περί δεοντολογίας, η συνέχεια της αξιοπρέπειας

λοιπόν, χάρη στους πυροσβέστες, βγήκε ο σεραφείμ.
γυρνάει ένας από τους πυροσβέστες, και του απευθύνεται με άνεση, τον βάζει να κάτσει, τον ρωτάει διάφορα κι ο σεραφείμ του απαντάει πρόθυμα.

τελικά μπαίνουμε στο νοσοκομειακό γιατί ανησυχούν για τα αέρια που μπορεί να εισέπνευσε, ο σεραφείμ ξάπλα, εγώ σ'ένα κάθισμα, μια νοσοκόμα που μου λέει: δε θέλω να τον δέσω για να προσέχει μόνος του και να μη νιώσει άσχημα

της οφείλουμε συγχαρητήρια,

κι όταν ο σεραφείμ πάει να σηκωθεί κι εγώ βάζω το χέρι μου, η νοσοκόμα λέει: όχι, εσείς κρατηθείτε. και απευθύνεται αυτή. δλδ άψογη.
κουβεντιάζουμε λίγο, αναρωτιέμαι τι μπορεί να μπαίνει εκεί από δυστυχήματα, και μου λέει με νόημα και κουνώντας το κεφάλι: 'αφήστε, τώρα, εδώ, είμαστε πολύ καλά!'

μας συνοδεύει αστυνομικό που ανοίγει το δρόμο, διασχίζουμε αττική οδό και αθήνα σε χρόνο ντε τε, είμαστε στο παίδων αγία σοφία.

δλδ και οι αστυνομικοί βοήθησαν. ας είναι καλά, τους ευχαριστούμε πολύ.

θα έπρεπε ωστόσο να διευκρινίζουν σ'αυτούς που έχουν στο τηλέφωνο της αμέσου δράσης, και που προφανώς θα ακούνε τα αυτιά τους απίστευτες αντιφάσεις, να βαστάνε την ψυχραιμία τους και να μην κάνουν μάθημα στον κόσμο εκείνη την ώρα.

στο αγία σοφία μας περιμένουν νοσοκόμες και γιατροί με το άνοιγμα του νοσοκομειακού.
βγαίνει ο σεραφείμ κάπως υποβασταζόμενος, πλην όμως ολόκληρος, και λένε:
ακούσαμε αστυνομικό και λέγαμε τι θα δούμε, ουφ, εντάξει, ολόκληρος. ωστόσο τον βάζουν σε αναπηρική πολυθρόνα, η νοσοκόμα που ήταν μέσα στο νοσοκομειακό συνεχίζει να είναι κοντά του, κι εγώ, παρακάμπτοντας την ουρά επειδή μου είπαν, δίνω τα στοιχεία του.
τον εξετάζουν σε πρώτη φάση, και ανακοινώνουν ότι θα ανεβούμε στον έκτο.

μας βάζουν στο εξεταστήριο εκεί.
ένας νεαρός γιατρός, εξετάζει το σεραφείμ. τι έγινε; με ρωτάει. δίνω σε συντομία το συμβάν και το ιατρικό ιστορικό του παιδιού για να ξέρει με τι έχει να κάνει.
ναι, μου λέει, αυτό φαίνεται. είναι ήρεμος και πολύ γλυκός, μοιάζει πολύ με το ρουβά.
κι αυτός και οι φοιτήτριες γύρω του, που έχουν μια σιωπηλή αλλά γλυκιά στάση.κι οι νοσοκόμες που είναι εκεί, μία δλδ, είναι γλύκα! πανέξυπνη φαίνεται.
με διώχνουν για να κάνω τα του εισητηρίου στο νοσοκομείο, σκύβω στο σεραφείμ και του το λέω, οκ, μου απαντάει. γυρίζω αρκετά αργότερα. του έχουν πάρει αίμα, χωρίς να του το ζητήσουν σφίγγει γροθιά, αναπνέει βαθιά, συνεργάζεται άψογα, μιλάνε.
ναι, είναι πολύ συνηθισμένος σ'αυτά, αλλά και η στάση τους είναι άψογη, αγχολυτική θα έλεγα.

είμαι σίγουρη πως ο εν λόγω γιατρός πρέπει να είναι ειδικευόμενος, είναι πολύ νέος. είναι υπέροχος.
μπαίνει η μεσόκοπη κυρία που προφανώς είναι μεγαλύτερή του, και μάλλον υπεύθυνη με την οποία συνεργάζεται. ο σεραφείμ είναι ξάπλα μπροστά μας.
η κυρία στέκεται δίπλα μου, είναι κοντούλα, ψηλώνω με τα τακούνια που δε φοράω και την περνάω στο ύψος.
βλέπει το σεραφείμ και λέει:

Α, ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟ.

έτσι, στο ουδέτερο γένος, δυνατά, ευανάγνωστα, απλά, και όπως καταλαβαίνετε, η ευφυία της είναι άκρως χρήσιμη. τι θα κάναμε χωρίς μια τέτοια διάγνωση;
όπως είμαι δίπλα της, γυρίζω άμεσα, και της λέω με μητρική επιείκεια:
όχι. δεν είναι καθυστερημένοΣ. Άσπεργκερ έχει.
το 'μητρική επιείκεια' είναι για κείνην, τη βλέπω σαν ένα μικρό κοριτσάκι που πρέπει να μάθει να μιλάει.
το καταλαβαίνει ίσως, με κοιτάει και δε μιλάει, το ίδιο συμβαίνει με όλους.

είναι ή δεν είναι καθυστερημένος ένας άνθρωπος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΥΦΟΣ
και είναι ή δεν είναι κουφός, τι του πετάς στα μούτρα έτσι δημόσια ότι είναι ή δεν είναι καθυστερημένος;
εκτός από το να δημιουργείς κόμπλεξ και μειονεκτικότητα σε ένα άτομο, ξέρετε, κυρ-γιατρέ, κυρά-γιατρίνα, ότι εκείνη την ώρα είναι σαν να λέτε: 'ουφ, άλλο ένα κουνούπι, άντε τώρα, και τι θες να κάνουμε, τι; τον όρκο του ιπποκράτη; δε γαμιέται κι ο όρκος του ιπποκράτη που μιλάει γι'ανθρώπους, εγώ είμαι πολύ κουρασμένη για τέτοια'.

ε, αν είσαι τόσο κουρασμένη, κοίτα και μη μιλάς.
είναι φάρμακο.
σκέψου ότι έχεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που θα έχει ίσως μεγάλο γολγοθά να τραβήξει μεγαλώνοντας.

σεβάσου κι εσύ το γολγοθά του,
για να σεβαστεί και το δικό σου γολγοθά ο καθένας.

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΜΕΡΙΚΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΘΕΜΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ. ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΌΝΤΑ.

ΖΟΥΜΕ ΣΤΗ ΓΗ,

ΟΛΟΙ
ΝΑΙ ΟΛΟΙ
ΕΊΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

ήθελα να το γράψω κι αυτό, είναι σίγουρα σημαντικό.

ο σεραφείμ δε φοράει παπουτσια, τα κουβαλάω εγώ, γιατί είναι όχι απλώς βρεγμένα, καταλαβαίνετε, είναι δέκα κιλά από το νερό που έχουν πάνω τους, το ίδιο και οι κάλτσες.
το παντελόνι του επίσης.
ο παναγιώτης καταφθάνει, του λέω ότι θα μείνουμε μέσα, και του δίνω μια λίστα με το τι πρέπει να φέρει, μιας κι ούτε πορτοφόλι δεν έχω μαζί μου!
τίποτα, μόνο ένα κινητό.
ο μοσχαναθρεμένος μου, λέει: να φέρω και το μπουρνούζι του, γιατί είναι μέσ τη βρώμα, πρέπει οπωσδήποτε να κάνει μπάνιο.

τον κοιτώ και δε μιλώ, γιατί σκέφτομαι ότι ο παναγιώτης έχει μεγαλώσει στο βέλγιο, και δεν έχει πάρει χαμπάρι ακόμη, πού είναι.
άντε, τώρα, πού να ασχοληθώ, τι να του πώ!
μπα, λέω, μη φέρεις μπουρνούζι, δεν πειράζει...
; με κοιτάει.
τέλος πάντων.
η ουσία είναι μία, που λέει και το λαϊκό άσμα.
θα ήταν όντως πολύ καλό αν υπήρχε μια ντουζιέρα στο δωμάτιο.
δε μιλώ για τουαλέτες, ούτε αυτές είναι εκεί.
το δωμάτιο είναι εξάκλινο, κι εμείς, ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΕΝΟΣ ΦΡΕΑΤΙΟΥ είμαστε σαν το κερασάκι στην τούρτα. με τις αραχνούλες μας, τους ιστούς μας, τις σκόνες μας, τα μαυράδια μας κλπ κλπ῎...
βγήκαμε την επόμενη μέρα. την επόμενη μέρα είδα ότι υπήρχαν εκεί με τις τουαλέτες, που ναι, ήταν όντως πολύ καθαρές, και δύο πόρτες για ντουζ. όμως ήταν κλειδωμένες, εδώ που τα λέμε είναι κατανοητό, παιδιά είναι εδώ, δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. όταν με το καλό φτάσαμε σπίτι με τα μικροβιάκια μας, τη βρωμάρα μας κλπ, φυσικά και απολυμανθήκαμε...

ηθικόν δίδαγμα: δυσκολεύουμε τη ζωή μας, και τη ζωή των άλλων με κάποιες στοιχειώδεςι υποδομές που λείπουν από τα νοσοκομεία μας...

και το παίδων πεντέλης, όπου εκεί ναι μεν τα ντουζ είναι ελεύθερα, οι τουαλέτες είναι κοινές. μερικές φορές μακριά από τα δωμάτια.
έχετε σκεφτεί πώς είναι, ένα παιδί με ορό και με μεγάλο πυρετό, πώς μπορεί να πάει στην τουαλέτα χωρίς να τα κάνει στο δρόμο;
άσχημο και για το παιδι και για το συνοδό, και για τις νοσοκόμες, κλπ.

σιγά σιγά.
πάντως θα μπορούσαμε τη λέξη δεοντολογία να την ονομάσουμε ανθρωπιά.
υπάρχει στη χώρα μας.
αλλά θελει καλλιέργεια, σαν ένα λουλούδι.

καλημέρα!