τι αστείο! φυσικά και είναι πολιτικό το κείμενο, γραμμένο από μία άννα παναγιωταρά.
λοιπόν, παίρνω το νούμερο 269 με αναμονή 45 λεπτά στο ταχυδρομείο χαλανδρίου.
βγάζω το βιβλιαράκι μου κι αρχίζω μελέτη, διότι ο χρόνος είναι πάντα πιεσμένος. μπορεί να είμαι μια πενηντάρα θεά χωρίς αξιώσεις, τυγχάνω όμως μητέρα τριών παιδιών με κάποια συγκεκριμένα ζητήματα, έχω μια απαιτητική δουλειά, συν κάτι συμπληρωματικά τύπου να γράψουμε και κανα βιβλίο κλπ.
δλδ: Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ.
η ουρά πάει αργά.
λέω δυνατά και όχι εκνευρισμένα: μήπως μπορείτε να ανοίξετε κι άλλο ταμείο, γιατί η ουρά πάει πολύ αργά;
δε μιλάει κανείς.
που και που ανοίγει επιλεκτικά ένα φωτάκι ακόμη, ενώ ουσιαστικά η ουρά είναι για ένα και μόνο γκισέ!
ένας φτηνιάρης 45άρης, με αριστερού τύπου γένια και μαλλί στο κάπως, πλησιάζει χωρίς χαρτί προτεραιότητος έναν ταμία, κι ο ταμίας του εξηγεί πως πρέπει να έχει αριθμό προτεραιότητος.
σκέφτομαι: ασφαλώς κι ο φτηνιάρης είναι φτηνιάρης, αν παριστάνει ότι δεν ξέρει ότι χρειάζεται αριθμός προτεραιότητας στην ηλικία του...
πηγαίνει, παίρνει αριθμό και κάθεται δίπλα μου. αρχίζει: αργούμε!
του λέω: απευθυνθείτε κι εσείς στον διευθυντή ν' ανοίξει κι άλλα ταμεία για το κοινό.
δεν του αρέσει αυτό.
είναι αποφασισμένος αλλιώς.
πλησιάζει σε ένα ταμείο και δίνει τα έγγραφα της συναλλαγής του. λέω στην υπάλληλο: ο κύριος υποσκελίζει ένα κάρο κόσμο! παρακαλώ ρωτήστε τον κύριο τι αριθμό προτεραιότητος έχει!
-ουφ, τι θες εσύ;
-θέλω τον αριθμό προτεραιότητός σας!
-σιγά!
-δείχτε τώρα το χαρτάκι που έχετε γιατί θα πάρω τα χρήματα που ακουμπήσατε στο γκισέ!
το πράγμα χοντραίνει.
-το χαρτάκι!
-ωχού!
μου δίνει το χαρτάκι. φυσικά είναι 289, ενώ βρισκόμαστε στο 250.
ο διευθυντής είναι λίγο πιο μέσα:
-κύριε διευθυντά καλημέρα σας και χριστός ανέστη! σας θέλω τώρα δίπλα!
μπροστά σε όλα τα κουρασμένα, μπαϊλντισμένα, αφημένα, στεγνά πρόσωπα του λέω:
ειδοποίησα την υπάλληλό σας ότι ο κύριος δεν είχε προτεταιότητα αυτή τη στιγμή, αυτή δεν είπε τίποτε, και ορίστε! μήπως πρέπει κι εγώ να υποσκελίσω όλο αυτόν το κόσμο γιατί έχω θράσος; αν νομίζετε ότι μπορώ να το κάνω, γελιόσαστε. ο καθένας μας οφείλει να έχει συνείδηση και να μην ευνοεί την αδικία.
λίγο ξυπνήσανε.
άρχισε η ουρά να τρέχει.
περίμενα τη σειρά μου.
όταν έφυγα, δυο τρεις με ευχαρίστησαν.
βέβαια ο φτηνιάρης είχε φύγει.
τελικά, τι λέτε;
μπορούμε να γίνουμε φτηνιάρηδες. ΜΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ.
ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ.
ΣΕ ΛΙΓΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΧΟΥΜΕ.
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΚΙ ΌΧΙ ΟΦΣΟΡ ΕΤΑΙΡΕΊΕΣ.
λοιπόν, παίρνω το νούμερο 269 με αναμονή 45 λεπτά στο ταχυδρομείο χαλανδρίου.
βγάζω το βιβλιαράκι μου κι αρχίζω μελέτη, διότι ο χρόνος είναι πάντα πιεσμένος. μπορεί να είμαι μια πενηντάρα θεά χωρίς αξιώσεις, τυγχάνω όμως μητέρα τριών παιδιών με κάποια συγκεκριμένα ζητήματα, έχω μια απαιτητική δουλειά, συν κάτι συμπληρωματικά τύπου να γράψουμε και κανα βιβλίο κλπ.
δλδ: Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ.
η ουρά πάει αργά.
λέω δυνατά και όχι εκνευρισμένα: μήπως μπορείτε να ανοίξετε κι άλλο ταμείο, γιατί η ουρά πάει πολύ αργά;
δε μιλάει κανείς.
που και που ανοίγει επιλεκτικά ένα φωτάκι ακόμη, ενώ ουσιαστικά η ουρά είναι για ένα και μόνο γκισέ!
ένας φτηνιάρης 45άρης, με αριστερού τύπου γένια και μαλλί στο κάπως, πλησιάζει χωρίς χαρτί προτεραιότητος έναν ταμία, κι ο ταμίας του εξηγεί πως πρέπει να έχει αριθμό προτεραιότητος.
σκέφτομαι: ασφαλώς κι ο φτηνιάρης είναι φτηνιάρης, αν παριστάνει ότι δεν ξέρει ότι χρειάζεται αριθμός προτεραιότητας στην ηλικία του...
πηγαίνει, παίρνει αριθμό και κάθεται δίπλα μου. αρχίζει: αργούμε!
του λέω: απευθυνθείτε κι εσείς στον διευθυντή ν' ανοίξει κι άλλα ταμεία για το κοινό.
δεν του αρέσει αυτό.
είναι αποφασισμένος αλλιώς.
πλησιάζει σε ένα ταμείο και δίνει τα έγγραφα της συναλλαγής του. λέω στην υπάλληλο: ο κύριος υποσκελίζει ένα κάρο κόσμο! παρακαλώ ρωτήστε τον κύριο τι αριθμό προτεραιότητος έχει!
-ουφ, τι θες εσύ;
-θέλω τον αριθμό προτεραιότητός σας!
-σιγά!
-δείχτε τώρα το χαρτάκι που έχετε γιατί θα πάρω τα χρήματα που ακουμπήσατε στο γκισέ!
το πράγμα χοντραίνει.
-το χαρτάκι!
-ωχού!
μου δίνει το χαρτάκι. φυσικά είναι 289, ενώ βρισκόμαστε στο 250.
ο διευθυντής είναι λίγο πιο μέσα:
-κύριε διευθυντά καλημέρα σας και χριστός ανέστη! σας θέλω τώρα δίπλα!
μπροστά σε όλα τα κουρασμένα, μπαϊλντισμένα, αφημένα, στεγνά πρόσωπα του λέω:
ειδοποίησα την υπάλληλό σας ότι ο κύριος δεν είχε προτεταιότητα αυτή τη στιγμή, αυτή δεν είπε τίποτε, και ορίστε! μήπως πρέπει κι εγώ να υποσκελίσω όλο αυτόν το κόσμο γιατί έχω θράσος; αν νομίζετε ότι μπορώ να το κάνω, γελιόσαστε. ο καθένας μας οφείλει να έχει συνείδηση και να μην ευνοεί την αδικία.
λίγο ξυπνήσανε.
άρχισε η ουρά να τρέχει.
περίμενα τη σειρά μου.
όταν έφυγα, δυο τρεις με ευχαρίστησαν.
βέβαια ο φτηνιάρης είχε φύγει.
τελικά, τι λέτε;
μπορούμε να γίνουμε φτηνιάρηδες. ΜΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ.
ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ.
ΣΕ ΛΙΓΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΧΟΥΜΕ.
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΚΙ ΌΧΙ ΟΦΣΟΡ ΕΤΑΙΡΕΊΕΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου