Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

πολύ ενδιαφέρουσα διαπλοκή!!! πάρε δώσε ασύστολο, αχόρταγο και καλό!

ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΑΣΤΕΓΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ έχει ανάγκη από ρούχα, σεντόνια, παπλώματα. Εάν έχετε ρούχα (παιδικά /γυναικεία/ανδρικά), σεντόνια, παπλώματα που δεν χρειάζεστε πια, το ίδρυμα αστέγων Κ.Υ.Α.Δ.Α. δέχεται καθημερινά προσφορές 8:00-3:00 στην Πειραιώς 35.

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2105239465 και 2105246516, e-mail: kyada@otenet.gr

ηλεκτρονική Διεύθυνση: http://www.kyada.gr/

Το Χατζηκυριάκειο ίδρυμα παιδικής προστασίαςχρειάζεται βιβλία όλων των ηλικιών για την ενίσχυση της βιβλιοθήκης του. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 2104515387 ή επισκεφτείτε το sitehttp://www.xatzikiriakio.gr/

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 1, Τ.Κ. 105 53 ΑΘΗΝΑ

ΤΗΛ. 210 3314334 - 210 3378412 - 2103816886

ΦΑΞ:210 3314334

Mαγαζί μεταχειρισμένων: Φειδίου 14-16 106 78 Αθήνα

Tηλ/Fax: 210 3816886

Habitat for Humanity, Greater Athens , Stratigou Eindou 14, 185 36hfhgr@ath.forthnet.gr Piraeus , Greece ,

Tel: +30 (210) 418-2251 , Email address:

Ομάδα ΡΕΤΟ, πρώην ναρκομανών.

Παίρνουν οτιδήποτε, είτε λειτουργεί, είτε όχι, και απασχολούν άτομα για επισκευές ή κατασκευές.

Έχουν ένα ή δύο μαγαζιά με μεταχειρισμένα αντικείμενα/έπιπλα κτλ.

Παραλαμβάνουν από το σπίτι, μεγάλα και μικρά αντικείμενα (έπιπλα, ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές συσκευές, ρούχα, παιχνίδια κ.ά)

210 66 25 096

RETO, an organization of former drug addicts that do work therapy, and they pick up anything from your house, repair it and sell it, or just use the work to occupy people for rehabilitation purposes. They take anything, big or small, furniture, big electric devices, anything electronic, clothes, toys, etc. 210 66 25 096 .

«Πράσινος Γάτος»: ανακύκλωση προιόντων

Ο Πράσινος Γάτος δέχεται τα πράγματα που δεν χρειαζόμαστε πια.

Αντί να τα ανεβάσουμε στο πατάρι ή (πόσω μάλλον) να τα πετάξουμε στα σκουπίδια, μπορούμε να ανηφορίσουμε την οδό Ιπποκράτους και να αφήσουμε τη κ. Σοφία Φιλέρη και το... γάτο της να βρουν γι' αυτά νέο ιδιοκτήτη. Προηγουμένως, η Σοφία θα έχει... ζυγίσει το νέο εμπόρευμα και θα μας έχει δώσει ένα άκρως συμβολικό αντίτιμο.

Στον Πράσινο Γάτο μπορεί κανείς να βρει πληθώρα αντικειμένων, από ρούχα (τα οποία, σημειώνουμε, πλένονται σε επαγγελματικά πλυντήρια με έξοδα της ιδιοκτήτριας και σιδερώνονται από την ίδια!), μέχρι CD, DVD, βιβλία σε όλες τις γλώσσες, παιχνίδια, αλλά και χειροποίητα αντικείμενα, με τιμές από 1,5 ευρώ μέχρι περίπου 50 (τόσο κοστολογήθηκε ένα επώνυμο ταγιέρ).

