¨ωραίος τίτλος.
σε ένα γυμνάσιο, βρίσκεται ένα αγγελούδι. τις τρώει κανονικά, τον κοροϊδεύεουν, γράφουν στην τσάντα του... τώρα ο μικρούλης αντιδρά μιμούμενος. αυτός τώρα τις τρώει από τους καθηγητέ, δλδ δεν τον δέρνουν, αλλά αυτόν τιμωρούν.
στην πρώτη, η μικρή Χ. είναι γνωστή με το μικρό της όνομα λόγω του κάζου που γίνεται σε βάρος της.
όταν η μικρή κλαίει, η καθηγήτριά της, το έχω δεί, λέει: όπως όλα τα παιδιά, έτσι κι εσύ θα βγεις έξω, η μικρή βγαίνει στο διάλειμα, η τάξη κλειδώνει.
όταν κάποιος μιλά σ'αυτήν την μικρή, όπως εγώ ας πούμε, μαμά ενός άλλου παιδιού, δεν απαντά. ούτε κοιτά.
πρώτη, δευτέρα, τρίτη...
πολλά παιδιά. διαφορετικά.
αναστολή. καταστολή, μόνο όπλο εναντίον του παρορμητισμού παιδιών σε δυσκολία.
γιατί δεν υπάρχει ένας ψυχολόγος μέσα σε κάθε σχολείο, να βοηθά παιδιά και καθηγητές;
τι τους κάνουμε τους ψυχολόγους στην ελλάδα; τους βάζουμε στο ταμείο ανεργίας;
ή μήπφ2, τους φορτώνουμε στους δήμους τόση δουλειά, που δεν μπορούν παρά να πίνουν καφέ με άλλους υπαλλήλους, γιατί, αν δούλευαν πραγματικά δε θα μπορούσ
ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΚΙ ΑΛΛΑ, ΟΠΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΓΟΝΕΙΣ Η ΟΠΩς ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗς ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ, ΌΠΟΥ
Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ που κάκουσα από υπουργό, και αναφέρω στον τίτλο,
μου φαίνεται εκτός τόπου και χρόνου,
21 σχόλια:
Το προειδοποιητικό καμπανάκι χτύπησε με τούτο το τραγικό γεγονός και φοβάμαι πως , όπως πάμε, χαμπάρι δεν θα πάρουμε αν κι αυτό, όπως τόσα άλλα, που δεν ταίριαζαν κι αυτά, γίνουν συνήθεια… στην ελληνική κοινωνία. Φοβάμαι και λυπάμαι, Ελένη.
Θέλω να παραθέσω ένα μικρό παράδειγμα απο δρώμενα σε ένα δημοτικό σχολείο των Αθηνών. Μία πρωτοδιοριζόμενη καθηγήτρια πληροφορικής και φιλή μου συνάμα αντιμετώπισε την βία και την αδιαφορία των συναδέλφων όταν τόλμησε να εκφέρει την άποψή της περί πολιτικής. Θα μου πείτε λάθος, γιατί το έκανε; Εγώ θα σας πώ οτί σε μία δημοκρατική κοινωνία ο καθένας μπορεί να εκφέρει την άποψή του έλευθερα. Σωστά; Το πρόβλημα έγκειται στο ότι μία συνάδελφός της, της επιτέθηκε με βία και ύβρεις μπροστά σε αθώα παιδάκια του δημοτικού! Και ποιά η αντιμετώπιση; Καμία! Η διευθύντρια προσπάθησε να κρατήσει το στόμα της πρωτοδιοριζόμενης "κλειστό" για να μην δημιουργηθεί θέμα και φυσικά να μην κάνει ουτε μία σύσταση στην επιτηθέμενη! Ατιμωρησία θα σας πω εγώ! Και διερωτώμαι; Είναι φυσιολογικό που τα παιδία των Ελλήνων αντιδρούν με βία και μίσος όταν το πρόβλημα για παράδειγμα ξεκινά απο τους καθηγητές και εμάς τους ίδιους;
Τι τους κάνουμε τους ψυχολόγους, ρωτάς Λενιώ μου; Μα φυσικά ορντινάντσες του κάθε παρουσιαστή να διψά για λίγο αιματάκι ακόμη. Κι αν όχι ορντιναντες τότε τελάληδες της πραμάτειας τους που ψάχνουν πελατεία. Δυστυχώς. Τα φιλιά μου, την καλησπέρα μου και θα τα πούμε σύντομα.
Ψυχολόγους ζητάς αλλά δες εδώ, http://zlatis.blogspot.com/2009/04/social-networks.html σχετικά με το περιστατικό στη σχολή του ΟΑΕΔ. "Τι να σου κάνουν οι ψηχολόγοι" αποφαίνεται. Τελικά κι εγώ δε ξέρω τι θέλουμε. Θέλουμε την αστυνομία πχ; Θέλουμε τους ψυχολόγους; Μάλλον πρώτα πρώτα θα πρέπει να ...βρεθούμε η οικογένεια να μιλήσουμε και να ξαναενωθούμε και μετά... μετά βλέπουμε. Καλημέρα
πού να τη βρεις την οικογένεια φλού φλις; όταν η μάνα που έχει ένα παιδί και δουλεύει, πρέπει να πληρώνει στη μαύρη ή στην άσπρη πολλά λεφτά για να συνεχίσει τη δουλειά της;
όταν το παιδί σου αρρωσταίνει, πρέπει για να έχεις δωρεάν περίθαλψη, να χάσεις τουλάχιστον δυο μέρες εργασίας για μια κοινή ασθένεια;
όταν ένα παιδί λίγο μοναχικό, για να το βοηθήσεις στην ένταξή του, ή απλώς να συμπορευθεί κάποιος μαζί του, ή πρέπει να βγεις στη συγγρού να κάνεις πιάτσα για να παίρνεις λεφτά συνέχεια και να μη σου μένει φράγκο,
κλπ κλπ
για να κάνεις απλές κινήσεις σ'αυτό το κράτος, όπως ας πούμε να φτιάξεις ένα βιβλιάριο, να γραφτείς στο ικα, κλπ,
λέω τα πιο απλά, είναι τερατώδεις διαδικασίες που σε παίρνουν από τη δουλειά σου, και πρέπει να κάνεις τον αγχωμένο ή την αγχωμένη, να προλάβεις, να προλάβεις, να κάνεις ό,τι χρειάζεται μετά, και στη συνέχεια, κι ο άλλος γονιός με κάπως προβληματικό παιδί, πρέπει κι αυτός να βρει μια διέξοδο, μα πού να τη βρει, και φτάνει σπίτι και κοιτάει τηλεόραση ή πάει μόνος στο σούπερμάρκετ για να ξεχάσει;
η ελληνική κοινωνία κατάφερε, μέσα από τη διαδικασία της αδικίας, της ευθυνοφοβίας, η οποία είναι η χειρότερη ιδιοτέλεια, του κρυφού χρήματος σε κάθε διαδικασία,
ε, η ελληνική κοινωνία τα κατάφερε και διαβρώνει βήμα βήμα την ελληνική οικογένεια, τουλάχιστον στα αστικά περιβάλλοντα, για να μιλήσω μόνο γι'αυτό που βλέπω και βιώνω καθημερινά.
είσαι συνάδελφος και βλέπεις πόσα παιδιά φτάνουν στα σχολεία με φουλ προβλήματα.
ισοπέδωση βρίσκουν, εκτός κι αν βρεθεί, και πάντα βρίσκεται βέβαια, αλλά δε φτάνει, κάποιος αγνός καθηγητής, που τα στηρίζει με την αγάπη του...
γνώρισα πρόσφατα κάποιον ή κάποιαν που διδάσκει παιδαγωγική σε κάποιο από τα πανεπιστημιακά τμήματα της πατρίδας μου που βγάζει καθηγητές.
του είπα ότι ο γιος μου έχει άσπεργκερ.
το εν λόγω πρόσωπο δε γνώριζε τι είναι.
άρα η ελληνική κοινωνία, ο κρατικός μηχανισμός της, από τον οποίο φυσικά λείπουν στοιχεια που σε άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες έχουν αναπτυχθεί πριν 60 τουλάχιστον χρόνια,
αφενός δεν έχει μονάδες ιδιαίτερης εκπαίδευσης για ιδιαίτερα παιδιά,
αφετέρου ο κρατικός μηχανισμός, που στάζει λάδι σχεδόν παντού, καταλαβαίνουμε όλη τη χυδαιότητα αυτής της παρατήρησης,
δεν παρέχει στους καθηγητές που θα έχουν να διαπραγματευτούν με ιδιαίτερρα παιδιά, καμιά γνώση.
α, συγγνώμη.
λάθος.
ο κρατικός μηχανισμός τους παρέχει τη σκληρότητα που πρέπει να επιδείξουν για να περάσει το κακό από μπροστά τους χωρίς εκείνοι να κάνουν τίποτα.
πού να βρεθεί η ελληνική οικογένεια με τόσο άγχος, με τόσα άδικα βάρη που την έχουν φορτώσει;
θα μπορούσε κανείς να διερωτηθεί:
η κακοποίηση της ελληνικής οικογένειας είναι εξ αμελείας ή εκ προμελέτης;
εκεί φτάνουμε...
την καλημέρα μου, κι ελπίζω να το ξανανοίξουμε το θέμα.
κοπτάκι μου αγαπημένο, τόσο που σε πεθύμησα, αγόρασα ντιορ κολώνια για να σε σκέφτομαι!
ναι, όλα στο πάλκο!
τα στραβά γαμήσια του καθενός, η βία στο σχολείο ή στο σπίτι, η αρρώστεια, η απανθρωπιά, το περιθώριο...
είναι ένα παράθυρο τροφής, μια θηριοτροφή, όπου οι γιαγιάδες, οι νοικοκυράδες, κάθονται αποκαμωμένες και μόνες στον καναπέ, κοιτάζουν το σκοτεινό παράθυρο, κι από κεί βγαίνει ο άρτος της μοναξιάς ως θέαμα.
ε, ακόμη κι εκεί οι ψυχολόγοι κάτι προσφέρουν μερικές φορές, γιατί κάνουν να μιλήσουν κάποιες φτικτές σιωπές...
βέβαια, ο εξευτελισμός και η δευτεράτζα αυτών που πλαισιώνουν το θέμα, είναι φρικτή. η εκμετάλλευση του προσώπου ως φτηνού κομπάρσου, κλπ...
άστα βράστα.
κοπτάκι μου αγαπημένο, περιμένω μετά το πάσχα κανα τηλέφωνο...
ε, θέλω κι εγώ το δωράκι μου ρε παιδί μου!
κι επειδή δε σε γνωρίζω, για να με καταλάβεις ποια είμαι, και για να έχει νόημα και η συνάντησή μας, χμ χμ, να: θα βαστάω μια γλάστρα, για να θυμάσαι πάντα την αίτησή μου: θέλω να είμαι γλάστρα στις εκπομπές σου!
"...γιατί δεν υπάρχει ένας ψυχολόγος μέσα σε κάθε σχολείο, να βοηθά παιδιά και καθηγητές;" και να ήταν το μόνο που λείπει απ' τα σχολεία...
κρόμμυ, καλωσόρισες.
φαντάζομαι πως εν μέρει είσαι στο εκπαιδευτικό συνάφι.
πολλοί άλλωστα από μας, είμαστε σε κάποια στιγμή της ζωής μας εκπαιδευτές, δάσκαλοι, κλπ.
πάρτε για παράδειγμα: όταν εκπαιδεύονται οι αστυνομικοί, ή αυτά τα παρακλάδια ειδικών φρουρών, κλπ, ποιος θεωρεί ότι αυτοί που τους εκπαιδεύουν ανήκουν στο εκπαιδευτικό σω΄μα;
κι όμως!
και ούτω καθ εξής.
στα σχολεία, σε όλες τις βαθμίδες, από νήπια έως λύκεια (θα μιλήσω πιο κάτω για πανεπιστήμια)
η κλικοειδής κατάσταση ακόμη και μεταξύ ενός συλλόγου δασκάλων ενός σχολείου, φέρνει αυτά τα αποτελέσματα που περιγράφεις.
κι όποιος μιλάει για κλίκα
μιλάει
για ΕΜΠΑΘΕΙΑ.
κι άντε κάποιος που προσπαθεί να βάλει τον εαυτό του σε μια ιδιοτελή ομάδα, να έχει χρόνο για να σκεφτεί.
δεν έχει. προσπαθεί όπως λέμε 'να κάνει τη δουλειά του', με όλο το γλύστριμα αυτής της έκφρασης προς το καλό ή το κακό.
ούτε τα σχολεία τον θέλουν πολύ τον ψυχολόγο, γιατί σκέφτονται ότι θα είναι ένας άσχετος στα πόδια τους, που θα βλέπει τι γίνεται, νομίζουν ότι θα ασχολείται μ'αυτούς...
το χω δει το έργο!
πιστεύω ότι θα λειτουργούσε πολύ καλά μέσα στα σχολεία ένας ψυχολόγος, που, απλώς, θα ήταν εκεί ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.
αυτή η παρουσία θα εξοικείωνε, και τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ θετικά.
στα πανεπιστήμια, δεν ξέρω τι γίνεται παντού. ξέρω μόνο ότι στη φιλοσοφική που δουλεύω, υπάρχει μια μονάδα στήριξης φοιτητών με ανθρώπινο πρόσωπο. το θεωρώ σπουδαίο. δεν ξέρω αν είναι σε όλες τις σχολές. πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει σε όλες τις σχολές.
ένα παράδειγμα: πριν πολλά χρόνια, είχα ένα φοιτητή που μ'αγάπησε και τον αγάπησα, γιατί, λόγω του αγαπημένου μου σεραφείμ, είμαι ευαισθητοποιημένη, και κατάλαβα ότι κάτι έτρεχε.
ε, λοιπόν, να: οι γονείς, με τεράστια κοινωνικά προβλήματα, είχαν διώξει το παιδί από το σπίτι. το είχαν ξεφορτωθει. αυτό κατάφερε να φτάσει μέχρι πανεπιστήμιο, καταλαβαίνετε δλδ τι μυαλό είχε. δε θα ήθελα ωστόσο να σας περιγράψω τι δυσκολίες αντιμετώπιζε αυτό το πλάσμα. δόξα τω θεώ, τέλειωσε. τι να έγινε; πώς περνάει τώρα;
αυτό το παιδί, ίσως να τις έτρωγε λιγότερο από συμφοιτές του, αν κάποιος το βοηθούσε να χειριστεί τη δυσκολία του. και για να δεις τέτοια, πρέπει να είσαι
ΠΑΡΩΝ.
να εξοικειωθείς εσύ με τα θέματα που τρέχουν,
να εξοικειωθούν και οι γύρω με την ύπαρξή σου ως συστατικό που βοηθάει στην ένταξη, στην εξισορρόπηση μερικών καταστάσεων...
εκεί, δε θα μπορούσε να υπάρχει η βία εναντίον συναδέλφου από τον επαρχιωτισμό των ηλιθίων μιας κλίκας. αιδώς αργείοι!
κι ίσως, και το παιδάκι που ξέρω, που συμμαθητής του σε δημοτικό, του έβαλε το κεφάλι μέσα στην τουαλέτα, δε θα είχε γίνει... ή θα είχε ειπωθεί κάπου, και δε θα μου το έλεγαν εμένα πέντε χρόνια αργότερα, παιδιά που το βίωσαν στο δημοτικό, και μου το ξεφούρνισαν στο γυμνάσιο, μόνο και μόνο γιατί με έβλεπαν εκεί καθημερνά...
πολύ ενδιαφέρον θέμα...
μηθυμναίε μου, ποια μέριμνα υπήρχε για το παιδί αυτό;
η αδιαφορία της κοινωνίας το όπλισε με τα παιχνίδια του υπολογιστή, τη μοναξιά της απόρριψης και το 'δεν είναι δική μου δουλειά' του κάθε μαλάκα που νομίζει ότι μπορεί να είναι σε κάποια εκπαιδευτική μονάδα και να συμπεριφέρεται ως 'τόμος σελίδα τάδε', δλδ φορτισμένος μόνο για να λέει μάθημα, κι όχι για να κοιτάει στα μάτια ανθρώπους!
ναι, ναι, συνάδελφοι! είναι άνθρωποι οι μαθητές!
εμείς δεν είμαστε άνθρωποι, που το ξεχνάμε!
Η οδηγια της ΕΕ ειναι ξεκάθαρη,ενας ψυχολόγος για κάθε εκατό παιδιά σε όλα τα σχολεία,δεν εφαρμοστηκε ποτέ!Οταν μας απειλήσει η ΕΕ με πρόστιμο τότε θα την εφαρμόσουμε;
Καλημέρα...
Πολύ πονάει το θέμα...καλημέρα...
Ούτε πολιτική βούληση υπάρχει, ούτε "τσαγανός" στην ελληνική κοινωνία...έχουμε οικογένειες της...διασποράς και κοινωνία της διασποράς...
μέχρι πριν λίγα χρόνια έλεγα ότι στην εκπαίδευση πηγαίναμε καλύτερα... μπορεί να μην είχαμε γνώσεις αλλά υπήρχε ευαισθησία και κάποιες φορές πάθος μαζί με τις κιμωλίες...τώρα... το παιδί και ο νέος άνθρωπος, ακόμη κι αν δεν είναι διαφορετικός, αντιμετωπίζεται ως εχθρός από μεγάλο μέρος των εκπαιδευτικών... λυπάμαι αλλά ο ψυχολόγος χρειάζεται για να πιάσει το σχολείο από πάνω ως κάτω και όχι μόνο τους μαθητές…
Σας φιλώ
Λενακι μου θα συμφωνήσω κι εγώ με τον ΦλουΦλις..Να βρεθούμε πρωτα σαν οικογένεια, να συσφιχτούν οι δεσμοί μας, οι δάσκαλοι να σκύψουν πάνω από τα παιδίά, οι γονείς να συνεργαστούν όσο μπορουν με το δάσκαλο, και να μπουν γιατί όχι καιοι ψυχολόγοι στα σχολειά μας αντί να τρέχουν στα κανάλια σαν ορντιναντσες στον κάθε δημοσιογράφο στα πρωινάδικα!
Το ξέρεις ότι από έλλειψη ψυχολόγων στα Λύκεια, τον επαγγελματικό προσανατολισμό των παιδιων τον κάνουν οι καθηγήτριες των οικοκυρικών ή άντε στην καλύτερη των περιπτώσεων ο καθηγητής που διδάσκει Οικονομία?
Δυστυχώς κάθε μέρα χτυπάει κι ένα νέο καμπανάκι κινδύνου για την κοινωνία μας! Δεν πάμε καθόλου καλά!Και πως να πάμε δηλαδή όταν δεν υπάρχει ευσυνειδησία στην δουλειά του καθενός μας? ¨οταν υπαρχει ασυδοσία, ατιμωρησία και αδιαφορία και αδιοργανωσιά? Η γενειά μας φταίει για όλα αυτά, νομίζω..
Ας κοιτάξουμε μέσα μας ο καθένας κι ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας..
ενα μου θα συμφωνήσω κι εγώ με τον Φλου Φλις.. Να ξαναβρεθεί πρώτα η οικογένεια..να σκύψουν οι δάκαλοι πάνω από τα παιδιά.. Και βλέπουμε.Οταν είμαστε εμε'ις μαθήτριες υπήρχε ψυχολόγος σε κάθε σχολείο? Πρωτα αυτά και μετά ναι να μπουν και οι ψυχολόγοι ...γιατί όχι? αλλά το βασικό νομίζω είναι ο ρόλος που παίζει το σπίτι ...
αμάλθεια καλή μου...
ναι, λείπουν κι άλλα, μα, είναι απλό, παράγουμε πράμα για πεταμα; παράγουμε ιστορικούς για ταμίες σούπερ μάρκετ και ψυχολόγους για ταμείο ανεργίας στη μια περίπτωση, ή για σπασμωδικές δουλειές στην άλλη...
ένας σε κάθε σχολικό συγκρότημα!
θα ήταν ευεργετικοί όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους μεγάλους...
τι να πω και γω μια τουρίστας με ποδήλατο
μου λέει μια καθηγήτρια προχθές
δεν το΄χα φανταστεί πως θα πνιγόμουνα στην γραφειοκρατία, εγώ ήθελα ν΄ασχοληθώ με τα παιδιά!
(έχουμε να τα πούμε από κοντά πολύ καιρό και κάτι δεν πάει καλά με την ψυχολογία μου)
...μα το πρόβλημα δεν είναι που λείπει ο ψυχολόγος απ τα σχολεία.
δεν είναι που λείπει η συνεχής επιμόρφωση στους εκπαιδευτικούς.
δεν είναι που το κάνουν για βιοπορισμό και όχι από έρωτα.
είναι που λείπει η απλή λογική.
τις προάλλες έμαθα πως η δασκάλα της δευτέρας δημοτικού του καλόφημου σχολείου στο οποίο φοιτά η 8χρονη κόρη μου, βάζει ένα παιδάκι κάθε φορά να αστυνομεύει τα υπόλοιπα και να σημειώνει όσα μιλούν κατά τη διάρκεια του μαθήματος βάζοντας ένα σταυρό δίπλα στο όνομα για κάθε επανάληψη του εγκλήματος.
φυσικά συζήτησα με το παιδί, και του πρότεινα την επόμενη φορά που η δασκάλα θα ζητήσει (διατάξει) κάτι τέτοιο να αρνηθεί και μάλιστα με τις ευλογίες του "μπαμπά"
το παιδί έμοιαζε ανακουφισμένο
"αλήθεια; μπορώ να αρνηθώ; μπορώ να πω ότι συμφωνείς και συ; Για ξαναπες μου τι σημαίνει χαφιές;"
δυστυχώς η πράξεις της δασκάλας έχουν τις ευλογίες της διεύθυνσης το σχολείου
δυστυχώς δεν έχω καλύτερη εναλλακτική λύση (το σχολείο είναι απ΄ τα καλύτερα)
αυτά είναι τα χάλια μας
και
σε τέτοιους τεχνίτες έχουμε αφήσει τις χαράξεις που θα καθορίσουν το αύριο...
το περίεργο δεν είναι αυτό που συνέβει. το περιέργο είναι πως με τη κατάσταση που υπάρχει δεν έχουμε δει χειρώτερα. καλή σου μέρα
Εγω αναρθρες κραυγές μπορώ να βγάζω μπροστά σε τόσο ευαίσθητα ζητήματα
\Πού εισαι ; περιμενω τηλ. Αθ
Καλές γιορτές.
καλό πάσχα.
υγεία.
Μια καλησπέρα
αργά μπαίνω στη συζήτηση, αλλά ανήκω σε εκείνους που διαφωνούν σφόδρα με την παρουσία των ψυχολόγων και ψυχιάτρων και κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία.
Συντάσσομαι με εκείνους που απαιτούν, ο χώρος της εκπαίδευσης να ανήκει αποκλειστικά στους εκπαιδευτικούς Λειτουργούς.
Αλλά σε Εκπαιδευτικούς Λειτουργούς και όχι σε επαγγελματίες που κουράστηκαν να κάνουν ό,τι άλλο και αποφάσισαν πως "είναι καλό να κάνεις 3 μήνες διακοπές το χρόνο, και άλλο ένα μήνα, Χριστούγεννα, Πάσχα"
Αυτός λοιπόν ο Εκπαιδευτικός Λειτουργός, (Δάσκαλος της Αβαθμιας ή Καθηγητής της Ββάθμιας, αδιάφορο) είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να γνωρίζει -και αν δεν γνωρίζει οφείλει να ενημερώνεται συνεχώς-, όλα τα θέματα που προσδοκούμε να αντιμετωπίσει ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος ή ο κοινωνιολόγος μέσα στο σχολείο.
Εξυπακούεται ότι, πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, η συνεργασία των σχολείων με οργανωμένα κέντρα ψυχιατρικής και ψυχολογικής υποστήριξης, ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι αδιάλειπτη.
Μέσα όμως στο σχολείο, ουδείς άλλος έχει λόγο να υπάρχει, πλην του Εκπαιδευτικού Λειτουργού.
Και τώρα εύλογα θα μου πει κανείς. Τι μας λες βρε φίλε. Πού θα τον βρούμε αυτόν τον Εκπαιδευτικό Λειτουργό που μας τσαμπουνάς;
Απλή είναι η απάντηση.
Αν μπορεί να υπάρχει ενημερωμένος ψυχολόγος ψυχίατρος κλπ, για τα εκπαιδευτικά πράγματα, μπορεί να υπάρχει και Εκπαιδευτικός Λειτουργός, καλά και βαθιά καταρτισμένος στα θέματα παιδαγωγικής, ψυχολογίας, ψυχολογίας αναπτυσσόμενου ανθρώπου κλπ.
Και γιατί, θα αναρωτηθεί κανείς, τέτοιο "μένος" κατά της παρουσίας των "ειδικών" στα σχολεία;
Μα είναι απλό.
Γιατί το επόμενο βήμα θα είναι ο εκπαιδευτικός λειτουργός, έχοντας πλέον και το άλλοθι της παρουσίας του ειδικού, θα περιοριστεί ακόμα περισσότερο στο κομμάτι της αναπαραγωγής και του αναμασήματος της εξεταστέας ύλης, και στο τέλος, πολύ απλά θα πρέπει να απομακρυνθεί από το σχολείο ως μη προσφέρων κάτι το ουσιαστικό!!!
Το σχολείο, η σχολική πράξη, είναι μια πολύπλοκη και πολυσήμαντη διαδικασία, και απαιτεί την παρουσία Εκπαιδευτικών Λειτουργών και όχι αποτυχημένων επιστημόνων!
υγ.
Ξέρω. Γελάτε με όλα αυτά και είστε έτοιμοι να αναρτήσετε url που οδηγούν στο youtube και δείχνουν τραγικές εικόνες.
Αυτές όμως οι εικόνες, θα μου επιτρέψετε να πω, δικαιώνουν αυτά που γράφω, και όχι το αντίθετο.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία!
Sotiris K.
Δημοσίευση σχολίου