ευχές 2014...

λοιπόν, ανέβαινε σ' ένα βουνό.
μαύρα χαλίκια και παπαρούνες.
κουβαλούσε τη θυσία στην πλάτη, κι ήξερε πως κανείς δε θα έσβηνε τη φωτιά της θυσίας.
χρυσός, λίβανος και σμύρνα ήταν τώρα παρόντα στο φουλ.
στο φουλ και τα βράχια, όπως όταν γεννήθηκε, βλέπεις ο κόσμος δεν αλλάζει, εύκολα δεν αλλάζει.
δεν αλλάζει εύκολα.
γέννηση όμως και φυγή, στη ράχη ενός ζώου με τη μάνα και τον Ιωσήφ.
και λένε οι λαϊκοί για ένα φοίνικα, που ξεπεζέψανε, και χάραξε την κραυγή της κούρασης στους καρπούς του.
τώρα, μ' ένα πουλαράκι είχε γυρίσει πίσω
'λαέ μου, τι εποίησά σοι και τι μοι ανταπέδωκας...
μπερδεύω τους ήχους, όλοι πλάγιοι, κι αυτός μόνος, α' ήχος, κοιτά μπροστά και ξέρει.
ένας γενναίος κουβαλάει για λίγο το σταυρό.
οι παπαρούνες λιώνουν, τα χαλίκια μαυρίζουν κι άλλο.
ο Αβραάμ νιώθει πως ο γιος του τώρα πεθαίνει
η Μαρία 'υιέ μου πού το κάλλος της μορφής σου'
ο Πέτρος, δεν είδα, δεν άκουσα, δεν ξέρω, σαν κι εμένα κι εσένα κι άλλους.
ο Ιούδας παλεύει να βρει το κατάλληλο δέντρο όχι για το σταυρό, μα για το κρέμασμα
η Φωτεινή Σαμαρείτιδα περιμένει έντρομη στο πηγάδι
ο λεπρός από τους δέκα, κλαίει και οδύρεται
και μετά
μια αλυσίδα
από αγίους
έρχονται μέχρις εδώ φορτωμένοι αγιότητα.

περνάνε για να με βρουν ένα στενό γιοφύρι
καληνύχτα μάνα, πατέρα, θειέ, δάσκαλε και δασκάλα
καληνύχτα
είμαι ακόμη απέναντι, και δεν έχω ανέβει πουθενά.

καλό πάσχα φίλοι!