πολλές φορές, φεύγεις εσύ κι εγώ υποφέρω να βαστώ την πλάτη γυρισμένη
για να μη δω ποιοι θα σε δουν και ποιοι για σένα θα μιλούν.
αγάπη, άγνωρστο πράμα αυτό, ήρθε και μ' επισκέφτηκε
συνάντησε καρδιά αδειανή, κι αμέσως την κατέλαβε.
μαζνούν λάιλα, αρ. 294
--------------
δείτε την άρνηση στα επίθετα, στη στάση του ποιητή, στο συντακτικό,
και μετρείστε
το μέγεθος της αγάπης
και μετά,
το είδος της αγάπης, στη χώρα της ου-τοπίας, που γίνεται τόπος που δημιουργεί η ίδια η αγάπη.
μ όλες τις άφατες παραμέτρους της....
καλημέρα σε όλους
καλή δύναμη, όσο μπορούμε!
----------
είμαι χαρούμενη γιατί αυτό το μικρό ποίημα μόλις το μετέφρασα, για να μην το χάσω, το έβαλα στο μπλογκ του κρόππερ χτες, και μετά κατέβηκα και το διάβασα στα παιδιά της αγγλικής φιλολογίας, όπου, ως μάθημα επιλογής, διδάσκω (κι εκεί) αραβική λογοτεχνία. για να προσφέρω κάτι στα παιδιά που, φυσικά, δεν θα γίνουν αραβολόγοι, άρα θα πρέπει να οικειωθούν κάπως με κάτι που θα τους μείνει κάπως μακρινό,
αποφασίσαμε με τα παιδιά να κάνουμε το εξής: παίζουμε πως είναι καθηγητές στη μέση εκπαίδευση, κι ένα πιτσιρίκι τους φέρνει ένα άσχετο κείμενο, και τους ρωτάει:
τι είναι αυτό; τι λέει;
το ρόλο του 'πιτσιρικιού' τον έχω εγώ, πριν το μάθημα φέρνω ένα άσχετο προς το μάθημα κείμενο, τους το διαβάζω δυο φορές, αυτοί δεν έχουν τίποτα μπροστά τους, και τους ρωτάω τι έχουν να πουν.
μαζί χτίζουμε ερωτήσεις και απαντήσεις
κοιτάμε ύλη λέξεων, συντακτικού
κουβεντιάζουμε για ένα δεκάλεπτο, και μετά, ζεσταμένοι κατά κυριολεξία, αρχίζουμε το μάθημα της λογοτεχνίας...
χτες λοιπόν, μιλήσαμε γι'αυτό.
τι ευγνωμοσύνη χρωστάει κανείς στα μάτια και στα λόγια των παιδιών...
28 σχόλια:
Με αρέσει το πιτσιρίκι :)
pitsiriki tilefona tora an me vlepeis
Έτσι είναι :
πάντα παίρνεις πιο πολλά απ'όσα βάζεις !
Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα !
Πέρασα από μια Φιλοσοφική στενή στεγνή κι ανοργασμική (περίπου πριν από είκοσι χρόνια). Πόσο πιο όμορφα θα ζούσαμε τότε αν έμπαιναν στα αμφιθέατρά μας (15, 17, 21 τα θυμάμαι ακόμα), πιτσιρίκια με έμπνευση, παλμό κι έρωτα για την επιστήμη τους, κι όχι κάτι κουρασμένα παλικάρια (και κάτι μωροφιλόδοξες κυράτσες)...Ε λοιπόν, ποτέ δεν είναι αργά. Θα έρθω μια μέρα να σ'ακούσω (και να σε δω).
Θα συμφωνήσω με την Pandora. Και το δικό μας αμφιθέατρο στεγνό πήγαινε, στεγνό ερχόταν. ΄Τέλος πάντων, αυτά κάνεις και μου θυμίζεις πράγματα που δεν πρέπει.
Σε φιλώ και σε καλημερίζω!
ΥΓ.: Στην εκπομπή μου (χε χε χε) δεν θα σε πάρω ποτέ συμπαρουσιάστρια. Σε προορίζω για διευθύντρια καναλιού!
έμεινα στο αράβικη λογοτεχνία! δε το είχα ξανακούσει σαν μάθημα επιλογής!
ναι, παιδάκι της θάλασσας, αλλά το ψωμάκι μου; πού είναι το ψωμάκι μου;
εγώ σου δίνω χαμόγελο, εσύ γιατί δλδ δε βάζεις το ωραίο ψωμί που φτιάχνεις, ε;
βλακείες λέω, συχώρα!
