιτάζει, βλέπει το 26.4., τι να πει, γυρνάει τη σελίδα, διαβάζει τα ψιλά γράμματα από πίσω, κάτω κάτω, και χωρίς να μιλήσει μου τα βάζει στα μούτρα.
- έχετε την καλοσύνη να μου διαβάσετε αυτά τα ψιλά γράμματα γιατί δε φορώ γυαλιά;
Η ΤΎΠΙΣΑ, ΤΟΤΕ, ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ!!!!
ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΛΙΓΟ ΜΑΚΡΥΤΕΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΜΟΎΡΗ ΜΟΥ!!!!
υψώνω τον τόνο της φωνής μου και της λέω:
θέλετε να μου πείτε ότι η εταιρεία σας στην πρώτη σελίδα και ευκρινώς γράφει 'ΠΛΗΡΩΤΕΟ Ως ΤΗΝ 26.4.2012, αλλά εγώ θα τιμωρηθώ σύμφωνα με τα ψιλά γράμματα της πίσω σελίδας; δλδ θέλετε να πείτε ότι πρόκειται για μια ανέντιμη συναλλαγή;
-μη φωνάζετε! 
-ΝΑ ΜΗ ΦΩΝΆΖΩ! θέλω έναν ανώτερό σας!
ΔΕΝ υπάρχει, μου λέει.
κάντε γραπτώς παράπονα.

και πάει με το πάσο της, μου δίνει ένα χαρτί που λέει 'σχόλια πελατών', να συμπληρώσω.

με πνίγει το δίκιο μου. τόσο καιρό, από 5.12.2011 πλήρωνα λογαριασμούς με λάθος βάση, απίστευτα υψηλούς, και δεν έκανα τίποτε για να τιμωρήσω τη συμπεριφορά τους, και τώρα τολμάνε έτσι! είμουν έξαλλη.
δεν είπα τίποτε άλλο.
βγαίνοντας όμως, της είπα απλώς:
πάντως, θα με βρείτε και στο διαδίκτυο. χωρίς να υψώνω τον τόνο της φωνής μου.

σε 20' λεπτά, μια βρεμένη γάτα με πήρε στο κινητό:

- χαίρετε, η κυρία χ;
-μάλιστα.
-τηλεφωνώ από την χ τηλεφωνία, το τηλέφωνό σας λειτουργεί, έγινε η σύνδεση, μας συγχωρείτε, κάναμε λάθος.
-ευτυχώς που το καταλάβατε.
-ναι, μας συγχωρείτε, το καταλάβαμε, λίγο αργά βέβαια...
-όντως.

ξέρετε τι με πίκρανε πολύ;
με πίκρανε, που είπα στην τύπισσα: 'δεν έχω τα γυαλιά μου, έχετε την καλοσύνη να μου το διαβάσετε;'
κι αυτή, χωρίς να μιλήσει, το απεμάκρυνε από τα μάτια μου, υπονοώντας, το κάθαρμα, ότι εγώ, η νεαρά, είχα πρεσβυωπία! άκουσον άκουσον!!!!

πώς μπορεί να είναι κανείς τόσο αγενής, με μια απλή κίνηση,
πώς μπορεί κανείς να πιστεύει σήμερα ότι έχει το δικαίωμα να γαμάει και να δέρνει.

ΟΟΟΟΟΧΧΧΧΙ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΦΕΡΕΤΑΙ ΆΔΙΚΑ ΚΑΙ ΆΠΡΕΠΑ.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΆΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ: ΛΊΓΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
ΑΥΤΗΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΣΕ ΚΆΘΕ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ. ΣΑΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩ ΌΤΙ ΤΑ ΛΑΜΌΓΙΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ.
ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΜΑΣ.

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

λαμόγια και γιουσουφάκια είναι ένα. ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΑΣ.

τι αστείο! φυσικά και είναι πολιτικό το κείμενο, γραμμένο από μία άννα παναγιωταρά.
λοιπόν, παίρνω το νούμερο 269 με αναμονή 45 λεπτά στο ταχυδρομείο χαλανδρίου.
βγάζω το βιβλιαράκι μου κι αρχίζω μελέτη, διότι ο χρόνος είναι πάντα πιεσμένος. μπορεί να είμαι μια πενηντάρα θεά χωρίς αξιώσεις, τυγχάνω όμως μητέρα τριών παιδιών με κάποια συγκεκριμένα ζητήματα, έχω μια απαιτητική δουλειά, συν κάτι συμπληρωματικά τύπου να γράψουμε και κανα βιβλίο κλπ.
δλδ: Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ.
η ουρά πάει αργά.
λέω δυνατά και όχι εκνευρισμένα: μήπως μπορείτε να ανοίξετε κι άλλο ταμείο, γιατί η ουρά πάει πολύ αργά;
δε μιλάει κανείς.
που και που ανοίγει επιλεκτικά ένα φωτάκι ακόμη, ενώ ουσιαστικά η ουρά είναι για ένα και μόνο γκισέ!
ένας φτηνιάρης 45άρης, με αριστερού τύπου γένια και μαλλί στο κάπως, πλησιάζει χωρίς χαρτί προτεραιότητος έναν ταμία, κι ο ταμίας του εξηγεί πως πρέπει να έχει αριθμό προτεραιότητος.
σκέφτομαι: ασφαλώς κι ο φτηνιάρης είναι φτηνιάρης, αν παριστάνει ότι δεν ξέρει ότι χρειάζεται αριθμός προτεραιότητας στην ηλικία του...
πηγαίνει, παίρνει αριθμό και κάθεται δίπλα μου. αρχίζει: αργούμε!
του λέω: απευθυνθείτε κι εσείς στον διευθυντή ν' ανοίξει κι άλλα ταμεία για το κοινό.
δεν του αρέσει αυτό.
είναι αποφασισμένος αλλιώς.
πλησιάζει σε ένα ταμείο και δίνει τα έγγραφα της συναλλαγής του. λέω στην υπάλληλο: ο κύριος υποσκελίζει ένα κάρο κόσμο! παρακαλώ ρωτήστε τον κύριο τι αριθμό προτεραιότητος έχει!
-ουφ, τι θες εσύ;
-θέλω τον αριθμό προτεραιότητός σας!
-σιγά!
-δείχτε τώρα το χαρτάκι που έχετε γιατί θα πάρω τα χρήματα που ακουμπήσατε στο γκισέ!
το πράγμα χοντραίνει.
-το χαρτάκι!
-ωχού!
μου δίνει το χαρτάκι. φυσικά είναι 289, ενώ βρισκόμαστε στο 250.
ο διευθυντής είναι λίγο πιο μέσα:
-κύριε διευθυντά καλημέρα σας και χριστός ανέστη! σας θέλω τώρα δίπλα!
μπροστά σε όλα τα κουρασμένα, μπαϊλντισμένα, αφημένα, στεγνά πρόσωπα του λέω:
ειδοποίησα την υπάλληλό σας ότι ο κύριος δεν είχε προτεταιότητα αυτή τη στιγμή, αυτή δεν είπε τίποτε, και ορίστε! μήπως πρέπει κι εγώ να υποσκελίσω όλο αυτόν το κόσμο γιατί έχω θράσος; αν νομίζετε ότι μπορώ να το κάνω, γελιόσαστε. ο καθένας μας οφείλει να έχει συνείδηση και να μην ευνοεί την αδικία.
λίγο ξυπνήσανε.
άρχισε η ουρά να τρέχει.
περίμενα τη σειρά μου.
όταν έφυγα, δυο τρεις με ευχαρίστησαν.
βέβαια ο φτηνιάρης είχε φύγει.

τελικά, τι λέτε;
μπορούμε να γίνουμε φτηνιάρηδες. ΜΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ.

ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ.
ΣΕ ΛΙΓΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΧΟΥΜΕ.
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΚΙ ΌΧΙ ΟΦΣΟΡ ΕΤΑΙΡΕΊΕΣ.

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ


δε φτάνει που στην ακριτική ζώνη οι άνθρωποι υπέφεραν φέτος όχι μόνο από το υπερβολικό ψύχος αλλά και από την έλλειψη χρημάτων για να ζεσταθούν, δε φτάνει που φέτος ο ΟΣΕ αποφάσισε να μην είναι οργανισμός σιδηροδρόμων ελλόδος αλλά οργανισμός σιδηροδρόμων μισής Ελλάδος -εκτός κι αν η Φλώριναδε θεωρείται πιαι πρωτεύουσα νομού της Ελλάδος, και πια δε φτάνει το τρένο μέχρις εκεί!!!
να που τώρα, προσπαθώντας κάποιες σκοτεινές δυνάμεις να κόψουν κάθε επαφή των ακριτών με την υπόλοιπη χώρα, διέταξαν σκοταδιστικές πρακτικές που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό της περιοχής: αφενός η αστυνομία υποστηρίζοντας τις γραμμές κάποιων πολιτικάντιδων αποφάσισε να στηρίξει την γκετοποίηση μεταναστών προς αυτά τα μέρη, και αφετέρου η ίδια αστυνομία, προσπαθεί να διαλύσει κάθε ειρηνική συμβίωση μεταξύ μόνιμων κατοίκων της περιοχής και φοιτητών. φοιτητών δε της καλών τεχνών, που προσπαθούν να δώσουν ένα χρώμα ζωής και ανταλλαγής ιδεών σ' αυτήν την πόλη όπου ζουν και μορφώνονται!
έτσι, ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΓΙΟΡΤΗΣ, που είναι γιορτή και τιμή στην ελευθερία για την οποία έδωσαν το αίμα τους τόσοι πρόγονοί μας και τόσοι ακρίτες -και ακριτική ζώνη είναι η Φλώρινα- αυτήν την ηλιόλουστη κυριακή 25 Μαρτίου 2012, η αστυνομία της Φλώρινας τόλμησε να συλλάβει αθώα παιδιά και να τα οδηγήσει στο τμήμα!!!!
πώς τολμούν ανεγκέφαλα να φέρονται και να καταρρακώνουν αξιοπρέπεια και ειρηνική συμβίωση αυτοί οι άνθρωποι! μήπως ήδη θέλουν να κάνουν γκέτο από την υπόλοιπη ελλάδα τη φλώρινα ώστε ευκολώτερα να της πασάρουν ό,τι αυτοί νομίζουν;
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ.
ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΌΤΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΊΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΌΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕΒΌΜΑΣΤΕ ΑΝ ΘΈΛΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΓΟΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΚΆΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ.

ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΦΟΙΤΗΤΏΝ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΤΜΗΜΑΤΟΣ:
Σύλλογος ΦοιτητώνΤμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών  
Καταγγελία κρατικής καταστολής   
Με αφορμή τα όσα συνέβησαν την Κυριακή 25η Μαρτίου του 2012, ημέρα εθνικής εορτής, σε κεντρικό σημείο της Φλώρινας στην οδό Στεφάνου Δραγούμη και ώρα περίπου 11:00, δεκαοχτάχρονος συμφοιτητής μας δέχθηκε απροκάλυπτα επίθεση από τρία αστυνομικά όργανα ντυμένα με πολιτικά, ενώ παράλληλα έγιναν πολλές άλλες προσαγωγές οι οποίες δε βασίζονταν σε κανένα στοιχείο.Αναλυτικότερα, ο συμφοιτητής μας ενώ είχε την απλή πρόθεση να φωτογραφίσει στιγμιότυπα της παρέλασης για την Εθνική μας εορτή καθώς και κομμάτια του αστικού τοπίου της Φλώρινας, δέχθηκε την επίθεση των οργάνων τα οποία με βίαιο τρόπο του απέσπασαν την φωτογραφική μηχανή, τον κακοποίησαν σωματικά αλλά και ψυχολογικά και στην συνέχεια τον μετέφεραν δεμένο με χειροπέδες στο αστυνομικό τμήμα.Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που φοιτητές του Τ.Ε.Ε.Τ. δέχονται τις παράνομες αλλά και παράλογες επιθέσεις των αστυνομικών οργάνων της Φλώρινας. Έχουν υπάρξει πολλά περιστατικά που φοιτητές της σχολής έχουν συρθεί αναίτια, με υποτιμητικό τρόπο στο τμήμα, όπου έχουν υποστεί την εξευτελιστική διαδικασία του σωματικού ελέγχου.Θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι ο προαναφερόμενος φοιτητής επιθυμεί την ανωνυμία του, καθώς στο παρελθόν έχει καταγγείλει σε κλειστό κύκλο συμφοιτητών του ότι οι  αστυνομικές αρχές έχουν παρανόμως εισβάλει και στο σπίτι του, ενώ βρισκόταν ο ίδιος μέσα, γεγονός που τον έχει τρομοκρατήσει .Γνωρίζουμε πολλαπλές περιπτώσεις συμφοιτητών μας που λόγω της παράνομης συμπεριφοράς των οργάνων της “τάξης”, φοβούνται να καταγγείλουν ανάλογα περιστατικά που τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά παρατηρούνται στη Φλώρινα.Εμείς, ως σύλλογος φοιτητών του Τ.Ε.Ε.Τ. Φλώρινας, καταγγέλλουμε την κακώς εννοούμενη άσκηση εξουσίας από πλευράς της αστυνομίας Φλώρινας, κάνοντας έκκληση στην κοινή λογική, επικαλούμενοι τους θεσμούς της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης.Ζητάμε:1) Την ηθική αποκατάσταση του συμφοιτητή μας μέσω δημόσιας συγνώμης από πλευράς της διοίκησης της Αστυνομίας της Φλώρινας.2) Να σταματήσει η ρατσιστική αντιμετώπιση των συμφοιτητών μας από τις αστυνομικές αρχές, που υποθέτουμε ότι στηρίζεται στις ενδυματολογικές, αισθητικές και ιδεολογικές τους αντιλήψεις.3) Από όλους τους αρμόδιους φορείς της Εκπαίδευσης, του Πολιτισμού και της Δημόσιας Διοίκησης, να έχουν τα αντανακλαστικά τους σε ετοιμότητα ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοια περιστατικά.