με εντυπωσίασε η ηρεμία, η αλήθεια, η ειλικρίνεια και η προσήνεια που έδειχνε προς όλους. μιλούσε με αλήθεια για τον εαυτό της, για το πώς είχε κάποτε φτάσει να είναι 25 κιλά, για τη νευρική ανορεξία. αυτός ο άνθρωπος, αυτό το κορίτσι με θάμπωσε. μακάρι όλοι να μπορούσαμε να είμαστε τόσο ειλικρινείς και τόσο ταπεινόφρονες όταν μιλάμε για τα ανθρώπινα.
η ανορεξία είναι ένα κοινωνικό όσο και ψυχιατρικό, δλδ προσωπικό, θέμα. ήδη τα μοντέλα των μπάρμπι κλπ προωθούν ως ιδανικό ένα περίπου παθολογικό σώμα, δίπλα σε έλληνες γονείς που θεωρούν το φαγητό ιερά εξιλέωση...
έχω γνωρίσει γονιό με κοριτσάκι 10 ετών με νευρική ανορεξία!
το βιβλίο της στέλας πρέπει όντως να είναι πολύτιμο.
μα πιο πολύτιμη για την κοινωνία μας είναι η πράξη μαρτυρίας που μας πρότεινε η στέλα.
τη θέλω λίγο πιο παχουλή, με δύο λάμδα δλδ, και να πετύχει στις σπουδές της, και να κάνει καριέρα στο πανεπιστήμιο διδάσκοντας στους περισσότερους από μας πόσο μεγάλη δύναμη έχει η ειλικρίνεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου