Τρίτη 12 Μαΐου 2009

εθνολογικό μουσείο θράκης, σάββατο 9 μαϊου 2009, παρουσίαση του βιβλίου 'αραβικός πολιτισμός', εκδόσεις ελληνικά γράμματα.





τι να πεις για το βιβλίο(σου),
-τι λες τώρα, άκου, βιβλίο (σου)! δε θυμάσαι ότι 'είναι πολλών ανθρώπων τα λόγια μας', ε, το σεφερικό, που μου το έκανε δώρο η ευγενία λαγού;
τίποτε δεν είναι δικό σου, παρεξόν η προσπάθεια για αγάπη.

όταν το 'χεις γράψει υποτίθεται εσύ, ένα βιβλίο, τι να πεις;; ό,τι είχες να πεις, το είπες εκεί μέσα.
ξέρω, λάθος. πρέπει να πεις πρώτα τι έχει μέσα. αυτό δεν το είπα.
ας το πω τώρα:
το βιβλίο για τον αραβικό πολιτισμό,
Α. αρχίζει με το συνηθισμένο πια για μένα τρόπο:
να γίνει κάτι 'αγγιχτό' από όλους μας. έτσι αρχίζω μέσα από το χωρο-χρόνο (άραβες, από πότε, πού, πώς κλπ, λίγη γεωγραφία και λίγη ιστορία, όχι οποιαδήποτε ιστορία, αλλά τα σκαλοπάτια και οι λεπτομέρειες που επιτρέπουν να καταλάβουμε ίσως καλύτερο το κύμα του πολιτισμού
Β. μετά περνάει στην προσπάθεια γνωριμίας με την κοινωνία: θρησκεία: ισλάμ και σχέσεις του ισλάμ με τις άλλες θρησκείες, διαπροσωπικές σχέσεις στην παραδοσιακή κοινωνία, παραδοσιακά πολιτικά σχήματα, διατροφικές συνήθειες, κλπ.
Γ. επιλέγει να σχολιάσει κάποια χαρακτηριστικά από το γοητευτικό και μαγευτικό αραβικό πολιτισμό, όπως τα ιδεολογικά ρεύματα που γέννησε, τη γλώσσα και τη λογοτεχνία του, την τέχνη που γέννησε η ιδεολογία παρέα με την αισθητική, είτε είναι χάρμα οφθαλμών είτε χάρμα μουσικό...
άντε καβάτζα και κάποιοι διαδικτυακοί κόμβοι για νέα πληροφόρηση, πίνακες ονομάτων και όρων, βιβλιογραφία, περιεχόμενα, κλπ.
αυτά όλα συνοδεύονται από κάποιες φωτο, εικόνες, και κάποιες λεγόμενες 'εικονο-λέξεις': κείμενα διαφόρων εποχών (από μετάφραση κάποιας άγνωστης σχεδόν αρχαίας πηγής έως κάποιο μικρό κειμενάκι εφημερίδας του 21ου αιώνα) που επιτρέπουν να έχεις μια εικόνα-στιγμιότυπο από τον κόσμο του αραβικού πολιτισμού.
νομίζω τέλειωσα μ'αυτό. έγινε από μένα η παρουσίαση αυτού του βιβλίου, έτσι όπως μου ήρθε τώρα, με ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί εδώ δίπλα μου.

τι είπα στο μουσείο;
είπα γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο.
ούτε που θυμάμαι τι είπα, γιατί νιώθω τόσο οικεία εκεί, που μιλάω όπως θα μιλούσα στο σπίτι μου, αν στο σπίτι μου με άκουγαν...

λοιπόν, είπα ότι εκλέχτηκα στο πανεπιστήμιο αθηνών το 95 το μάη, και άρχισα να πληρώνομαι το σεπτέμβρη του 96.
όταν μου είπαν να κάνω μάθημα, τους ρώτησα ποιο μάθημα περιμένουν από μένα για να ετοιμαστώ.
μου είπαν: ό,τι θέλεις!
συσκέφθηκα με τη μεγαλειότητά μου, και αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι που να επιτρέπει μια γενική γνώση, περίπου σταθερή και όσο το δυνατόν άρτια σχετικά με το γνωστικό αντικείμενο της αραβολογίας: αυτοί που θα γίνουν καθηγητές μέσης εκπαίδευσης να έχουν μια γνώση γύρω από τους άραβες έτσι όπως η φιλοσοφική σχολή θα τους έχει προετοιμάσει, κι αυτοί οι λίγοι που θα πάνε στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά στον τομέα των αραβικών σπουδών, να έχουν ήδη μια όσο γίνεται πιο σοβαρή κατάρτηση.

(σοβαρή κατάρτηση είναι να γνωρίζεις ότι ξέρεις ελάχιστα και να ξέρεις πως πρέπει να ψάξεις για να έχεις άρτια ή περίπου άρτια γνώμη και γνώση.)

λίγα χρόνια αφ'ότου άρχισα, είδα να έχουν γράψει κοντά στη βιβλιοθήκη του ιστορικού ένα σλόγκαν: ή ελλάς, ή τέφρα.
εκείνη τη χρονιά, δυο ή τρεις μαυροντυμένοι και κοντόμαλλοι είχαν έρθει στο μάθημα.
όφειλα να μην αστειεύομαι, για να μη χάσω το παιχνίδι.
ως εισαγωγή στο μάθημα, ρώτησα πώς κανείς μπορεί να αναγνωρίσει τον εαυτό του; κοιτάζοντας την εικόνα του στα μάτια των άλλων.
κάτι τέτοιο είχα πει, λίγο καλύτερα (τώρα είμαι κουρασμένη, αλλά υποσχέθηκα να τελειώσω), ε, κι αυτά τα παλλικάρια με σεβάστηκαν και σεβάστηκαν και τους φοιτητές που μου κάναν ιδιαίτερη παρέα και ασχολούνταν και ασχολήθηκαν με τα αραβικά)...

ένα άλλο περιστατικό, που ήθελα να αναφέρω, ήταν το εξής:
μια μέρα, μέσα στο λεωφορείο, είχα καθήσει στην τελευταία θέση, και διάβαζα ένα αραβικό βιβλίο. δυστυχώς καθόμουν σταυροπόδι, ήρθε ένας κύριος και κάθησε δίπλα μου, σε μια στιγμή ακούμπησα με το πόδι μου την άκρη του παντελονιού του. αμέσως συμμαζεύτηκα, κατέβασα το πόδι μου, και του ζήτησα συγγνώμη.
εκείνος απάντησε: σταυροπόδι καθόμαστε στο σαλόνι μας, ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΑΛΟΝΙ, είπε τονίζοντας τις λέξεις με κεφαλαία.
-είσαστε αγενέστατος! του είπα!
-διαβάστε τα αραβικά σας, εσείς που δεν έχετε πολιτισμό! μου είπε αυτός.
-πολιτισμό έχουμε, κοιτάχτε να αποκτήσετε κι εσείς, του είπα.

ένιωσα βαθύτατα θιγμένη. τόσα χρόνια είχα περάσει από δεκαπεντάχρονη έφηβη στην ξενητειά, είχα νιώσει το ρατσισμό, αλλά σε τόσο δύσκολη θέση με έφερνε για πρώτη φορά ένας συντοπίτης μου, που με θεωρούσε ξένη στην πατρίδα μου, όπου ήδη ήμουνα καθηγήτρια πανεπιστημίου!

αυτά είναι δυο επεισόδια τα οποία συμβολικά καθορίζουν ότι είναι χρήσιμο να πλησιάσουμε τον άλλον με σοβαρότητα, γιατί μόνο έτσι θα αναγνωρίσουμε και τον εαυτό μας...
κάτι τέτοιο είπα.
εντάξει παιδάκι της ανοιχτής θάλασσας που ήσουν εκεί και όχι μόνο άκουγες και έβλεπες, αλλά πήρες και τις φωτο που θα προσπαθήσω τώρα να ενσωματώσω στην ανάρτηση;
αχ, ωραίο πράμα και ο ύπνος...
θα πάω να κοιμηθώ, να ονειρευτώ πως είμαι πλούσιος,,,,

όχι όχι, έτσι λέει το τραγούδι, εγώ, θέλω να πώ: να ονειρευτώ πως είμουν πλούσιος και γνώριζα πολλά περισσότερα από όσα μου δόθηκε μέχρι τώρα να γνωρίζω.
δεν πειράζει, τόση είμαι.
με πλουτίζουν τα παιδιά που με ρωτάνε κάθε φορά πράματα που δεν ξέρω.
μαθαίνω χάρη στους μαθητές μου, και χαίρομαι!

30 σχόλια:

marianaonice είπε...

Mαθαίνεις πλάϊ στους μαθητές σου!!
τότε είσαι υπέροχη δασκάλα!!

Φιλιά!!
:)))

P. Kapodistrias είπε...

Συγχαίρω από καρδιάς! Πρέπει να είναι σπουδαία δουλειά, αίμα ψυχής!

Coco είπε...

κάπως πλατωνικά το τέλειωσες
λοιπόν τι έμαθα από τους μαθητές φέτος
χμ
χμ
χμμμ
την υπομονή του γαϊδάρου!!!!
και όλα πήγαν καλά!

PAN-DORA είπε...

Το καλοκαίρι του 86, σχεδόν στο τέλος της εφηβείας (που φευ επρόκειτο να διαρκέσει ακόμα πολύ), γνώρισα ένα αγόρι από το Λίβανο που μόλις είχε έρθει στην Αθήνα να σπουδάσει Ιατρική. Συναντηθήκαμε μερικές φορές, γνώρισα και κάποιους φίλους του άρτι αφιχθέντες από τον πόλεμο με μάτια που έβγαζαν φλόγες. Τα ωραιότερα μάτια που έχω δει. Ο Ζωρζ ήθελε να μου μάθει αραβικά. Δεν είχα κανένα ενδιαφέρον όμως. Τι σχέση είχα εγώ μ' αυτούς; (Εντελώς συμπτωματικά διάβαζα τότε τον Ξένο του Καμύ, κι άκουγα το Killing an Arab, των Cure). Έτσι έχασα την ευκαιρία να μάθω μια πραγματικά μελωδική γλώσσα, και προτίμησα λίγα χρόνια αργότερα να μάθω γερμανικά για να ενισχύσω τη δυτικοευρωπαϊκή μου κουλτούρα. Και πάλι φευ!

L'Enfant de la Haute Mer είπε...

Καλά, τα credits πού ειναι ?

L'Enfant de la Haute Mer είπε...

Α!! άκυρο, μόλις τα είδα (δεν ξύπνησα μάλλον ακόμη εντελώς)
:)

Unknown είπε...

μαριάννα, είμαι τυχερή δασκάλα...
άλλωστε, δεν υπάρχει και μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο 'μαθητής', το 'φίλος' με την αρχαία του έννοια της φιλότητας και το 'διδάσκαλος', γιατί διδάσκει όποιος αγαπά. ο άλλος παριστάνει το ανοιχτό βιβλίο, ή τον κατάλογο βαθμολογίας. να αγαπάς στην τάξη είναι να αναζητάς, να ζητιανεύεις σε ποιον να ακουμπήσεις το βάρος της άγνοιάς σου. όσο πιο ελαφρύ γίνεται, όσο πιο βαριά και χαρούμενα είναι τα σακιά με το αλεύρι που πας για να φτιάξεις ψωμί με τα παιδιά. γνώση χωρίς αύριο ίσως κιβούρι.

Unknown είπε...

πκ, δεν κατάλαβα ότι ήταν αίμα ψυχής. κατάλαβα πως μου χαρίστηκε η ηπιότητα της ταπείνωσης μέσα από τη μελέτη...
πολύ εγωίστρια είμαι.

Unknown είπε...

κοκάκι, υπομονή γαϊδάρου, τι ωραία! μακάρι να είχα...

Unknown είπε...

πανδωράκι, ωραίοι άντρες,
ναι.
οι άραβες.
μα όταν ξεπεράσεις κι αυτό, γίνονται άνθρωποι που ζεις γι'αυτούς και πεθαίνουν για σένα. φυσικά και είναι σπάνιο. αλλά είναι ξεχωριστό, και πολύ ωραίο.
είτε άντρες είτε γυναίκες, αν ξεπεράσεις κάποιες διαφορές, είναι μαγεία.
ο στίχος του ελύτη 'αυτοί δεν είχαν πίσω τους γιο μπουρλοτιέρη, πατέρα γεμιτζή', τόσο χαρισμένο στον έλληνα, μπορεί να χαριστεί και στον άραβα.
ξέρουμε σα λαός τι σημαίνει
θυσία.

Unknown είπε...

παιδάκι αγαπημένο, τι κάνεις; κανονικά τα κρέντιτς έπρεπε να έχουν πραγματικό και όχι συναισθηματικό χαρακτήρα! έλα μου που δεν το ξέρω πώς γίνεται;
φιλιά!

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Καλέ έβαψες το μαλλί;
Και σταμάτα επιτέλους να αναζητάς άλλοθι οτί και καλά διάβαζες ένα αραβικό βιβλίο. Παραδέξου οτί την πέφτεις σε ανυποψίαστους άνδρες στην τελευταία (και εδώ ακριβώς έγκειται η ενοχή σου) θέση των λεωφορείων...

Socrates Xenos είπε...

Ένα σπουδαίο τεράστιο βιβλίο από μια σπουδαία γυναίκα

Ανθρώπισσά μου Ελέν, ο "αραβικός πολιτισμός" είναι ανοιχτός πάνω στο τραπέζι του λιακωτού μας εδώ και μέρες. Η Φυλλιώ έκαμε κατάληψη πρώτη για ανάγνωση, ήδη σε προχωρημένη σελίδα
Τα συγχαρητήρια απόλους εδώ
και φυσικά τη μεγάλη αγάπη μας

Ο τυχερός ξένος

alex_m είπε...

Λόγω καταγωγής , με ενδιαφέρον θα διαβάσω το σχετικό .
Καλώς σας βρήκα και χάρηκα !

ritsmas είπε...

"Σοβαρή κατάρτηση είναι να γνωρίζεις ότι ξέρεις ελάχιστα και να ξέρεις πως πρέπει να ψάξεις για να έχεις άρτια ή περίπου άρτια γνώμη και γνώση"....
Θα μου επιτρέψεις να κρατήσω αυτή την παράγραφο από το βιωματικό κειμένο σου και να σου πω ότι τον εαυτό σου δεν τον μαθαίνεις ποτέ. Φροντίζει πάντα να σε εκπλήσσει. Οσο για τους άλλους, σου δημιουργείται η εντύπωση ότι ενδέχεται να τους έχεις μάθει.

Οπως πάντα, τα καταφερες να κλείσεις με επεισοδιακό τρόπο....
Φιλια....πολλά

Unknown είπε...

σωκράτη, δεν έσπασα τπτ στην αλεξ. χα...
τ,ωρα όμως έχω ένα χέρι στο γύψο...
τούμπα στα σκαλιά του σχολείου...

Unknown είπε...

ναι, ένα εκ των δύο...
βάφτηκα, σινιαρίστικα, αύριο βγαίνω παγανιά στα λεωφορεία,μ΄ενα αραβικό βιβλίο κι ένα γύψο! θεά! σα γύψινη ψεθδοροφή θα είμαι!

Unknown είπε...

κακέ, καλώς όρισες! δεν μπορώ να δω το μπλογκ σου. έχεις; είσαι μήπως αιγθπτιώτης;

Unknown είπε...

ριτσάκι, πονάω... δε γράφω, θα τα πούμε.

alex_m είπε...

Ευχαριστώ πολύ , ναι σωστά . Αλεξάνδρεια .

Unknown είπε...

τότε κακέ μου σε θέλουμε σίγουρα στς 25 του μάη! αν θες στείλε μέιλ!

alex_m είπε...

σοβαρή κατάρτηση είναι να γνωρίζεις ότι ξέρεις ελάχιστα και να ξέρεις πως πρέπει να ψάξεις για να έχεις άρτια ή περίπου άρτια γνώμη και γνώσηαυτή η φράση , όπως και αυτή
με πλουτίζουν τα παιδιά που με ρωτάνε κάθε φορά πράματα που δεν ξέρω.
μαθαίνω χάρη στους μαθητές μου, και χαίρομαι
αναδεικνύουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο , πόσο εύκολο είναι να "γλιστρήσουμε" στον δρόμο της "αμάθειας" , παρακάμπτοντας κάτι βασικό . Πως ποτέ δεν είμαστε γνώστες . Πάντα , μα πάντα , κάτι έχουμε να μάθουμε , ακόμα κι από τον μαθητή μας !!!

Roni Bou Saba روني بو سابا είπε...

τα σχόλια με έκαναν ακόμα πιο υπερήφανο που είμαι άραβας :) πλάκα κάνω δεν τσιμπάω εγώ..
τέτοιο έργο φτάνει που υπάρχει, δεν θέλει παρουσίαση. συγχαρητήρια και εις 300ην επανέκδοσην!

Unknown είπε...

ρόνι παρε επειγοντως τηλ! ή καλύτερα στείλε μνμ με το κινητό σου

ritsmas είπε...

καλά, γιατί δεν πηρες τηλεφ. για βοηθειες βρε παιδί μου ;αντε, τωρα, περαστικά και κρεμα και κανα σκορδο στο λαιμό

roula karamitrou είπε...

Αχ μωρέ αγαπημένο μου κουνέλι,αχχχχχ :(

agrampelli είπε...

Είσαι πλούσια παιδάκι μου εσύ!Η ψυχή σου γεμάτη αγάπη...
Καλημέρα και περαστικά σου...

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Ούπς. Περαστικά!
Ραντεβού στην τελευταία θέση :)

baobab είπε...

Καλημέρα Ελενάκι μου!
πολύ πολύ ωραίες φωτογραφίες!αναδεικνύουν με γλαφυρό τρόπο αυτό που είσαι, δυναμισμό και ηρεμία, σπιρτόζικο ύφος και ευγενική διάθεση προς τους συνομιλητές!
Να 'σαι πολύ καλά!

kanenas είπε...

Στη θες/νίκη πότε θα το παρουσιάσεις?