είναι μικρός ο κόσμος; μπααα....

χρόνια πριν. έρχεται στο βιβλιοπωλείο του πανεπιστημίου μια φιγούρα, όμορφη, λεύτερη, λίγο 'χίππικη'.
ήταν φοιτήτρια του αγγλικού τμήματος της φιλοσοφικής σχολής, κι είχε πάρει επιλογή μάθημα αραβικής λογοτεχνίας. της άρεσε. το χάρηκα. αρχίσαμε να μιλάμε. τόσο γλυκιά που ήταν, ήθελα να μη τη χάσω, της έδωσα το ημέιλ μου, και της ζήτησα να μου γράψει...
η άννα.
η άννα μου είπε: ο κόσμος που γνώρισα μέσα από το μάθημα μου άρεσε πολύ. θέλω να συνεχίσω.
τι να έγινε η άννα, η ελένη, ο άγγελος, ο θάνος, ο γιώργος, η ..., ο ...;
δεν είναι απλές ερωτήσεις αυτές.
είναι νοσταλγικές στιγμές, οι στιγμές που συναντάς ένα παιδί και τ'αγαπάς.
γιατί τ'αγαπάς; μα γιατί σε στολίζει με το βλέμμα του, σε κάνει να πασχίζεις να γίνεις καλύτερος γιατί σε κοιτάει, σε περιμένει να καλιτερέψεις.
η άννα τέλειωσε τις σπουδές της και πήγε στο σουδάν. την πρώτη χρονιά αρρώστησε λιγάκι, δεν ήταν συνηθισμένη. το καλοκαίρι ήρθε και με βοήθησε σε μια μετάφραση στα αγγλικά. έχω ακόμη το λεξικό της κάπου εδώ, χωνεμένο στη βιβλιοθήκη μου...
ξανάφυγε.
ένα χειμώνα με παίρνει τηλέφωνο, είναι στην αθήνα, κι εγώ έχω εκείνη την ημέρα μια ομιλία. η άννα έρχεται και με βρίσκει. αναλαμβάνει την ώρα που μιλάω να είναι μαζί με το σεραφείμ, πάντα πρόθυμη, ανθρώπινη, απλή, με μια οικειότητα σπάνια...
άννα, τι κάνεις; πού βρίσκεσαι τώρα;
ένας γαλήνιος ενθουσιασμός για ό,τι κάνει.

και να, που ο κόσμος, μικρός ή μεγάλος, η άννα η παλιά μου μαθήτρια, κι ο βαντ, ο ηλεκτρονικός μου φίλος, βρέθηκαν γνωστοί και φίλοι...
στο μπλογκ του βαντ είδα την αννούλα μας να παντρεύεται... το βάζει ο νους σας;
το κοριτσάκι παντρεύτηκε και εγώ το έμαθα από το βαντ!
αυτή τη στιγμή σκέφτομαι την άννα και της στέλνω τις πιο ανθρώπινες, καλοδιπλωμένες, καθαρές ευχές, να συνοδεύουν τα βήματα της ζωής της...
δεν ξέρω αν ο κόσμος είναι μικρός ή μεγάλος τελικά. σίγουρα πάντως είναι κοντά μας.
γειά σου βαντ, καλό βράδυ! και φιλιά στους νιόπαντρους!