πανδωράκι, να έρθεις! να μου πεις όμως πότε, ώστε να τα κάνω αυτά που γράφω εδώ, γιατί, ξέρεις, εγώ έτσι τα λέω, τίποτα δεν κάνω, ούτε καν μάθημα! βαριέμαι που ζω! σκέφτομαι πως το χειρότερο πράμα είναι να κάνεις μάθημα, κι έχω βρει το εξής κόλπο: με έχω μαγνητοφωνήσει, βάζω την κασέτα να παίζει, κι εγώ συνήθως εκείνη την ώρα βάφω τα νύχια μου, και περιμένω να στεγνώσουν!, ε, άμα έρθεις εσύ, ε, να είμαι προετοιμασμένη, να πώ και κάτι!
(όλο μπούρδες λέω, είμαι μάλλον σε υπερένταση)
κοπτάκι μου, το αμφιθέατρο πήγαινε κι ερχόταν! εντυπωσιακό! εσείετο συθέμελα από το στόμφο της διδασκαλίας! ω! τι όμορφο!
και οι ιδέες στέγνωναν κρεμασμένες σε μανταλάκια...
τι καθηγητής δλδ, τι πλύστρα!
και μετά σου λένε ότι την κάθαρση την πετυχαίνεις με την εξομολόγηση ή με την ψυχανάλυση! ε, και με την στεγνή διδασκαλία, γεμίζεις το κεφάλι των παιδιών πληροφορία.
γνώση όμως;
γ ν σ
γένεση
ναι, παιδί μου, καναλάρχισα, όπωςδήποτε, για να έχω και τα τυχερά μου, πώς δεν το είχα σκεφτεί!
φέρε το ασετόν στο επόμενο μάθημα, γιατί, αντί για να βάψω τα νύχια μου που έλεγα στην πανδώρα, μπορεί να θέλω και να τα ξεβάψω! τι λε΄ς;
ούτως ή άλλως, σκέψου: υπάρχει άλλη λογοτεχνία που έχει τις 1001 νύχτες; πες!
τόσο πλούσια, τόσο γερή, τόσο όμορφη λογοτεχνία, που δε λιώνει στις μεταφράσεις και στο χρόνο...
Ελενίτσα είμαι black halia:
ούτε το μαγαζί δεν άνοιξα σήμερα.
άρτον : later
θέαμα : διανυκτερεύουμε !
Μακάριοι οι δυνάμενοι, παλμούς παιδιών να εναγκαλίζονται, ιδιαιτέρως, ούς εδημιούργησαν ... επιτυχώς.
Καλό τοσο-ήμερο ...
Π.
"δέν έχουν τίποτα να αγαπήσουν γιατί δεν έχουν τίποτα να θυσιάσουν". Θυσία και αγάπη πάνε μαζί, στέρηση και ελευθερία.
ποιος το λέει αυτό το 'δεν έχουν τίποτα να αγαπήσουν γιατί δεν έχουν τίποτα να θυσιάσουν';
χάππυ, ή όποιος άλλος, για δώστε στίγμα!
παιδί, τώρα σε είδα! καλημέρα! όλα καλά; δεν τολμώ τέτοια ώρα τηλ...
καλέ μου πάνο, οι καρδιές των παιδιών είναι οι μεγαλύτερες. νομίζω ακούγονται εύκολα, αλλά, ομολογουμένως, θέλουν χρόνο. λέω βλακείες, το ξέρω.
τι θα κάνω σήμερα; έχω ένα μεγάλο ερώτημα χωρίς απάντηση. έχω μάθημα κι έχω ένα πρόβλημα.
Καλημέρα Ελενάκι μου!
Εγγενής στην εργασία η βαρεμάρα όπως και στην αγάπη η ουτοπία, νομίζω. Ή μήπως πάει εγγενής στην αγάπη η εργασία όπως και στην βαρεμάρα η ουτοπία???
Μπερδεύτηκα!
Θέλεις την επόμενη φορά να μπεις στην αίθουσα ως πιτσιρίκα? (πάντα μου άρεσε περισσότερο το θυληκό αυτής της λέξης)
Από τις αίθουσες μας της Θράκης πάντως, έχω να θυμάμαι κάποιους (όχι συγκριτικά λίγους) εμπνευσμένους δασκάλους. Ενας από αυτούς και εκτός αιθουσών και ακόμα τον ευχαριστώ για τα μαθήματά του εντός και εκτός!
Καλή μέρα!!!
kali tous ora...
e baobab;
ki ego piga xtes mousikotherapeia to serafeim, ki i typissa psy pou itan ekei, mou leei,
eseis den eisaste kathigitria mou...
Πρωτότυπη μεθοδολογία. Πώς εξελίσσεται, πως λειτουργεί; Εχεις θετικά αποτελέσματα;
Αχ, Ενωτικό θα σε λέω από δω και πέρα
κι όχι παυλίτσα
εσύ με το κανένα διαχωριστικό
΄(άκου, δε φταίω εγώ, εσύ φταις που απέκλεισες τα ανώνυμα μηνύματα και με αναγκάζεις σε παραπομπή
* ετοιμάζομαι για ολιγόλεπτη παρουσίαση του "τρένου" σου
Τσιμουδιά,ε;)
την αγάπη μου
φλου φλις
η ερώτησή σου με πάγωσε. μου έδειξε πόσο μικρή είμαι.
σκέφτηκα με τρόμο ότι κάνω τα παιδιά να χάνουν την ώρα τους.
τώρα λοιπόν, μου περνάει από το μυαλό μια παρηγορία:
στις εξετάσεις της λογοτεχνίας, μετά τις διάφορες και πολλές ερωτήσεις, δίνω τρία λογοτεχνικά αποσπάσματα, κείμενα από το βιβλίο συνήθως, για να μην τρομάξω εντελώς τα δόλια τα παιδιά.
ζητάω στοιχεία προσδιορισμού του θέματος, της εποχής, κλπ.
ήρθε έντρομη μια πιτσιρίκα κάποτε, και μου είπε:
πόσο πιάνει αυτή η ερώτηση; γιατί ξέρετε, έκανα λάθος, και είπα ότι είναι ενός άλλου το ποίημα που επέλεξα να σχολιάσω!
κι εγώ θυμόμουν αυτό το γραπτό.
της λέω:
εξαιτίας του λάθους σας, σάς έβαλα δέκα. η αιτιολόγηση της άποψής σας ήταν τόσο καλή που όντως θα μπορούσε να είναι έτσι.
θεωρώ δλδ ότι μερικά παιδιά, άσχετα με το τι λες εσύ, είανι σα να βρίσκονται σε μια βάρκα και κωπηλατούν. εσύ 'νοικιάζεις' τη βάρκα. είναι το γνωστικό σου αντικείμενο, το πουλάς με την ώρα στα παιδιά, πληρώνεσαι γι'αυτό.
όμως το παιδί είανι κωπηλάτης και πάει τόσο μακριά, που σε ανταμοίβει, έστω κι αν σου κλέψει τη βάρκα!
αυτό ήταν ένα ευτυχές περιστατικό.
το άλλο σχετικά ευτυχές περιστατικό είναι ότι φέτος, όπως και κάποιες χρονιές, τα παιδιά μπαίνουν στο παιχνίδι, σκαρφίζονται, παίζουν, παλεύουν...
εκείνη την ώρα τα βλέπεις να αναζητούν κάτι.
τι λες; δεν αξίζει; φαντάσου τώρα, στη θέση τη δική μου, να υπήρχε ο ουμπέρτο έκο, ή ο άδωνης, ή ο συχωρεμένος ο εντουάρ σαϊντ! δε θα ήταν υπέροχο;
βρε μικρό κι αγαπημένο, θα σε δω την άλλη βδομάδα. γιατί άλλαξες ονομα;
Καλημέρα σας....ευχαριστούμε για την παρέμβασή σας στο μπλόγκ μας. Ημουν βεβαία ότι θα σας κέντριζα το ενδιαφέρον...Πώς είστε ;
ριτς, η τρίτη ήταν τέτοια μερα, η τετάρτη επίσης, που τώρα σέρνομαι κατά κυριολεξία!
άντε, να μπει ο μάης, αλλά να καταφέρουμε κι εμείς να βγούμε μετά από αυτόν!
:)
Bonjour και καλο μήνα!
Ο αγαπημένος μου Δημήτρης Πικιώνης το έγραψε (δημήτρη πικιώνη, κείμενα, εκδόσεις ΜΙΕΤ, αθήνα, δε-θυμάμαι-πότε...) αναφερόμενος στη σύγχρονη αρχιτεκτονική και τα "εφήμερα εφευρήματα του εγκεφάλου μας". Εκεί υπογράμμιζε τα όνειρα ως προϋπόθεση της εξέλιξης και την αδυναμία των σύγχρονων ανθρώπων για όνειρα, για αγάπη, για θυσίες. καταδίκαζε το εφήμερο και κατευθυνόταν στην παράδοση και τις διαχρομικές, παντοτινές αξίες.
Κάτι σαν άνοιξη...
καλημερούδια.
καλό μήνα ευτυχισμένε γείτονα!
ναι, το σύννεφο του 'άγνωστου', όταν ακουμπάει κάπου, και στην παράδοση, όταν ακουμπά με την ταπείνωση του 'δεν ξέρω', γίνεται δημιουργία...
τι είπα τώρα! τέλος πάντων, μια γουλιά καφέ έχω πιεί!
καλημέρα και να περάσεις όμορφα τη μέρα του μαγιού!
ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ!
κέρας ομορφιάς!
τι υπέροχη φωτό! μου έφερες πρώτη εσύ το μάη σπίτι μου!
Δημοσίευση σχολίου