το πρώτο μου αραβικό βιβλίο

τι να το έκανα; το κράτησα.
ούτε μια στιγμή δε σκέφτηκα να το πετάξω άλλωστε, ίσα ίσα! από την πρώτη στιγμή το ήθελα.
δεν ήξερα βέβαια τι να το κάνω.
συγγραφέας του ο φλάις. τίτλος; δε θυμάμαι, κάτι με γραμματικής αραβικής κλασικής γλώσσας.
το πιο συγκινητικό ήταν οι σελίδες του: λείες σελίδες, λείες όσο λίγα βιβλία, ρευστές, σχεδόν τραγουδιστές.
τελείως ανώμαλο το προφίλ του: οι ραμμένες σελίδες εξείχαν αλλού έτσι κι αλλού αλλιώς, το μονόχρωμο εξώφυλλο το ίδιο σχεδόν λεπτό με τις σελίδες, μόνο που αν δεν το πρόσεχες έσπαζε, όπως το φύλλο κρούστας σε μια τυρόπιτα.
ήταν ένα βιβλίο που είχε φάει τη ζωή του.
ήμουν τρίτο έτος ρωμανικής φιλολογίας, μου το έφερε ο χούσμαν. χανόμουνα για αυτό που λένε 'φιλολογία' (τελικά δεν ξέρω τι είναι ή καλύτερα όσο και να το θέλω εγώ δεν είμαι φιλόλογος, ούτε βέβαια ξέρω τι είμαι εκτός από πολυλογού), και το βιβλίο ήταν στα πλαίσια μιας εποχής που πάντα ήθελα, πολύ ενδιαφέρον...
είχε το χρώμα της φιλολογίας, είχε τη γεύση της φιλολογίας, είχε τα επιχειρήματα της φιλολογίας, είχε το σνομπάρισμα της φιλολογίας.
ήταν πάνω από μένα.
επί πλέον μου το έκανε δώρο ο χούσμαν.
τον χούσμαν, τον ξέρετε. ο μουσικολόγος που μου έφτιαξε τη ζωή. ήταν περήφανος μια φορά που μπήκαμε στην έκθεση βιβλίου στις βρυξέλλες και μου έδειξε σ'ένα από τα βιβλία να αναφέρει αυτόν με την ένδειξη (χ. χούσμαν, 1913- ), περήφανος που τον αναφέρουν, και περήφανος που θα πεθάνει...
ο χούσμαν λοιπόν μου έφερε το βιβλίο, λέγοντάς μου πως άρχισε με αραβικά, τα άφησε όμως για τα συριακά, ας πάρω το βιβλίο, ε; δεν πειράζει.
μα τι λέτε, τιμή μου, σας ευχαριστώ πολύ.
πονηρός ο χούσμαν, ούτε μια φορά δε μου είπε 'πάρε μωρή ν' αρχίσεις αραβικά, ηλίθια είσαι; το μέλλον δεν το βλέπεις;
ήταν παιδαγωγός ο χούσμαν, δε μου είπε τίποτε...
τον θυμάμαι σήμερα που έχω στο νου μου το μικρό χαρτάκι με την άχρηστη μετάφραση που ανάρτησα στο φέιςμπουκ.
το βιβλίο δεν το έχω εδώ να δω τον τίτλο του, το έχω στο γραφείο μου όπου είναι απαραίτητο...
με σνομπάρει ακόμη αυτό το βιβλίο, όταν το διαβάζω με βάζει να υποκλίνομαι και να του κάνω τεμενάδες, τόσο γλυκά, τόσο καλά, τόσο σωστά τα λέει...
το πρώτο μου αραβικό βιβλίο, ή μάλλον γαλλικό βιβλίο για την αραβική γλώσσα.
ακόμη τότε δε γνώριζα το μέλλον μου, αυτό που έγινε 3ο χρόνια παρελθόν ήδη...