Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

η βία και το σεξ

σεξ, τι λέξη...
άντε να το μεταφράσεις ελληνικά. κι αν πεις, φύλο, δε λες σχεδόν τίποτα.
μα αν πεις η βία και το φύλο,
λες πολλά.
λες πρώτα απ΄' όλα '
τράβα με κι ας κλαίω'
.
γιατί, ο λόγος αυτός προέρχεται από τα κλαψουρίσματα της οικογένειας της νύφης, που, ως ηττημένη φυλή που της παίρνουν αιχμάλωτο, κλαίει το κοριτσάκι της που το παίρνει μακριά ο γαμπρός.
το κοριτσάκι κλαίει, ο γαμπρός δειλιάζει, μα, τα πράγματα είναι πιο βαθιά και πιο αναγκαία από την έκφραση δακρύων ή φωνών: τράβα με λοιπόν κι ας κλαίω, φωνάζει η νύφη, ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρα: η μάνα και ο Άλλος.

μη σας τα πολυλογώ, βία και σεξ το ξέρουμε, πάνε κάπως μαζί μερικές φορές, έστω κι αν η βία είναι -ευτυχώς- τώρα πια ένα θεατρικό παιχνίδι.
ο σαρκώδης και χωρίς συναίσθημα συνδυασμός ανάμεσα στα πρόσωπα, -δεν ξέρω αν το λέω ακριβώς σωστά, υποθέτω πως όχι, αλλά τι πειράζει, μια σκέψη θέλω να κάνουμε μαζί κι εσείς να την πάτε σ' ένα πιο σωστό μονοπάτι παραπέρα- είναι ο σεξουαλικός καταναγκασμός και ο βιασμός.
πέρασαν εποχές και εποχές μέχρι να καταλάβουν, κάποιες κοινωνίες, ότι ανάμεσα στον σεξουαλικό καταναγκασμό και το βιασμό η διαφορά μερικές φορές είναι ή ο φόβος του θανάτου, ή, απλώς ο ίδιος ο θάνατος.
ο παιδικός γάμος -μάλλον ο γάμος με παιδι- τέτοιο πράμα θα πρέπει να θεωρείται, βιασμός.
αφορμή αυτής της σκέψης σήμερα είναι που διάβασα πως σε κάποια κοινωνία, για να διορθωρεί η ομοφυλοφιλική στάση, γίνεται 'διορθωτικός βιασμός'.
θύματα είναι περιθωριοποιημένες λεσβίες στη Νότιο Αφρική.
δεν παίρνω θέση εδώ για να πω τι ειναι η ομοφυλοφιλία κι αν μπορεί να χαρακτηριστεί καλό ή κακό η επιλογή του ίδιου φύλου για να εκφράσει κάποιος τις σωματικές ορμές του.
μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε, θα ήθελα πολύ να ισχύει.
δε με ενδιαφέρει να γίνω δικαστής και να πω τίποτα περί αυτού.
ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΑΦΩΝΗ
όταν είναι πράξη που δεν παίρνει τιμωρία, άρα σιωπηλά είναι αποδεκτή, άνθρωποι να βιάζονται επί ώρες για να 'διορθωθούν'!!!!
σαν κακόγουστο ανέκδοτο ακούγεται, μα αν το σκεφτείς είναι μια ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ.
ένα δράμα που έχει σκοπό να σκοτώσει τον εσωτερικό -τουλάχιστον- κόσμο ενός ανθρώπου, μιας γυναίκας που για φ χ ψ λόγους βρίσκει αυτόν τον τρόπο να εκφραστεί σεξουαλικά.
μια φωνή για μια συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται μια φωνή εναντίον αυτής της πρακτικής.
παρακαλώ διαβάστε και υπογράψτε, αν θέλετε.

εγώ υπογράφω. όχι στη βία. η βία δεν είναι διαπαιδαγώγηση. είναι καταπίεση και θάνατος. είναι καταστολή και θάνατος.
η βία σκοτώνει ένα κομμάτι μέσα μας, τουλάχιστον, και για πάντα.

παρακάτω:
'η τάδε, τη δέσανε, της σφίξανε το λαιμό, τη βασάνισαν και την βίασαν για πέντε ώρες με σκοπό τη θεραπεία της από την ομοφυλοφιλία.'
Chers amis,

Le "viol correctif", une pratique odieuse consistant à violer des femmes lesbiennes pour les "guérir" de leur homosexualité atteint des sommets en Afrique du Sud. Mais des militantes courageuses agissent et appellent le monde à demander au Président Jacob Zuma et à son Ministre de la Justice de condamner pénalement ces "crimes de haine" odieux.Soutenons-les!

Signez la pétition!



Millicent Gaika a été ligotée, étranglée, torturée et violée cinq heures durant par un homme se vantant de la "soigner" de son homosexualité.

Elle a difficilement survécu, mais elle n'est pas seule -- ce crime horrible est fréquent en Afrique du Sud où les lesbiennes vivent dans la peur de l'agression. Mais personne n'a été condamné jusqu'à présent pour "viol correctif".

Pourtant, dans un petit refuge de la ville du Cap, quelques militantes courageuses sont en train de risquer leur vie pour faire en sorte que le cas de Millicent fasse changer les choses. Leur appel au Ministre de la Justice a dépassé les 140 000 signatures, ce qui l'a contraint à réagir à la télévision nationale. Mais le Ministre n'a pas répondu à leurs demandes d'action.

Des quatre coins du monde, mettons en lumière cette pratique horrible -- si nous sommes suffisamment nombreux à donner de l'ampleur à cette campagne, nous pourrons atteindre non seulement le Ministre de la Justice mais aussi le Président Zuma, qui est le garant des droits constitutionels. Appelons Zuma et le Ministre de la Justice à condamner publiquement et pénalement le "viol correctif" et les crimes de haine, avec mise en application immédiate, assortie de mesures d'éducation du public et de protection des victimes. Signez dès maintenant la pétition et faites-la suivre à tous -- nous la remettrons au gouvernement sud-africain avec nos partenaires au Cap:

https://secure.avaaz.org/fr/stop_corrective_rape_4/?vl

L'Afrique du Sud, souvent appelée la "Nation arc-en-ciel", est admirée dans le monde entier pour ses efforts post-apartheid de protection contre les discriminations. Ce fut le premier pays à protéger dans la constitution les citoyens contre toute forme de discrimination basée sur la sexualité. Mais dans la seule ville du Cap, l'association locale Luleki Sizwe a enregistré plus d'un "viol correctif" par jour, et l'impunité règne.

Le "viol correctif" est fondé sur l'idée choquante et totalement fausse qu'une femme lesbienne peut être violée pour "corriger" sa sexualité, mais cet acte abominable n'est même pas classé dans les crimes de haine en Afrique du Sud. Les victimes sont souvent noires, pauvres, lesbiennes et très marginalisées. Mais même le viol collectif et l'assassinat de Eudy Simelane - héroïne nationale et ancienne star de l'équipe de foot féminine nationale - en 2008, n'a pas renversé la tendance. Et la semaine dernière, le Ministre de la Justice Radebe a insisté sur le fait que le motif de crime de haine n'était pas valable dans le cas de "viols correctifs".

L'Afrique du Sud est la capitale mondiale du viol. Une fille sud-africaine née aujourd'hui a plus de chance d'être violée que d'apprendre à lire. Bien que difficile à admettre, un quart des filles sud-africaines sont violées avant l'âge de 16 ans. Beaucoup de raisons sont à invoquer: la domination masculine (62 % des garçons de plus de 11 ans pensent que forcer quelqu'un à avoir une relation sexuelle n'est pas un acte de violence), la pauvreté, la promiscuité, le chômage et la précarité des hommes commettant les viols, la passivité de l'entourage -- et, dans certains cas courageusement dénoncés aux autorités, une réponse policière lamentable et des condamnations laxistes.

C'est un véritable drame humain. Mais Luleki Sizwe et leurs partenaires de Change.org ont ouvert une brèche d'espoir dans le combat pour y mettre fin. Si le monde entier les soutient, nous pourrons obtenir justice pour Millicent et un plan national pour stopper les "viols correctifs":

https://secure.avaaz.org/fr/stop_corrective_rape_4/?vl

C'est aussi une bataille contre la pauvreté, le patriarcat et l'homophobie. Stopper la vague des viols demandera un fort leadership et une action concertée pour obtenir des changements en profondeur en Afrique du Sud et sur le continent. Le Président Zuma est un traditionaliste zoulou et a lui-même été inculpé pour viol. Mais il a condamné l'arrestation d'un couple gay au Malawi l'an dernier, et après une campagne nationale et internationale massive, l'Afrique du Sud a finalement approuvé la résolution de l'ONU dénonçant les mises à mort extrajudiciaires liées à l'orientation sexuelle.

Si nous sommes suffisamment nombreux à rejoindre cet appel à l'action, nous pourrons pousser Zuma à s'exprimer et à conduire une action gouvernementale ô combien nécessaire. Mais ce serait aussi le début d'un dialogue national qui pourrait faire changer radicalement les mentalités vis-à-vis du viol et de l'homophobie en Afrique du Sud. Signez dès maintenant et faites passer le message:

https://secure.avaaz.org/fr/stop_corrective_rape_4/?vl

Une histoire comme celle de Millicent peut facilement nous faire perdre espoir. Mais lorsque les citoyens font entendre une seule voix, nous pouvons faire changer des pratiques et des normes fondamentalement injustes et enracinées. L'année dernière, en Ouganda, nous avons déclenché une vague de pression publique si forte que le gouvernement a été contraint de suspendre une loi qui aurait condamné les Ougandais homosexuels à la peine capitale. Et c'est aussi la pression mondiale en soutien aux courageux militants sud-africains qui a conduit les dirigeants du pays à s'attaquer à la crise du SIDA qui s'emparait du pays. À nous d'agir ensemble maintenant pour défendre un monde où chaque être humain peut vivre sans la peur de subir des sévices.

Avec espoir et détermination,

Alice, Ricken, Maria Paz, David et toute l'équipe d'Avaaz

SOURCES:

Une pétition contre le viol des lesbiennes en Afrique du Sud, Slate.fr :
http://www.slate.fr/lien/32705/petition-contre-viol-lesbiennes-afrique-du-sud

Le blog (en anglais) de Luleki Sizwe, l'association sud-africaine qui mène la campagne appelant le gouvernement à stopper le "viol correctif" et soutenir les victimes :
http://lulekisizwe.wordpress.com

Afrique du Sud : les lesbiennes, victimes du "viol thérapeutique", Rapport de l'ONG ActionAid :
http://www.genreenaction.net/spip.php?article6994

Pétition lancée sur Change.org par des militantes de Luleki Sizwe :
http://humanrights.change.org/petitions/view/south_africa_declare_corrective_rape_a_hate-crime

Viols correctifs, reportages réalisées par des jeunes sud-africaines, Radio Canada :
http://www.radio-canada.ca/nouvelles/International/2010/07/08/011-afrique-sud-viols-lesbiennes.shtml

Homophobie en Afrique du Sud, Violer pour Corriger :
http://chroniquesdafrique.20minutes-blogs.fr/archive/2010/11/29/homophobie-en-afrique-du-sud-violer-pour-corriger.html

Change.org revient sur l'interview du Ministre de la Justice Radebe sur la télévisition nationale en réaction à la campagne (en anglais) :
http://humanrights.change.org/blog/view/success_minister_responds_to_corrective_rape_campaign

Enfances violées en Afrique du Sud, Genre en action :
http://www.genreenaction.net/spip.php?article4127

"Les victimes d'homophobie à Gauteng, Afrique du Sud" (étude en anglais du Centre for Applied Psychology, Université d'Afrique du Sud):
http://www.avaaz.org/out_ucap_gauteng_study

"Comprendre la santé masculine et l'usage de la violence: liens entre VIH et viol en Afrique du Sud " (étude en anglais du Medical Research Council):
http://gender.care2share.wikispaces.net/file/view/MRC+SA+men+and+rape+ex+summary+june2009.pdf

"Prévention des viols et de la violence en Afrique du Sud" (Medical Research Council, document en anglais):
http://www.mrc.ac.za/gender/prev_rapedd041209.pdf


Soutenez le réseau Avaaz! Nous sommes entièrement financés par vos dons et nous ne recevons aucune subvention de la part de gouvernements ou d'entreprises. Notre équipe fait en sorte que le plus petit don soit le plus efficace possible. Donnez ici.



Avaaz est un réseau citoyen mondial de 6,5 millions de membres
qui mène des campagnes visant à ce que les opinions et les valeurs des peuples influent sur les décisions mondiales. (Avaaz signifie "voix" dans de nombreuses langues). Nos membres sont issus de tous les pays du monde; notre équipe est répartie sur 13 pays et 4 continents et travaille dans 14 langues. Pour découvrir certaines de nos plus grandes campagnes, cliquez ici ou suivez-nous sur Facebook ou Twitter.



Pour contacter Avaaz, merci de ne pas répondre à cet e-mail. Ecrivez-nous plutôt en utilisant le formulaire suivant: http://www.avaaz.org/fr/contact, ou appelez-nous au +1-888-922-8229 (Etats-Unis) ou au +55 21 2509 0368 (Brésil).


Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

η απρόσωπη ελαφρότητα του είναι

η ελαφρότητα του είναι μπορεί πράγματι να σε σώσει: να σε φέρει στην επιφάνεια, να σε αφήσει ανενόχλητο να νομίζεις ότι κολυμπάς, ενώ απλώς σε θρέφει το νερό της νεκράς θάλασσας.
η ελαφρότητα του είναι σε καταδικάζει στην επιφάνεια του νόμου, έτσι όπως ο νόμος μπορεί να είναι 'σώστης', ποτέ προστάτης χωρίς εισαγωγικά.

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

7 ποιήματα. επτά τραγούδια θα σου πω, για να διαλέξεις το σκοπό...


Κάποιες δημοσιεύσεις στο περιοδικό ‘Ευθύνη’ και ‘Νεοελληνικός Λόγος’.

Δύο ποιητικές συλλογές: Λάθος τρένο, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2006, και ‘Ειδήσεων και Θηρίων’, εκδόσεις Ενδυμίων, Αθήνα 2010.

και διαδίκτυο.

να επτά ποιήματα που βρήκα σ' ένα φάιλ που θα καταστρέψω τώρα (τα έχω όλα μαζί σ' ένα άλλο, καλημέρα σας!)


1.

Πήρα τη βάρκα – βγήκα στο πέλαγο τ’ ανοιχτό

κι είδα στο βυθό το κοιμισμένο δάσος με τα φύκια

τους σιωπηλούς διαβάτες που ‘χουν πηδάλιο την καρδιά τους, κι αφημένο

το μαγεμένο αυλό δίπλα στα βράχια.

Πήρα ένα κομμάτι θάλασσα και το ‘χυσα πάνω στ’ άγραφο χαρτί,

ανέβηκα και παρακάλεσα τ’ αστράκι να μου δώσει δροσιά κισσό

έγραψα μ’ αυτά τα σύνεργα μικρούλα ζωή, ένα πουλί

πέταξε

μέσα μου

2.

Μακρινές φλόγες αγκαλιάζουν την ψυχή μου με νοσταλγία

ευωδιά κέδρου στην ερημιά της ερήμου,

εσπερινοί ήχοι

και νυχτερινά νοήματα -

τώρα στην παραλία της μνήμης μου έχεις γείρει.

τη στάχτη κοιτώ, χαμογελώ κι αγαλλιάζω

σ’ αγγίζω, σε νιώθω –τυφλά

τα βήματά μου οδηγούν στη σπονδή σου

ανοίγω στο φως σου - γέρνω στον πόθο σου και τη σκιά σου φιλώ,

κλείνω τα μάτια στο μέλλον –

βουβό το χάδι σου σε μυστικούς κόλπους βαπτίζεται κι εγώ

στο λιμάνι σου μπαίνω, ελεύθερα, σου γνέφω κι ακούς, στο τραγούδι μου ‘ναι’ απαντάς, πώς αλλιώς,

αλλιώς, όλα τελείωσαν. Οι τρομοκράτες και οι τρικυμίες, τα λόγια και τα χάδια, εδώ, αφημένα για λίγο στο απάγκιο.

3.

Οργή

Μια λέξη μόνο η ματωμένη μου καρδιά:

Οργή

Κι ανάπαυλα

σαν έβδομη μέρα

στην άκρη πτωχού βίου.

ξάφνου φυσάει το τέλος της βροχής. δακρύζει το σώμα στη κάθε πτυχή του,

ματώνει το βάθος. Στις λέξεις, οργή, στο αίμα, οργή και πίκρα με ποτίζει.

πληγή, σε έζησα. Αναβολή, πάθος σε θεώρησα. Σκέψη είσαι, για φαντασία;

Το μαχαίρι με στοργή γλύφει, ολέθριο παιχνίδι κρυφοπαίζει.

σε έζησα ορίζοντα, σε έντυσα πόθε.

Το αίμα ντύνει τη στοργή της περασμένης μου ζωής, ο βίος ανάλαφρος σαν καράβι τρικάταρτο σκίζει το χρόνο και τον κομματιάζει.

4.

παίξτε μου μουσική

Οι περιπατώντες εν Ιουδαία σπολιάν – πόλιν -

Πρόποσις έναντι αίματος, καταστροφή έναντι καταστολής έως προφητεία.

Πίνω στα ονόματα τ’ ουρανού, στα στιλβώματα του ναού επάνω, στ’ αποφόρια των τελευταίων ραββίνων.

Τους έλεγαν ράουι. Κρύβονταν όπως όλοι οι δάσκαλοι πίσω από στίχους και αποφθέγματα,

Έκρυβαν τις ραφές της μέθης στις τσέπες του κάθε μανδύα τους,

τα εγωιστικά τρίγωνα κεφάλια τους στη ματιά μας.

Εδώ, εγώ, σου λέω, σ’ αγαπώ!

Θαυμαστικά.

Σε κοιτάζω.

Όπως το ζώο ένας άνθρωπος. Δηλαδή με φόβο, με απόσταση, με απορία, με ένταση.

Ανέβασε την ένταση, πες στην ιστορία να σωπάσει, θέλω ν’ ακούσω το σήμερα.

Βαρέθηκα τις θεωρίες σας και τα κράτη της λογικής σας.

Παίξτε μου λίγο μουσική,

Βουτήξτε το παξιμάδι της νηστικής σας γνώσης στο κρασί μου.

Θα σας δω μετά, στου ιχθύος την όχθη την απέραντη, να ψαρεύετε ορίζοντα. Λίγο όνειρο, λίγο σχήμα, λίγο άνοιξη.

Θα περπατήσω πλάι σας με την έπαρση του αγαπημένου, θα περπατήσω με τα πόδια γυμνά σαν καρφιά πάνω σε ξύλινο τοίχωμα.

Ενώνω το κορμί με το νου μου και το καρφώνω πάνω σας

Πάνω στα ρούχα σας, στα άρματά σας, στη συνοδεία της φτώχειας σας.

Εγώ ο ερειστικός, εγώ ο αγαπημένος

Σκίζω τον άραφο χιτώνα των αναγραμματισμών και των αλφαβήτων,

Διακορεύω τους αγραμμάτους σας και τους διδάσκω ποίηση,

Εν αρχή ην

Εν αρχή εποίησε

Ζωντάνεψε μέσα σας η μνήμη του θανάτου τώρα. Σταθείτε λοιπόν να το βαδίσουμε μαζί αυτό το δρόμο

Στη μέση του πουθενά.

Λάθος τρένο. Τίτλος:. σελ. 50

5.

Κάμπος μ’ αρώματα με χρώματα

Καραβοκύρης στ’ ανοιχτά ο δυόσμος

Και ψιλαφάει το πρόσωπο με τη δροσιά του. Ζητώ απ’ τ’ άστρα να του ζυμώσουν το δρόμο με τα χρώματα, μη βγω μονάχη σαν αγκίστρι να κυνηγώ νεκρές τις λείες.

Ζητώ απ’ τ’ αστράκι ν’ ασημώσει το καλοκαιρινό διάβα του χειμώνα, ήσυχος δρόμος ξάστερος εμπρός μου.

Συνειρμικό τηλέφωνο η πύλη του αύριο

Εμπρός, ποιος είναι; Εσύ είσαι θάλασσα; Που θα με πας σήμερα; Θα ξαποστάσουν τα κύματά σου πάνω μου; Τι ώρα θα πεθάνω μαζί σου;

Συνειρμική μου θάλασσα, γλυκέ μου αμνέ χρωμάτων! Άδολα, άξαφνα, ανώφελα.

Ένα βλέμμα στο πουθενά βάφει αίματα τ’ όνειρο. Το μακελεύει στοργικά, σα τη μαμή το λώρο. Πνίγομαι σ’ αυτήν την εγκατάλειψη, σφίγγω τα δόντια δε μιλώ δεν αγρικώ τον πόνο. Ζητώ και ζω για να ημερεύω χωρίς τις νύχτες, τις άγριες νύχτες.

Βλέπω πουλιών ραμφίσματα μέσα στο φως που μ’ αγκαλιάζει,

Και κροταλίζει ασήμια το πρωί.

Περνώ ξανά τη δύναμη των ασημιών απ’ το ζεστό ψωμί σου, και σου χαϊδεύω, εγώ μου, τη ντροπή, ζεστοντυμένη αυτή μες στον ξηρό χειμώνα.

Εγώ σε πόθησα, μικρή βροχή, συζήτησα μαζί σου τα τοξικά πατήματα των στόχων. Θειάφι μυρίζει το αύριο. Θειάφι.

Καλοντυμένο αύριο, καλότυχο αγγελούδι, με τα γυμνά τα πόδια πεταρίζει στου αναστενάρη τον παλμό. Κανείς δε λέει. Ποια σημασία, ποια πατρίδα, ποια απόστροφο, ποιος λόγος.

Μηδαμινά όλα.

Στα ζήτησα να ζήσω,

Στα ζήτησα να υμνήσω το χρώμα το μοναδικό της έξαρσης. Της χώρας του ποτέ.

Σε ζήτησα σα χρέος να σε υπηρετώ, στην υψικάμινο των στόχων.

Θειάφι μυρίζει το αύριο.

Θειάφι καίει στο κάθε βήμα, αντίκρυ.

Ζητώ να σταθώ,

Όρθια.

6.

Ας τα πάρουμε ξανά μπροστά.

Να τα βάλουμε σε κουτάκια, μην ξεφύγει κανένα.

Τα κουτάκια ας είναι ανοιχτά σα μικροί, ταχτοποιημένοι,

Ορίζοντες.

Άντε τώρα να βρεις μια κουβέντα τόσο εύθραυστη.

Ορίζοντας, και να εννοείς ανοιχτός! Και πώς να τον ορίσεις!

Κιόλας ένα κιγκλίδωμα. Βουνά στο βάθος. Κιόλας το χάος να υπάρχει εδώ, ανοιχτό το κουτί και μπροστά η πεδιάδα. Σαν τεράστιο πηγάδι.

Πρόσεχε λίγο πώς μιλάς, θα παρεξηγηθείς.

Το είδες; Σε παρεξήγησαν. Σου είπαν: ζήσε.

Ήξεραν αν ήθελες; Κάθε προστακτική με ταράζει, όπως το ξεκίνημα αυτοκινήτου σε πάρκιγκ, σιωπή, μέσα στη νύχτα…

Χτες ονειρεύτηκα.

Πως είχα φίλους. Η ώρα, περίκλειστη-κλειστή, δεν πρόλαβα.

Να δω το πρόσωπο της ευτυχίας να χαμηλώνει.

Ψηλά σαν όραμα οι στόχοι της καθημερνότητας, να δεις, θα τα κάνω τα ψηλά απλά, τόσο απλά, που θα χάσουν κάθε νόημα έκπληξης, ευχαρίστησης, θα θρηνήσει θύματα κάθε όνειρο.

Ξυπνάς και σε σέρνει η πραγματικότητα απ’ τη μύτη.

Θυμήθηκα τα κουτάκια τώρα, που δεν είναι δικά μου. Μήτε δικά σας.

Ποιος τα φέρνει εδώ, μές στη ζωή μου, αυτά τα κουτάκια;

Ποιος καθηλώνει τα συναισθήματα, τις πορείες, τις εξεγέρσεις, τις διεργασίες της ποίησης;

Εν αρχή εποίησε

Αυτόν τον μοναδικό στίχο δεν θα μπορέσω να τον χτίσω πουθενά.

Αφαιρώ, αφαιρώ, διαπραγματεύομαι. Πάντα με το χτες. Δεν έχει τίποτα να δώσει.

Ότι είναι χτες, είναι αόριστο. Αριόστο, ποιητής; Άρρωστο, επίθετο…

Ρώμη. Πρωτεύουσα της ιταλίας. Ξύπνησα κι ο τίβερης έχει χαλάσει. Δεν κόβει πια την πόλη στα δύο, αφορμή ζητάει να στείλει τους ιούς του στους πέρα κάμπους της απουλίας.

Και κανείς δε μιλά.

Αλήθεια, κατοικεί κανείς στα κουτάκια;

Κανείς. Έρημη ανάμνηση ο κάθε χώρος. Φύγαν όλοι.

Μα, πού πήγαν;

Αριθμημένα όλα.

Κι ο χρόνος αριθμημένος μ’ ένα ξυπνητήρι. Και μιαν έκρηξη.

7.

Με λόγια βαριά

Βγάζω σεργιάνι τις απουσίες σου όλες, στρατός θροϊζοντα φύλλα.

Η σκόνη ανακατεύεται απ’ τις οπλές μας,

Άτι ο χρόνος που τη γη πατά,

και τη σφραγίζει.

Οπλίζω, στοχεύω, απορρίπτω.

Μένει μια δακρυσμένη σκόνη στον αέρα, χωρίς θησαυρό, δίχως βροχή.

Μπόρα με φλόγες, π’ ανασταίνει φύλλα.

Μια χούφτα ευωδιά σχεδόν βροχής ωστόσο, καλέ μου, σου προσφέρω.

Ασήμια οι λέξεις πάνω στη μνήμη των μετώπων

που είδαν το αύριο σε μια στιγμή προφητείας.

Η λάμψη έφυγε, έμεινε η σκόνη απ’ τις οπλές.

Οπλίζω, στοχεύω, μα δεν μπορώ να ξεχάσω.

το παρόν ανακατεύεται σα σιωπηλό παράλογο και μόνο ποδοβολητό. Κανείς, μήτε στο χτες μήτε στο επέκεινα, και μήτε στο παρόν.

Και να ένας δρόμος.

Τα φύλλα κλαίνε πράσινα, θροϊζοντα, δροσερά, λαμπυρίζοντα, δακρυσμένα,

Κλαίνε το φόβο του πουθενά που κρύβεται, αλυχτά σιωπές στα τέσσερα σημεία των οριζόντων,

ίδιος ο φόβος κυπαρίσσι σ’ υποθαλάσσιο κοιμητήρι. Ήπιος ύπνος θάνατος.

Έλα ύπνε, να ρθώ πάνω σου για μια στιγμή συνουσίας, ένα πέταγμα.

Στα τρία τινάγματα, το κανένα. Στα είκοσι βήματα, το εκατομμυριοστό. Στα «δυο λεπτά!», τα λέπια απ’ ασημένιο ψάρι.

Κι ο θάνατος ατόφιος, δε μ’ αγγίζει.

Ψέλνω, περνώ, διατάζω

Κανέναν δεν αγγίζω, είμαι όλη φύλλα, ξάφνου καρπούς δεν αντηχώ μήτε κλαδιά και μήτε ρίζες.

Είμ’ ένα θαύμα

Ένας υμένας διαφορά.

Ένα αύριο που δε θα ξυπνήσει.

Ένα χτες που δεν παραιτήθηκε.

Παρόν δεν είμαι,

Παρά, πράσινο φύλλο.

Ελένη Κονδύλη