http://www.planetenonviolence.org/photo/art/default/158166-216606.jpg?v=1289419589
Χοάνη-αφή
να ψάχνω για να αγγίζω, να αγαπώ
για να αγγίζω, να χαίρομαι
το κενό μέσα στη χούφτα μου,
βαθύ σαν αίμα-χρώμα
ουφ, τι είπα πάλι, τι είπα πάλι
παιδί
με διαβεβαίωναν πάλι και πάλι
πως όλοι με πόλεμο τη ζωή και
την ειρήνη υπηρετούσαν
κοπέλα
με διαβεβαίωναν πάλι και πάλι
πως όστρακο είναι η ρίζα μου
και διακόρευση το τέλος μου.
Γυναίκα έγινα κάποτε
τώρα πια τίποτα, γελάω, ουφ, τι
είπα πάλι
τώρα χαρά
καθώς το χώμα αναγνωρίζω και
δημιουργώ
Σε είδα, όταν έσκυψες κι έφτυσες
το χώμα,
Σε είδα!
Ξέρω λοιπόν, γνώση και γένεση
από την άκρη. Από το θάνατο. Από εδώ.
Και τότε,
βλέπω.
Κι αφού τώρα βλέπω, σηκώνω τις χούφτες
γεμάτες αίμα,
Αίμα!
Γονατίζω με πόδια που τα σέρνει
στο αύριο το αίμα.
Οι φωνές μέσα μου
Είναι το αίμα σας.
Όχι εσάς που πεθάνατε.
Εσάς που το προκαλέσατε.
2004-01-14, 2014-07-21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου