όταν πριν εκατοντάδες χρόνια παρίστανα τη σοβαρή φοιτήτρια, παρακολουθούσα το μάθημα του μοσσέ, βυζαντινής φιλολογίας.
φυσικά, ο μοσέ 99 φορές στις 100 στο μάθημα αυτό έκανε κείμενα κάποιου που έχω αγαπήσει πολύ, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.
μια μέρα, τελείως απελπισμένη, καθότι δύσκολα τα ελληνικά του γρηγορίου για μένα, του λέω: κύριε καθηγητά, δεν καταλαβαίνω τίποτα! γιατί πράμα μιλάει εδώ;
η συζήτηση γινόταν στα γαλλικά.
ο μοσέ, εντελώς μοσέ, μου λέει με το δικό του στυλ:
'ντεσπινίς!!! ντεν καταλαβαίνετε! θα σας δείξω!' (στα ελληνικά)
σκύβει λοιπόν στην τσάντα του. ηλικιωμένος ων, με το χαρακτηριστικό κουστούμι του καθολικού ιερέα με το άσπρο κολλάρο, σκύβει στην τσάντα του, μόνο που δεν μπήκε ολόκληρος μέσα!
έψαχνε με αφέλεια, αθωότητα, σχεδόν τρέλα, ψελλίζοντας κάτι όπως 'με ντι ντονκ, ου εζ μι σελα', 'α! ενφίν! ζ'αι τρουβέ!'
θριαμβευτικά και αναψοκοκινισμένα σηκώνεται και μου λέει:
-να αυτό που δεν καταλαβαίνετε!
και μου δειχνει μια καρτ ποστάλ με έναν αυτοκινητόδρομο!!!!
...
τρελάθηκα, κι είπα από μέσα μου: τέλος πάντων, τρελός είναι, ας το πάρω απόφαση.
κοίταξα με απέχθεια τον αυτοκινητόδρομο στην κάρτα.
κοίταξα και τον καθηγητή, μόνο που δεν ξεστόμισα 'περαστικά σας'...
απτόητος ο μεγάλος μοσέ, γύρισε και μου είπε:
να, αυτό μένει από το τείχος της ΚΠ που αναφέρει το κείμενό σας 'ντεσπινίς'!
πέρασαν χρόνια μέχρι να καταλάβω πόσο μαγικά δίδασκε ο μοσέ.
στην αρχή δεν καταλάβαινες πού σε πήγαινε. μετά ένιωθες ευγνωμοσύνη, γιατί πάντα σε πήγαινε σε βατά, συγκεκριμένα σημεία, και πάντα δρούσε σαν πυροσβέστης σε κάθε ερωτηματικό.
στο τέλος, ξέρετε πώς με εξέταζε; πρώτα τον απασχολούσα με δικές μου ερωτήσεις. μετά με ρώταγε τα δικά του και έπαιρνα ένα συμβολικό βαθμό που ήταν κοντά στο άριστα.
όχι γιατί ήμουνα άριστη. μα γιατί του άρεσαν οι ερωτήσεις, πιο πολύ από τις απαντήσεις.
μ' αυτή του την αγάπη με έμαθε πιο πολλά πράματα, παρά με τις απαντήσεις, τις τόσο σοφές, που έδινε. να κάνεις χώρο σε ένα παιδί.
πόσο θα ήθελα να το κάνω κι εγώ αυτό...
4 σχόλια:
εισηγούμαι να γίνει ποδηλατόδρομος όπως και το τείχος το αίσχιστο των ισραηλινών και μη μου λέτε για τρέλα εμένα, ντεσποινίς! ;)
πλοφ!
(είναι η λεκτική επαλήθευση, ploph!)
κοκάκι αγαπημένο,
κι εγώ ησηγούμαι να γίνει ποδηλατόδρομος με το όνομα του μοσσέ, που ήρθε πέρσι στην ελλάδα, σε ηλικία πάνω από 90 ετών, και δεν έστρωσε το πανεπιστήμιο αθηνών, που ίσως δεν το γνώριζε, κόκκινα χαλιά για να κάνει μια ομιλία, για να δείξουμε κι εμείς την αγάπη μας σε κάποιον που όντως έχει αγαπήσει τόσο πολύ την ελλάδα!
μίλησε βέβαια σε ένα πολύ ωραίο χώρο, στις εκδόσεις κυριακίδη, απέναντι από τη μητρόπολη.
είχε φωτοτυπίες με τα κείμενα του γρηγορίου για τον οποίον μίλησε, τη βιβλιογραφία, και τη γαλλική μετάφραση.
επειδή γνωρίζει και νέα ελληνικά, ακούγοντας το μεταφραστή του, σε κάποια φάση είπε: 'τόσο καλός είναι ο μεταφρραστής που τα λέει καλύτερα από μένα'.
τέτοια αυστηρότητα και τέτοια διακριτικότητα, και τέτοια ταπείνωση.
αυτός είναι που επέμενε να πάω να μάθω αραβικά όταν ήμουν μεταπτυχιακή στα βυζαντινά. ας είναι καλά! το τελευταίο του βιβλίο βγήκε πέρσι...
τον είδα στο βιβλιοπωλείο, ήταν μια μέρα με πολύ πάγο, φοβερό κρύο, κι εμείς ιδωθήκαμε, που έφτασες τρέχοντας! ;)
beijinhos!
πολύ όμορφο το κείμενο
κι οι εμπειρίες της αληθινής μαθητείας ακόμη καλύτερες.
Δημοσίευση σχολίου