Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

εκείνη τα είπε. εγώ τα έγραψα.

νιώθει άκυρη, ακριβώς το γιώτα και το έψιλον γιώτα.
αυτό το τελευταίο, αυστηρά διφορούμενο γράμμα: άλλωστε, 2 μικρές καμπύλες, ένα είδος ωμέγα που δεν έχει κατακάτσει ακόμα στο βυθό του θανάτου.
ο θάνατος δε γράφεται με ωμέγα βέβαια, κλειστά μ' ένα θήτα γράφεται, θύσσανος, θάμνος, θάνατος.
ένα μαύρο φύκι στο βυθό.
κάποιος που πέφτει στα γαλανά νερά σιγά σιγά, πνιγμένος προχωρά με το ρυθμό που δεν έχει, και στο τέλος το έψιλον θα γίνει ένα 'ω!'.
νιώθει άκυρη και γι' αυτό δε θέλει να κάνει τίποτε. όλα, πέρασαν από την επιφάνεια στο βυθό χωρίς διαδρομή.
γη χωρίς ουρανό
διάστημα χωρίς ουρανό.
φέτα ψωμί χωρίς ζητιάνο σε σπίτι καλοφαγωμένων που έχουν φύγει.
ο αέρας της μνήμης σπρώχνει τα φύλλα του φθινοπώρου: αριθμοί, ταυτότητες, άμκα.
μάνγκα κόμικς στάσεις σούτρα
σούτρα σκέτη αναφορά από κάτι που όλος ο κόσμος ξέρει, όχι εσύ, όχι εσύ.
υπόνοιες ότι κανείς δεν ξέρει, μα πάντα ξέρει.
άσε λίγα λευκά για να σε διαβάζουν.
τα γηρατειά προχωράνε με μπαστούνι
κι ο άσσος κρυφογελάει σ' ένα μανίκι
δεν ενδιαφέρομαι
μπορεί να έχει ραφή που θα τον βαστά πάντα μέσα.
είναι μια ελπίδα κι αυτή
τόσο άκυρη
όσο μερικές γραμμές ακόμη.

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

887.

Αθηνά, να ένας σπόρος πεταμένος κάτω
Κάτω, στο κάτω κάτω εγώ, τελείες δε βάζω.
Ο σαρκασμός της αντίφασης γεννάει μικρά ξερόκλαδα στο βοριά, φυσάει ο άνεμος κι ο σπόρος κάτω
Αναδεύει τις ελπίδες που κάποτε πέταξα κοιτώντας από το παράθυρο.
Εντός,
Εντός,
Ερπετό και κισσός.
Εντός φυλλώματα που δε θα κηλιδωθούν ποτέ από πραγματικότητα, μα ούτε και ένσταση για τον τρόπο ύπαρξής τους.
Αθηνά, να ένα μήλο
Αθηνά, να ένας σπόρος που σε είδε, και τον πίστεψες κι εσύ.

2014-05-14

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

το σθένος των γιατρών και των ασθενών.

οι ασθενείς.
ε, λοιπόν, κι εγώ σας λέω ότι μπορεί να είναι σπάνιο, αλλά και οι ασθενείς έχουν μεγάλο σθένος κάποιες φορές.
σαν να λέμε, το σθένος είναι θέμα ανθρώπινο, κι είμαστε άνθρωποι, είτε είμαστε γιατροί είτε είμαστε ασθενείς.
μια τυχαία σκέψη σχετικά με το σθένος των γιατρών, είναι, ας πούμε, κάποιος συγγενής να ελπίζει και να σχεδιάζει για τον άρρωστο συγγενή του, χίλια δυο. θέλει σθένος για να του πει ο γιατρός την αλήθεια, και να βάλει τον άνθρωπο αυτό μπροστά στην αλήθεια.

φαντάσου τώρα, ένας γιατρός, ας πούμε μια γυναίκα γιατρός, να έχει αρρωστήσει η αδελφή της από καρκίνο. τι μπορεί να της πει;
εδώ γιατρός και ασθενής είναι συγγενείς.
φαντάσου τώρα, λέμε, η αδελφή της γιατρού αυτής, να έχει επισήμως πληροφορηθεί ότι έχει καρκίνο πριν λίγες μέρες, και να πρέπει βέβαια αυτό να αντιμετωπιστεί άμεσα, όπως όλος ο κόσμος πιστεύει. ελάτε λίγο σ' αυτή τη θέση, φανταστείτε το.

η γιατρός όμως μαθαίνει ότι η ασθενής, η αδελφή της ασθενής, που έχει μάθει πριν λίγες μέρες ότι έχει καρκίνο, στο ψάξιμο για μεταστάσεις κλπ, ανακαλύπτει ότι η ασθενής αδελφή της έχει και 5 ανευρύσματα στον εγκέφαλο.

χρειάζεται κάποιος τρόπος για να το πεις αυτό, για να βοηθήσεις τον άνθρωπο που έχει να αντιμετωπίσει πολλά θηρία που όλα μαζί εκπροσωπούν το θάνατο, έτσι δεν είναι;

ε, λοιπόν, η γιατρός παίρνει τηλέφωνο την ασθενή, που δεν είναι αδελφή της.
- κυρία τάδε;
-μάλιστα. είμαι η γιατρός τάδε. έχετε φάει για μεσημέρι;
-μάλιστα.
-τότε δεν μπορείτε να έρθετε σήμερα στο ιατρείο για την τάδε συμπληρωματική εξέταση. ελάτε αύριο νηστική. σας βρήκαμε 5 ανευρύσματα στον εγκέφαλο και πρέπει να τα αντιμετωπίσετε πριν προχωρήσουμε στη θεραπεία του καρκίνου.

πολύ θα ήθελα να μου πείτε πώς σας φαίνεται αυτή η αντιμετώπιση.
προσωπικά τη βρίσκω αισχρή. ο ασθενής δεν είναι ένα άρρωστο σώμα, ΕΊΝΑΙ ΈΝΑς ΆΝΘΡΩΠΟΣ.
και ο γιατρός, όταν είναι επιστήμονας, πρέπει να έχει σεβασμό απέναντι στον άνθρωπο, γιατί ο γιατρός ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΚΟΜΠΙΟΎΤΕΡ που βγάζει απλώς αποτελέσματα.

έχω να σας γράψω και τη συνέχεια, αλλά αυτό είναι για να ανοίξω το θέμα. καλημέρα σας.