Ο Γάτος τροφοδοτεί συνεχώς οργανώσεις, όπως π.χ. η "Κλίμακα" η οποία δραστηριοποιείται στο χώρο των αστέγων, ενώ βρίσκεται σε συνεργασία και με βιοτεχνία στα Καμίνια που φτιάχνει στουπιά από ανακυκλωμένα υφάσματa (από άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή). Πράσινος Γάτος, Ιπποκράτους 142, 6979178257

SKOROS

Στο πλαίσιο της προσπάθειάς για μια αλληλέγγυα οικονομία και μια εναλλακτική μορφή οικονομικής ζωής, ο Σkόρος αποφάσισε να πειραματιστεί με έναν διαφορετικό τρόπο «κατανάλωσης».

Ένα πάρε-δώσε χωρίς χρήματα, έναν χώρο ανταλλαγής και αλληλεγγύης.

Στο χαριστικό παζάρι υπάρχουν διάφορα αντικείμενα που για κάποιον δεν είναι χρήσιμα αλλά που κάποιος άλλος μπορεί να τα χρειάζεται. Επειδή δεν είναι όλα για τα σκουπίδια: τα πράγματα χάνουν την αξία τους όταν δεν χρησιμοποιούνται.

Ξαναδίνουμε αξία, προσφέρουμε πράγματα αχρησιμοποίητα αλλά όχι άχρηστα.

Χωρίς τιμή (γιατί άλλο αξία και άλλο τιμή), χωρίς χρήματα.

Χωρίς να χρειάζεται να φέρουμε κάτι για να πάρουμε κάτι άλλο.

Μόνος όρος: να χρησιμοποιήσουμε αυτό που θα πάρουμε.

Η επαναχρησιμοποίηση δεν είναι άμυνα ή μειονέκτημα, είναι πρόταση και στόχος.

Δεν σημαίνει φιλανθρωπία ή άδειασμα της αποθήκης και της ντουλάπας μας αλλά αλληλεγγύη.

Χωρίς αντίτιμο σημαίνει προσφέρω, μοιράζομαι.

Φέρτε αντικείμενα, ρούχα, βιβλία, cd, και ό,τι άλλο δεν χρησιμοποιείτε στο πατάρι του Σπόρου και πάρτε ό,τι σας είναι χρήσιμο!

Για τα προϊόντα που μπορεί να βρει κανείς στον Σκόρο, αλλά και περισσότερες πληροφορίες για τη φιλοσοφία του, επισκεφτείτε τοhttp://skoros.espiv.net/about

O Σκοροχώρος βρίσκεται στην γωνία Ζ. Πηγής & Ερεσού στα Εξάρχεια. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6981076913 (μόνο στις ώρες λειτουργίας του Σκόρου)

Ώρες λειτουργίας:

Δευτέρα - Πέμπτη 17:30 20:30

Παρασκευή 17:30 22:30

Σάββατο 11:30 15:00

xariseto.gr (Reuse, Reduce, Recycle)

Στο πλαίσιο της προσπάθειάς για μια αλληλέγγυα οικονομία και μια εναλλακτική μορφή οικονομικής ζωής, τοxariseto.gr προτείνει ένα διαφορετικό τρόπο «κατανάλωσης».

Ένα πάρε-δώσε χωρίς χρήματα, ένα χώρο αλληλεγγύης.

Στο website μπορεί να βρει κανείς διάφορα αντικείμενα που για κάποιον δεν είναι χρήσιμα αλλά κάποιος άλλος μπορεί να τα χρειάζεται.

Εξάλλου, όπως λένε και οι δημιουργοί του xariseto.gr, "Η επαναχρησιμοποίηση δεν είναι ντροπή ή μειονέκτημα, είναι πρόταση και στόχος , είναι ένας εναλλακτικός τρόπος ανακύκλωσης! www.xariseto.gr

FreeCycle

Το κίνημα freecycle ξεκίνησε το 2003 στην Αριζόνα και από τότε έχει επεκταθει σε 75 χώρες σε όλον τον κόσμο. Ασφαλώς και λειτουργεί και στην Ελλάδα. Αρκεί να ρίξετε μία ματιά και να εγγραφείτε στοhttp://groups.yahoo.com/group/AthensGreeceFreecycle/

Άλλη μια έξυπνη λύση στο πρόβλημα της υπερκατανάλωσης και της ανακύκλωσης. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το επίσημο website του freecyclewww.freecycle.org


Απόρριψη ογκωδών αντικειμένων από το Δ. Αθηναίων

Ένα τηλέφωνο στην υπηρεσία καθαριότητας του Δημοτικού Διαμερίσματος που ανήκουμε ή στο 1960 της Δ/νσης Καθαριότητας ή στο 1595 της Γραμμής του Δημότη, αρκεί ώστε να διευκρινιστεί η ώρα που μπορούμε να βγάλουμε το ογκώδες αντικείμενο που επιθυμούμε να απορρίψουμε.

Παρακαλώ, αν προωθήσετε αυτό το μήνυμα σε φίλους,
σβήνετε τις διευθύνσεις των προηγούμενων!

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

θέμα αρχών. όχι αρχές και εξουσίες.

είναι περίεργη λέξη και έκφραση 'είναι θέμα αρχών'.
είναι άνθρωπος που έχει αρχές.

τι καταλαβαίνετε;
εγώ καταλαβαίνω ότι αυτές 'οι αρχές' είναι κάτι σαν βολβοί με λουλούδια στην ψυχή ενός ανθρώπου ή μιας κοινωνίας.
τέτοια αρχή, είναι ας πούμε η φιλοξενία, σε κοινωνικό επίπεδο.
είναι η ανεξαρτησία, σε προσωπικό επίπεδο.
είναι η συνείδηση κι επειδή μπορεί κάποιος να έχει αρχές, τις πληρώνει ακριβά, δεν τις πουλάει.
δε σημαίνει δλδ ότι έχει διαφορετικές αρχές αυτός, και διαφορετικές είναι οι λεγόμενες 'αρχές συνείδησης' στην ουσία, ή 'αρχές ανθρωπισμού'.



Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

η Αναστασία

- τι κάνει το μωρό;
- μια χαρά είναι Αναστασία μου! μόνο που είναι τεμπέλης: μόλις πιει λίγο γάλα κοιμάται! χα χα χα
- κανείς δεν έχει σταυρό μεγαλύτερο απ' αυτόν που μπορεί να σηκώσει, να το ξέρεις.

μου έμεινε αυτή η πρόταση στο κεφάλι με απορία.

μετά, κατάλαβα. μεγάλες περιπέτειες.

θυμάμαι και το τέλος της τριλογίας του μαχφούζ (υπέροχο τρίτομο μυθιστόρημα, να το διαβάσετε, εκδόσεις ψυχογιός): ο πρώτος τόμος τελειώνει με το θάνατο του αγαπημένου γιου σε μια διαδήλωση.
ο δεύτερος τόμος αρχίζει μ' ένα γλυκόπικρο μονόλογο της μάνας: 'αχ φάχμι, έλεγα πως δε θα ζήσω μετά από σένα... μα πόσα χρόνια τώρα πηγαινοέρχομαι στο μνήμα σου να βάζω λουλούδια...'

πολλές φορές σκέφτομαι αυτή την ατάκα και το λόγο της Αναστασίας...
(η Αναστασία ήταν ένας αγαθός πέρα για πέρα άνθρωπος που αγαπούσε όσους γνώριζε κι ακόμη περσότερους).

μαζί, τώρα μου ήρθε, σκέφτηκα και μια γραμματέα στο πανεπιστήμιο, που είχα γνωρίσει κάποτε, καλή της ώρα, και δε θα πω το όνομά της, ζει ακόμη.
μου είχε πει: ο κύριος Ευαγγελίδης (ο Θεός ας αναπαύει αυτόν τον άνθρωπο, αιωνία του η μνήμη) σας αγαπάει πολύ. να τον έχετε από κοντά. μπορεί να σας χρειαστεί.
κι εγώ, με τη σιγουριά βλαμένου ανθρώπου, της είπα:
σιγά μην έχω από κοντά τον ευαγγελίδη και τον κάθε ευαγγελίδη. αν χρειαστώ τίποτε που να είναι απαραίτητο, θα εμφανίσει ο θεούλης έναν ευαγγελίδη, ή τον ίδιο ή κανέναν άλλο, και θα βοηθήσει. δε θυμάστε που λέει στο ευαγγέλιο 'αν χρειαστείτε, και πέτρες μπορεί να σηκωθούν και να σας υπερασπιστούν', ή κάπως έτσι;

όντως. αυτό γίνεται κάθε φορά.
μερικές φορές όμως σίγουρα λαβωνόμαστε από διάφορα. υπάρχουν και στιγμές κατατρόπωσης.
δεν ξέρεις εύκολα το γιατί. κι ίσως ακριβώς γι' αυτό, δεν πρέπει να σε ενδιαφέρει τόσο το γιατί: καμιά φορά το γιατί σπρώχνει στο κυνήγι μαγισσών, και το κυνήγι μαγισσών μπορεί να είναι εναντίον άλλων, αλλά και εναντίον του εαυτού σου, δλδ να γεμίζεις ενοχές και να λες ότι 'εγώ φταίω, είδες; δεν έκανα έτσι, δεν έκανα αλλιώς' κλπ κλπ.
ζούμε όλοι στιγμές κατατρόπωσης, που σε βάζουν να σκύβεις το κεφάλι. να μην μπορείς άλλο. να μην αντέχεις.

μα η καρδιά είναι μια πεδιάδα. ν' αφήνεις το βλέμμα σου να περιπλανιέται στο μέλλον, ακόμη κι αν το βλέπεις έρημο.
στην έρημο ακουμπάει ο πιο καθαρός ουρανός.
πάντα υπάρχει ένα σημείο ένωσης ανάμεσα στο αύριο και τη ζωή, στο αύριο και την ελπίδα.
στη ζωή και τη ζωή.
αυτό είναι το αίμα.
γι' αυτό η αγάπη έχει κόκκινο χρώμα. κοστίζει μα αξίζει, θα έλεγα γελοιωδώς.
δε βαριέσαι, μπούρδες γράφω. τι να κάνουμε; καλή κυριακή σε όλους!




Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

δάσκαλος και μαθητής

θυμάμαι την κυρία φανή, δασκάλα της β' δημοτικού όταν ήμουν μαθήτρια, να μπαίνει στην τάξη. ο λύσας, ο τελευταίος μαθητής της τάξης έχει ξαπλώσει στη μέση της τάξης και κάνει τον πεθαμένο. η κυρία φανή βάζει το τακούνι της πάνω στην κοιλιά του.
δε θα το ξεχάσω.
και δε θα ξεχάσω το λύσα, ένα χρόνο αργότερα, να μην έρχεται πια σχολείο: με τον μπαμπά του πάνω σ' ένα τρίκυκλο μαζεύει παλιοσίδερα.
θυμάμαι την κυρία φανή και την κυρία καίτη και μια άλλη κυρία, να με καλούν κοντά τους, εκεί που κάθονταν στον ήλιο, όντας κι εγώ στη β' δημοτικού και να με ρωτάνε:
-τι είναι αυτό το σημάδι στο πρόσωπό σου;
δασκαλεμένη από τη μαμά μου εγώ λέω:
-το λένε αιμαγγείωμα, δεν είναι τίποτα, έτσι γεννήθηκα, δεν πονάει, δεν πειράζει.
-κρίμα... κι είσαι και κοριτσάκι! φύγε τώρα, πήγαινε να παίξεις.


...

θυμάμαι την κυρία λόλη, στο γυμνάσιο, την ώρα της έκθεσης να φωνάζει στην τάξη, συστηματικά σχεδόν:
-κονδύλη! όχι πολλές αρλούμπες!

θυμάμαι δασκάλους να γδύνουν τα παιδιά την αξιοπρέπειά τους.

θυμάμαι την κυρία μακρή, καθηγήτρια γαλλικών, να λέει:
-ένα παιδί από αυτή την τάξη θα μας κάνει όλους περήφανους μια μέρα. εσείς θα χαιρόσαστε που είσαστε συμμαθητής του, κι εγώ που ήμουνα δασκάλα του.
η δασκάλα αυτή δεν είχε καμιά εγγύηση ότι έτσι θα γινόταν. το πόσο όμως εμψύχωνε, και μάλιστα για πρώτη φορά, αυτό το παιδί, δεν έχει καμιά σχέση με το μέλλον του παιδιού. είχε ευεργετική σχέση σε όλη τη ζωή του, δλδ στο παρόν, το ΠΑΡΌΝ του παιδιού...

θυμάμαι τον κύριο λόιξ, καθηγητή πολυτεχνείου της λουβαίν, να χτυπάει το κουδούνι του φτωχικού σπιτιού μας, απρόσκλητος, για να κάνει ιδιαίτερο μάθημα δωρεάν στον αδελφό μου, τότε φοιτητή ιατρικής στη λουβαίν.

θυμάμαι τον οττέν, τον καθηγητή ανάλυσης κειμένων, να με βρίσκει στο δρόμο και να μου λέει: έλα δω εσύ! στις εξετάσεις έγραψες βλακείες. είσαι όμως η καλύτερη φοιτήτρια της χρονιάς, σε ξέρω από τη συμμετοχή σου στο μάθημα. αντί για 6 που άξιζε το γραφτό σου, θα σου βάλω 13, μην παρεξηγηθείς!

(άκου και να μην παρεξηγηθώ!)

θυμάμαι τη βαν ριτ, την αριστοκράτισα καθηγήτρια αραβικής φιλοσοφίας.
να με παίρνει τηλέφωνο στη γειτόνισσα εδώ στην ελλάδα, γιατί όταν γυρίσαμε δεν είχαμε ούτε τηλέφωνο, λέγοντάς μου:
συγγνώμη που θα σας τηλεφωνώ κάθε 15, μα δε θέλω να εγκαταλείψετε με την πρώτη δυσκολία ό,τι έχετε κάνει μέχρι τώρα...

θυμάμαι τον ρεκμάνς, καθηγητή μου στο μεταπτυχιακό, να γράφει στη γερουσία, όταν τελείωσα και μου πρότειναν μια θέση στο πανεπιστήμιο της λουβαίν, μα δεν είχε μπει η ελλάδα ακόμη στην κοινότητα και δεν δικαιούμην: 'αντί να δίνετε υπηκοότητα μόνο σε ποδοσφαιριστές, δώστε και σ' έναν άνθρωπο των γραμμάτων που τον θέλουμε'...

θυμάμαι τον παπαδημητρίου εδώ, να βοηθάει τον αγράμματο πατέρα μου, κατά τύχη, και να με θυμάται αργότερα...
θυμάμαι τον παπαθωμόπουλο, να μου συμπαραστέκεται στις πρώτες ομιλίες μου με το βλέμμα ανθρώπου που αγαπάει...

θυμάμαι δασκάλους και δασκάλους.
μοναξιά και σκέψη.

τώρα πια, στη μέση ζώνη που είμαι, έχοντας ζήσει και ζωή, έχοντας πλησιάσει πολύ και θάνατο, κάθε φορά που έχω την τιμή να βρεθώ σε τάξη, νιώθω ευγνωμοσύνη για τα παιδιά που γνωρίζω, το παιδί που ήμουν κάποτε ξυπνά και μου γνέφει:
ναι,
η καρέκλα είναι για να κάθονται τα παιδιά,
ο λόγος είναι για να μοιραζόμαστε το μέλλον

-κι εγώ τις προάλλες έδωσα τη θέση μου μα βρήκα μια άλλη, όχι μόνο στην αίθουσα εκείνη, μα στην καρδιά σου κοριτσάκι,
κι η καρδιά των παιδιών είναι το πιο άγριο το πιο ειλικρινές το πιο μυστικό λεω-φορείο.
είθε να έχω πάντα μια θέση εκεί, να παλεύω
έχω δεχτεί τόσα που όσα και να κάνω είναι λίγα.
είμαι κι εγώ λιγοστή. έχω λίγα χρόνια ακόμη. μα θέλω φεύγοντας να έχω μαζί μου ένα χαμόγελο και την αγάπη των παιδιών.
και όσο και να τρέμω, κάτι, έστω κάτι τόσο δα, να έχω προσφέρει στα παιδιά.
έστω και μια θέση μέσα σε μια αίθουσα.

εκείνα μου έχουν δώσει μια θέση να υπάρχω.

ευχαριστώ.

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

γεύση νεκρού στο στόμα
αλλοιώνεται η ησυχία των οστών του προσώπου, νομίζεις πως όλα κουνιούνται θες να αποβάλεις τη σκέψη την αίσθηση ξέρεις πως είναι απλώς παραίσθηση ή διαίσθηση.
ή απλώς, πόνος στη μνήμη.
πονάει ένας φίλος που χάθηκε άδικα, και μείναμε εμείς μόνοι μας να κοιτάμε μακριά τη θέση που δεν έχει πια εκείνος.
τον θυμάμαι λεβέντη να με περιμένει στη στάση του μετρό. άγνωστος. εσύ είσαι; εσείς είστε;
γεύση νεκρού στο στόμα, μιας και το περατίκι το βαστά σε χρόνο άδικο, έτσι μου φαίνεται.
με πικραίνει αυτό.
σήμερα τον θυμάμαι πιο πολύ από ποτέ. ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, φίλε μας. όσο περνά ο καιρός δεν μπορώ να σε ξεχάσω.

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

το τώρα και το αύριο

868

Ξανάρχισα να γράφω,

Όπως ξαναρχίζουν να πίνουν

Πράξη μέσα στην αιθάλη και τη σιωπή

Εάν εσού μνησθώ

Το αντίθετο

Αν σε ξεχάσω μοναξιά, θάλασσα κι αρμυρό νερό

Να σε ξεχάσω δεν μπορώ -μα τότε, τώρα;-

Η γλώσσα κολληθείη τω λάρυγγί μου

Τώρα πια η τρύπα του αέρα για τον ποιητή γίνεται οπή, σφίγγουν τα γεγονότα γύρω οι ειδήσεις είναι απόχη στην τράπεζα τα χρήματα έχουν απλώς τελειώσει

Τώρα

Νερό οι υποχρεώσεις ξεπλένουν τη ζωή

Κι η ζωή

Ένα σακκούλι πολύτιμα πετράδια, έκαψαν τον καιρό

Στα χέρια κάποιας μάντισσας που κατοικεί σ’ αρχαίες πέτρες και συλλαμβάνει τον καιρό στα χέρια του βενέζη,

Αγράμματη πια.

Δε με χωρίζει τίποτε παρεκτός αιθάλη

Κι όλα κοινά κι όλα καλά

Γράφω τις ιστορίες του μετρό

ιστορίες λάθος ζευγαριών

εικόνες μικρής πυραμίδας που βασίζεται στο αύριο

Το αύριο είναι το σημείο 0 της βαρύτητας βουτάω το καλαμάρι και την πέννα και το εμπρός και το πίσω εκεί

Ξανθαίνουν οι σκιές πάνω στα δέντρα

Μαλακώνουν τα εδάφια των γραφών σαν μπαμπάκι και σύννεφο και σα λάσπη

Αδιαφορώ

Και μετά

Γράφω πάλι

ο θυμός

Αντικαταστάθηκε από την επίγνωση.

---------------------

ελένη κονδύλη2010-11-13