Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

ένα χαμόγελο για αρχή εβδομάδας. και ποιας εβδομάδας...

λοιπόν, καλημέρα!
είμαι ξύπνια από τις 4 ακριβώς, να βγάζω θέματα για τις σημερινές εξετάσεις.
η αγωνία μου από το σάββατο, με πιάνει ντελίριο κάθε φορά. πώς θα εξετάσω; τι μπορεί να είναι πιο δίκαιο;
- και η αγαπημένη μου σκέψη είναι ότι ασφαλώς η δικαιοσύνη δεν είναι αριθμητική όσο κι αν μας την έχουν κάνει μαντάρα.
τι μπρεί να μην είναι πολύ άδικο;
σκέψεις που μου πομώνουν το κεφάλι σαν μπουρί ξυλόσομπας.
αφού μέχρι χτες βράδυ δεν τα έχω καταφέρει, αποφασιστικά τελειώνω σήμερα δουλεύοντας διαρκώς. μόνο διάλειμα για να ποτίσω τις ντοματιές μου και τη μέντα μου.
η υπερδιέγερση φέρνει εργατικότητα και συστηματικότητα. αλλιώς δε γίνεται.
πάνω σ' αυτό έρχεται μια σκέψη. οι συνάδελφοι.
πάντα πιο οργανωμένοι, πιο ήρεμοι, πιο, πιο...
ε, τι να κάνουμε, υπάρχουν και οι παρίες λιγάκι, σαν και του λόγου μου. μα με καλές προθέσεις.
μου έρχεται στο νου η μαρία η μαυρουδή.
για τη μαρία έχω γράψει στο μπλογκ μου, δεν ξέρω αν είναι σ' αυτό ή στο προηγούμενο, θα δω.
έχω να επικοινωνήσω μαζί της από το 2008, που ήρθε στην ελλάδα και παρουσίασε στην εσηεα το βιβλίο μου μαζί με τον φώτη τερζάκη.
θεωρώ ότι είμαστε τόσο φίλα προσκείμενες που ασφαλώς και δεν την πήρα ούτε ένα τηλέφωνο, ούτε ένα μέιλ για να την ευχαριστήσω. τέτοια μεταξύ φίλων είναι μόνο άμα τα λέει η καρδιά, λόγια δε χρειάζονται.
κι ενώ λοιπόν πάνε δυο χρόνια που δεν έχω επικοινωνήσει, σήμερα το πρωί μου κάθεται στο κεφάλι η μαρία μαυρουδή. σκέφτομαι 'τι θέλει τώρα στη σκέψη μου, να στείλω μέιλ; δε θα στείλω, έχω άλλες δουλειές'.
στις 8 παρά χτυπά το κινητό μου. για μένα όπως καταλαβαίνετε είναι σχεδόν μεσημέρι.
με παίρνει ένας αγαπημένος φίλος από κωσνταντινούπολη, καλημέρα, μου λέει... άκου τι σου έχω εδώ!
και προφανώς δίνει το τηλέφωνό του σε μια άλλη φωνή:
καλημέρα, τι κάνεις;
είναι η γάργαρη φωνή της μαρίας μαυρουδή!
δεν είναι πανέμορφο;
χαίρομαι σαν παιδάκι που έχω τέτοιους φίλους
κι όταν η καρδιά είναι γυμνή, φτωχή από σκέψη, ταπεινωμένη από τις ανάγκες και τις αδυναμίες του χαρακτήρα, καμιά φορά γίνεται δίσκος.
δίσκος που προσφέρει πράματα. ο κόσμος μάς προσφέρεται σαν λουλούδι.
δόξα τω θεώ.
καλημέρα σε όλους!

1 σχόλιο:

Coco είπε...

μια χαρά είναι η βδομάδα
για τρελή ποδηλατάδα
πέρα στο Πιρί-Πιρί
με τα λάστιχα ταπί
στη μεγάλη Βραζιλία
φουτσιμπόλ στα καφενεία
μπύρες και χυμοί με φρούτα
γράψε κείνα αλλά και τούτα!

μπεϊζίνιους ντόσις!

και ΥΓ. δεν μπορείς να φανταστείς σε τί κατάλληλη στιγμή για μένα έπεσαν τα δυο τελευταία σου ποστ και το σχόλιο της Μένης! (και ναι επανεμφανίστηκε!!!!!!!!!)