οι ζωές των άλλων, να πάτε να το δείτε ή να το πάρετε να το δείτε σπίτι σας.
είναι ένα υπέροχο γερμανικό έργο, καμμία σχέση με το σπίγγελ και το κωλοδάχτυλο που χώνουν οι γερμανοί όταν τα βρούνε δύσκολα (ξέρεις τι είναι να βλέπεις την αφροδίτη της μήλου και να μην μπορείς να αντέξεις την ομορφιά; ε, στο τέλος αυνανίζεσαι όπως μπορείς).
οι ζωές των άλλων είναι ένα υπέροχο έργο όπου όντως οι ζωές των άλλων ξυπνάει τη συνείδησή σου.
κι άμα η συνείδηση ξυπνήσει, τότε γίνεσαι άνθρωπος, δλδ ένας απλός ήρωας. κάποιος που μπορεί να ζει.
η κόρη μου πήγε χτες σε μια συναυλία.
στα εξάρχεια.
σήμερα φεύγει για τη φλώρινα, ε, να ξεσκάσει λιγάκι.
σήμερα τρώγαμε μαζί. με σνομπάρει λίγο, μ' ααγαπάει όμως πολύ, αλλά δε μου επιτρέπει και πολλά να ξέρω. τώρα που είναι εδώ, κοιμάμαι στο σαλόνι για να ακούω την πόρτα που έρχεται και να κοιμάμαι καλύτερα μετά.
να όμως που μιλούσε με τον αδελφό της.
πήρε τ' αυτί μου λοιπόν τι έγινε εχτές και γιατί άργησε τόσο:
στη συναυλία, που ήταν έξω, στην πλατεία, ξαφνικά ήρθαν μπάτσοι.
(μπάτσοι είναι οι αστυνομικοί όταν αντί να προστατεύουν τους πολίτες εκτελούν διαταγές πρόστυχες πρόστυχων ανωτέρων)
εκεί στην ψύχρα λοιπόν, οι μπάτσοι άρχισαν να ρίχνουν δακρυγόνα.
ο κόσμος σκόρπισε.
μετά γίναν οδοφράγματα.
άναψαν κάδους για να απορροφήσουν τα δακρυγόνα. η άννα δεν μπορούσε να φύγει.
σ' ένα δρόμο να και τρία μωρά.
μωρά είναι στην αργκό μικρά-μεγάλα εφηβάκια που δεν ξέρουν καλά τι γίνεται.
να και τρία μωρά με κουκούλες και πέτρες.
η άννα λέει στον ένα: ε, έλα δω εσύ! πού πας;
το μικρό κατεβάζει την κουκούλα και της λέει : τι γίνεται;
η άννα του λέει:
τι λες να γίνεται; από δω είναι οι μπάτσοι κι από κει ο κόσμος. εσύ πού θα πας;
και το μικρό γύρισε στον κόσμο.
άκουγα την ιστορία κι είχα μείνει εμβρόντητη.
πόσο απλό να εκτραχυλιστεί μια κατάσταση, και
κυρίως,
ποιος την προκαλεί.
και ποιοί είσαστε εκεί; ρωτάει ένας φίλος.
ε, να όλοι.
ήταν κι οι μπάτσοι εκεί και ρίξανε δακρυγόνα.
α, λέει το παιδί, γι' αυτό λές όλοι. όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι!
αμάν πια! και γιατί; και ποιο παλαιοκομματικό νούμερο θεωρεί ότι η 21η απριλίου πρέπει να είναι σώνει και καλά έμβλημα; σώνει και καλά πρόβλημα;
μια στεναχώρια ήταν.
το πρόβλημα είναι η νοοτροπία της καταστολής και της ανελευθερίας. αυτή που οδηγεί στη βία, ενίοτε δε και τον ίδιο το θάνατο.
είναι ένα υπέροχο γερμανικό έργο, καμμία σχέση με το σπίγγελ και το κωλοδάχτυλο που χώνουν οι γερμανοί όταν τα βρούνε δύσκολα (ξέρεις τι είναι να βλέπεις την αφροδίτη της μήλου και να μην μπορείς να αντέξεις την ομορφιά; ε, στο τέλος αυνανίζεσαι όπως μπορείς).
οι ζωές των άλλων είναι ένα υπέροχο έργο όπου όντως οι ζωές των άλλων ξυπνάει τη συνείδησή σου.
κι άμα η συνείδηση ξυπνήσει, τότε γίνεσαι άνθρωπος, δλδ ένας απλός ήρωας. κάποιος που μπορεί να ζει.
η κόρη μου πήγε χτες σε μια συναυλία.
στα εξάρχεια.
σήμερα φεύγει για τη φλώρινα, ε, να ξεσκάσει λιγάκι.
σήμερα τρώγαμε μαζί. με σνομπάρει λίγο, μ' ααγαπάει όμως πολύ, αλλά δε μου επιτρέπει και πολλά να ξέρω. τώρα που είναι εδώ, κοιμάμαι στο σαλόνι για να ακούω την πόρτα που έρχεται και να κοιμάμαι καλύτερα μετά.
να όμως που μιλούσε με τον αδελφό της.
πήρε τ' αυτί μου λοιπόν τι έγινε εχτές και γιατί άργησε τόσο:
στη συναυλία, που ήταν έξω, στην πλατεία, ξαφνικά ήρθαν μπάτσοι.
(μπάτσοι είναι οι αστυνομικοί όταν αντί να προστατεύουν τους πολίτες εκτελούν διαταγές πρόστυχες πρόστυχων ανωτέρων)
εκεί στην ψύχρα λοιπόν, οι μπάτσοι άρχισαν να ρίχνουν δακρυγόνα.
ο κόσμος σκόρπισε.
μετά γίναν οδοφράγματα.
άναψαν κάδους για να απορροφήσουν τα δακρυγόνα. η άννα δεν μπορούσε να φύγει.
σ' ένα δρόμο να και τρία μωρά.
μωρά είναι στην αργκό μικρά-μεγάλα εφηβάκια που δεν ξέρουν καλά τι γίνεται.
να και τρία μωρά με κουκούλες και πέτρες.
η άννα λέει στον ένα: ε, έλα δω εσύ! πού πας;
το μικρό κατεβάζει την κουκούλα και της λέει : τι γίνεται;
η άννα του λέει:
τι λες να γίνεται; από δω είναι οι μπάτσοι κι από κει ο κόσμος. εσύ πού θα πας;
και το μικρό γύρισε στον κόσμο.
άκουγα την ιστορία κι είχα μείνει εμβρόντητη.
πόσο απλό να εκτραχυλιστεί μια κατάσταση, και
κυρίως,
ποιος την προκαλεί.
και ποιοί είσαστε εκεί; ρωτάει ένας φίλος.
ε, να όλοι.
ήταν κι οι μπάτσοι εκεί και ρίξανε δακρυγόνα.
α, λέει το παιδί, γι' αυτό λές όλοι. όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι!
αμάν πια! και γιατί; και ποιο παλαιοκομματικό νούμερο θεωρεί ότι η 21η απριλίου πρέπει να είναι σώνει και καλά έμβλημα; σώνει και καλά πρόβλημα;
μια στεναχώρια ήταν.
το πρόβλημα είναι η νοοτροπία της καταστολής και της ανελευθερίας. αυτή που οδηγεί στη βία, ενίοτε δε και τον ίδιο το θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου