χάσιμο χρόνου;

ενώ συνήθως γράφω αυτόματα, γι' αυτό κι έτσι απρόσεκτα, ε λοιπόν, σήμερα με τρώει, θέλω να γράψω αυτό που θέλω να γράψω, μα δε μου είναι εύκολο, μπερδεύομαι.

είμαι θαμπωμένη από το εξάμηνο που πέρασα, ένα τρίωρο κάθε τρίτη πρωί στη φιλοσοφική.

ίσως να είναι γιατί γέρασα, και είμαι πιο ευσυγκίνητη. ίσως όμως, και δεν πρέπει να πάει χαμένο και στα αζήτητα και ασχολίαστα, και κάτι εξαιρετικό:

η φετεινή χρονιά με 'τα παιδιά του αγγλικού' (κι ίσως όχι μόνο, μα ήταν η κύρια μάζα) είναι από τις πιο όμορφες χρονιές που έχω ζήσει, και σας διαβεβαιώ πως έχω ζήσει πολλές όμορφες χρονιές με παιδιά.

όχι μόνο ένιωθα ωραία όταν πήγαινα για μάθημα, γιατί έβλεπα τη συμμετοχή, την προσπάθεια, την ευγένεια, το χαμόγελο, την επαφή που σου γεμίζει την ψυχή ελπίδα, αλλά γιατί κάτι έμεινε ανεξίτηλο και σε μένα, μα νομίζω και στα παιδιά, για ό,τι έγινε εκεί, στο αμφιθέατρο δε θυμάμαι πιο νούμερο.

να μιλήσω για χημεία; για αλχημεία; για δέσιμο; δεν ξέρω. πάντως αυτά τα παιδιά τα αγάπησα και θα μου λείψουν.

ίσως μάλιστα να μη μου λείψουν γιατί θα τα ξαναδώ, ή γιατί θα τα κουβαλάω μέσα μου για καιρό. έτσι γίνονται οι αγαθές καμπούρες άλλωστε.

λοιπόν, είμαι θαμπωμένη γιατί διορθώνω γραπτά.

τα γραπτά μου είναι συνήθως ένα 'συνοθύλλευμα' αλλοπρόσαλλων ερωτήσεων που ξεκινάνε από απλές ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής, προχωράνε σε αιτιολογήσεις, ζητάω και μικρά θεματάκια μιας παραγράφου, το σύνολο φτάνει περί τις 60 με 120, ανάλογα, και καλύπτεται όλη η εξεταστέα ύλη. αυτό μου επιτρέπει να εκτιμήσω κάθε τύπου προσπάθεια: το γενικο και αδιάφορο διάβασμα που κάτι θυμάται και παίρνει το 5, ως το διάβασμα που καλύπτει τα πάντα με τον α' ή β' τρόπο, και παίρνει δέκα, πράγμα το οποίο με τόσες πολλές ερωτήσεις δεν είναι κι εύκολο. ο μεγάλος αριθμός ερωτήσεων μου επιτρέπει να αξιολογώ όσο μπορώ κάθε προσπάθεια, και να υπάρχει διαφοροποίηση από το 4 έως το 10.

επειδή έχω μέσα μου και την κληρονομικότητα του "χωροφυλάκου" παναθεμά με, δεν μπορώ να είμαι αδιάφορη στην αντιγραφή. έτσι φέτος έφτιαξα 4 ομάδες θέματα, οπότε δεν ήταν δυνατή η συνεργασία: τι να πρωτοκοιτάξεις όταν έχεις τόσες ερωτήσεις, κι ο διπλανός, ο μπροστινός κι ο μετόπισθεν έχουν άλλα θέματα; βέβαια μην το παρακάνουμε, όλοι υπήρξαμε φοιτητές και μαθητές. εγώ πχ, στο δημοτικό, αν δεν είχα το βιβλίο ανοιχτό κάτω από το θρανίο δεν έγραφα τίποτα! ήταν ένα είδος σιγουριάς, χα χα χα. στο πανεπ όμως, ή στο γυμνάσιο, πάνε αυτά, τίποτα δε γινόταν.

ε λοιπόν, έχω θαμπωθεί γιατί διορθώνω τα γραπτά αυτές τις μέρες. η ευχαρίστηση που νιώθω μπροστά σε τέτοια γραπτά είναι το ωραιότερο δώρο που θα μπορούσα να έχω!

τα παιδιά όχι μόνο απομνημόνευσαν του κόσμου τα πράγματα, μα έβγαλαν τέτοια ηπιότητα στην κριτική σκέψη, τέτοιο τερτίπι σε παρατηρήσεις, τέτοια ευστροφία...

ωραιότερο δώρο δε θα μπορούσα να έχω.

ας συνεχίσω. τα παιδάκια αυτά μου έκαναν το δώρο να νιώθω όχι τελείως άχρηστη. ας έχουν καλό.

καλό βράδυ σε όλους, έχω ακόμη 61 γραπτά να διορθώσω. κι ούτε ένα λευκή κόλα. πραγματική ευτυχία, η ευτυχία του δασκάλου.

λες κι αυτά τα παιδιά φέτος θέλησαν να με στηρίξουν στην ίδια τη ζωή.