ο νίκος δεν είναι απο δώ.
κατάγεται από τη μακρινή κίνα.
κατάγεται από τη μακρινή κίνα.
Sat Mar 24, 2012 11:44 am
τον γνώρισα με το μυτερό κινέζικο καπέλο του, να τριγυρνάει μέσα στ' αμπέλια του πατέρα μου. στην αρχή δεν καταλάβαινα αν κρυβόταν ή αν κάτι κυνηγούσε.
περνώντας ο καιρός και οι μέρες κατάλαβα πως δεν κυνηγούσε τίποτα, ούτε κρυβόταν: ο τρόπος να ζει ο νίκος ήταν να ακολουθεί τη φύση: πήγαινε μαζί της εκεί όπου αυτή τον καλούσε.
ήταν αφοσιωμένος σ' αυτήν.
ο νίκος ήταν παντρεμένος με μιαν όμορφη γυναίκα, είχαν κάνει μαζί όμορφα παιδιά, κάπου όλα αυτά ήταν στη ζωή του.
μα δεν ήταν μόνο αυτά.
μέσα του βούιζε ένα φοβερό μελίσσι τοπία, ιδέες, γλώσσες, νερά, ερημωμένα σπίτια, μονοπάτια, γλώσσες ανθρώπων και πουλιών, βλέματα αλεπούς, κοιτάγματα ζαρκαδιού, ένα σμάρι πράματα τον βοηθούσαν να είναι ευτυχισμένος.
περνώντας ο καιρός και οι μέρες κατάλαβα πως δεν κυνηγούσε τίποτα, ούτε κρυβόταν: ο τρόπος να ζει ο νίκος ήταν να ακολουθεί τη φύση: πήγαινε μαζί της εκεί όπου αυτή τον καλούσε.
ήταν αφοσιωμένος σ' αυτήν.
ο νίκος ήταν παντρεμένος με μιαν όμορφη γυναίκα, είχαν κάνει μαζί όμορφα παιδιά, κάπου όλα αυτά ήταν στη ζωή του.
μα δεν ήταν μόνο αυτά.
μέσα του βούιζε ένα φοβερό μελίσσι τοπία, ιδέες, γλώσσες, νερά, ερημωμένα σπίτια, μονοπάτια, γλώσσες ανθρώπων και πουλιών, βλέματα αλεπούς, κοιτάγματα ζαρκαδιού, ένα σμάρι πράματα τον βοηθούσαν να είναι ευτυχισμένος.
Tue Apr 03, 2012 11:20 am
εγώ δεν του πρόσφερα τίποτα. απλώς μου μιλούσε.
να αφήσω κενό για να διαπιστωθεί πόσο να είσαι ένας τοίχος ή ένα τείχο είναι σπουδαίο.
να αφήσω κενό για να διαπιστωθεί πόσο να είσαι ένας τοίχος ή ένα τείχο είναι σπουδαίο.
p
τότες στον άδη ακούστηκε μια ντουφεκιά
ο ουρανός έγινε ξαφνικά περίεργος, δεν καταλάβαινες το φως πού ήταν το χώμα κάτω από την άσφαλτο δε μιλούσε καθόλου
ο πέτρος έβαλε το αυτοκίνητο παραδίπλα κι έκλαιγε
με πήρε τηλέφωνο και μου διηγήθηκε τη ζωή του
το μέλι που έχω σπίτι μου
κάποτες το άνοιξα κι ήτανε γλύκα σαν την καθάρια σου ζωή
μάζεψε τόση πίκρα αυτή η ιστορία που κανείς δεν μπορεί να τηνε πει γιατί είναι αληθινή.
ο ουρανός έγινε ξαφνικά περίεργος, δεν καταλάβαινες το φως πού ήταν το χώμα κάτω από την άσφαλτο δε μιλούσε καθόλου
ο πέτρος έβαλε το αυτοκίνητο παραδίπλα κι έκλαιγε
με πήρε τηλέφωνο και μου διηγήθηκε τη ζωή του
το μέλι που έχω σπίτι μου
κάποτες το άνοιξα κι ήτανε γλύκα σαν την καθάρια σου ζωή
μάζεψε τόση πίκρα αυτή η ιστορία που κανείς δεν μπορεί να τηνε πει γιατί είναι αληθινή.
2 σχόλια:
Πόσο όμορφη Ιστορία, αλλά και πόσο συκώτι χρειάζεται για να ματαβιώνεις τις θύμησες. Αγάπη,,,Φιλιά.
μεθά η μνήμη και μετά υπάρχουν κυρώσεις ε;
ζήτω η ελευθερία.
και ζητώ την αγάπη. σας.
Δημοσίευση σχολίου