τον τίτλο τον πήρα από τη Bubu Rantanplis, που έγραψε για την πίνα κι ανάρτησε μια ωραία φωτο.
χτες συνάντησα τη Χ στο δρόμο. σαν να είχαν γίνει μεγαλύτερα τα 18 της χρόνια και τη βάραιναν. ρώτησα την αριστούχο του σχολείου πώς πήγε με τις πανελλήνιες. παιδί που παίρνει 19 και! από την α' γυμνασίου όλα τα χρόνια. η Χ βούρκωσε. καθόλου καλά δεν είχε πάει στις πανελλήνιες.
- το εισέπραξα σαν αδικία κυρία, μου είπε με πίκρα η Χ. τόσα χρόνια να παλεύω γι' αυτό κι ένα χέρι τη σωστή στιγμή να μου παίρνει από μπροστά μου τις προσδοκίες τόσων χρόνων, σαν να λέει 'δεν είναι για σένα αυτά'. κι είχα διαβάσει, και...
μίλησα στη Χ όσο πιο ουσιαστικά μπορούσα. νάσου στο δρόμο όπου μιλούσα με τη Χ, η κυρία Δήμητρα. είναι μια κυρία που συμπαθώ ιδιαίτερα, και που έχει πλάτες αγωγιάτη, πλάτες άρσης βαρών: έχει κουβαλήσει πολλές ευθύνες κι έχει πάντα τον καλο λόγο στο στόμα της. την καλώ κοντά μας, να μιλήσουμε και οι τρεις.
η κυρία δήμητρα, προσπαθώντας να παρηγορήσει την Χ, λέει κάτι που λέμε όλοι μας -σχεδόν!-: μη σε νοιάζει παιδάκι μου! το παν στον άνθρωπο είναι η υγεία! να έχεις την υγειά σου και να χαίρεσαι τα νιάτα σου!
τότε εγώ είπα: κυρία δήμητρα, επιτρέψτε μου, δεν είναι το σπουδαιότερο η υγεία! ευτυχώς έχει υγεία! να χαίρεται να νιάτα του το παιδάκι κι έχει ο θεός, θα βρεθεί ένας δρόμος που δεν τον περιμένει κανένας μας κι αυτός θα είναι η νίκη στον αγώνα της Χ. να μην τα βάλεις κάτω κλπ.
αν όντως η υγεία ήταν το παν, τότε εγώ δε θα ζούσα, ούτε θα σας έγραφα. αν έχεις μια σοβαρή ασθένεια, πρέπει να αυτοκτονήσεις γιατί επειδή δεν έχεις υγεία η ζωή δεν έχει ομορφιά;
αν έχεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο που δεν έχει υγεία, θα πρέπει να κλαις και να φορτώνεις στο θεό ή στην κακία των άλλων την 'κακιά του μοίρα';
αν γεννήθηκες με μια μεγάλη ή μικρή αδυναμία, θα πει πως εσύ θα πορεύεσαι στη δυστυχία;
όχι βέβαια, το όχι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι άνθρωποι που σφύζουν καλής υγείας έχουν το δικαίωμα να τραβήξουν και μια κατάθλιψη επειδή έτσι θέλουν, ή σίγουρα είναι ελεύθεροι να νιώθουν και ευτυχία και δυστυχία.
συμφώνησε και η κυρία δήμητρα, η Χ κοίταζε. το μυαλό της πήγε σ' ένα συμμαθητή της και βούρκωσε ξανά.
κι εγώ θυμήθηκα και τον ανέφερα το φίλο μου τον παναγιώτη σκούρτη, συγγραφέα, 48 ετών. δεν περπάτησε ποτέ. μα δεν το έβαλε κάτω. έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο 'Με τα μάτια της ψυχής' (θα μιλήσω άλλοτε γι' αυτό).
τον σκέφτηκα, με σκέφτηκα, κι είπα δεν ξέρω τι είναι το πιο σπουδαίο, σίγουρα όχι η υγεία.
να και η πίνα 'όχι η κίνηση αλλά τι ωθεί στην κίνηση'...
τι είναι το πιο σπουδαίο στον άνθρωπο;
ναι, νομίζω το βρήκα: η φλογίτσα.
να υπάρχει μέσα σου μια φλογίτσα που να ζεσταίνει με ελπίδα τις πράξεις σου, που να σπέρνει ελπίδα στα βήματά σου.
η φλογίτσα με το όραμα. μη χάσεις το όραμα.
ποτέ.
4 σχόλια:
Ναι,έχεις δίκιο Ελένη. Το όραμα. Αλλά να πληρώσουν κάποτε κι' αυτοί που κόβουν τα οράματα από τους νέους.Over.
μπορεί ο ηράκλειτος να είπε 'πατήρ πάντων πόλεμος'. μα ο αγώνας είναι πρώτα απ' όλα εσωτερικός ελεφαντάκο μου...
το όραμα είναι εκεί.
'δεν πληρώνω δεν πληρώνω' λένε μερικοί.
άλλοι λένε 'πληρώστε κι αυτό, πληρώστε κι εκείνο, πληρώστε γιατί κλέβουμε εμείς και λέμε πως κλέβετε κι εσείς'.
κάποιοι άλλοι λένε
'η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχασε νωρίς, είναι τώρα κάποιας όποιας θέσεως κοινωνικής' (νεγρεπόντης, τα μικροαστικά)
ένας ψαλμός λέει 'εγώ ανταποδώσω λέγει κύριος'
και μπορώ να συνεχίσω τη λίστα για το ποιος πληρώνει και ποιος δεν πληρώνει.
ίσως έχεις δίκιο ελεφαντάκο.
μα πέρα από την πληρωμή, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι χρειάζεται εγρήγορση.
όσο κι αν φυσάει πρόσεχε τη φλογίτσα. μέσα σου...
σε φιλώ.
Θα 'λεγα, Ελένη πως το παν στη ζωή είναι η ταπεινοφροσύνη (ο ταπεινός, γράφει ο αββάς Ισαάκ, δεν χάνει την ειρήνη του ακόμα κι αν ο ουρανός πέσει πάνω στη γη και την καταστρέψει) κι η αγάπη (ο αγαπών ζει στον Παράδεισο, δεν φοβάται, γιατί η αγάπη "έξω βάλλει τον φόβον, ο δε φόβος κόλασιν έχει", που γράφει ο Απόστολος)
τα λεσ σοφά εσύ, νιώθω τον φόβο εγώ.
είμαι σαν αγρίμι με νύχια γαμψά που γατζώνονται στην ελπίδα.
Δημοσίευση σχολίου