σκασίλα μου για τ' όνομα. είναι κάτι κακόγουστο κι αφηρημένο, γυμνό και τσιπαρισμένο, μασκαρεμένο με ονόματα και άντε μη βρίσω πάλι, σε σχέση με την ανάλυση κειμένων έτσι όπως αυτή κυκλοφορούσε στη μεσογαία, τη γη ανάμεσα στο ιόνιο και τη μεσοποταμία τους χρόνους πριν τους λεγόμενους μοντέρνους. και στο βυζάντιο, και στους άραβες, το μεγαλείο της ανάλυσης κειμένων δεν ξεπερνιέται παρά μόνο με μια υπόκλιση και πλήρη αποδοχή πως μέσω αυτού μαθαίνεις να γίνεσαι σοφός.
κοιτάχτε τώρα, σ' αυτή την ευαγγελική φράση μόνο αυτά που γράφει.
όχι από πού προέρχεται, πού είναι κατάληξη και ποιας παραβολής κλπ, όχι.
μείνετε σ' αυτή την πρόταση έτσι όπως είναι: μ' ένα ερωτηματικό. τίποτε άλλο.
τίνι έσται τα πυρηνικά εργοστάσια, οι σύχγρονες αντιλήψεις ότι όλα ξεπερνιούνται με τον ανθρώπινο μόχθο.
τίνι έσται;
αυτό το τίνι έσται, δε μοιάζει λίγο με την αυτοκτονία του αμερικανού πιλότου μετά την πτήση του στο ναγκασάκι ή τη χιροσίμα;
αλήθεια, ο καθένας από μας, τι αφήνει πίσω του;
υγ. είμαι άρρωστη (θα μου πεις: ευτυχώς που το λές κυρά μου, με τις βλακείες που γράφεις), και θα έχουμε και βραχεία νοσηλεία για το γιο μου σήμερα.
μα αυτό το τίνι έσται; με καίει σα θειάφι μέσα μου.
η σκέψη μου στο λαό της ιαπωνίας που δοκιμάζεται απειλητικά για όλους μας. ο λαός της ιαπωνίας είμαστε εμείς. ο καθένας μας, ο κάθε τόπος, θα μπορούσε να είναι τόσο ευάλωτος στο παν της φύσης.
ας δούμε τον κόσμο με άλλο μάτι.
συντριβή παντού. κάτι άλλο χρειάζεται σ'εμάς, για να ζήσουμε.
10 σχόλια:
ά δε ητίμασα...;
(Καλή ανάρρωση)
Καλησπέρα, Ελένη, καλή Σαρακοστή και καλή Ανάσταση!
Ωραίο το σχόλιό σου.
Κι εγώ προχθές σκεφτόμουν πόσο επισφαλείς είναι οι βεβαιότητες που μας δίνει η τεχνολογική υπεροχή, η άψογη οργάνωση, η κτιστή γνώση. Μ' ένα χαστούκι της φύσης καταρρέουν. Ο Πατριάρχης μίλησε για ύβρη κατά της φύσεως (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_13/03/2011_382629).
Και περαστικά!
ΥΓ. Μου χάλασε ο "καλός" μου υπολογιστής με τα Windows 7 (από τον οποίο με τίποτα δεν μπορούσα να μπω στο ιστολόγιό σου γιατί αμέσως "κολλούσε" ο Mozilla. Μέχρι να επισκευαστεί, χρησιμοποιώ ένα ταπεινό Netbook με Windows ΧΡ κι έχω τη χαρά να σε ξαναδιαβάζω.
Έι , εσύ των πεντακάθαρων ματιών!
Έχω καιρό να σου γράψω, μα αυτό δε θα πει πως μας είσαι λιγότερο αγαπημένη Και ξέρω πως η αγάπη του ανθρώπου είναι και μάγμα και πλάκες που μας εξυψώνουν, όμως σε καμιάν, σε καμιάν καταστροφή
Φιλιά κι απ΄τη Φυλλιώ
...
Γι αυτο και γω δεν "ητοίμασα" τίποτα,τα σάβανα δεν εχουν τσέπες:))
Με όλα αυτά που γίνονται γύρω μας, επιστρέφουμε κάπως στον άνθρωπο. Στο διπλανό, στο δικό μας, στον συνάνθρωπο. Τίνι έσται; δεν γνωρίζω. Μια ταπεινή παραμυθού πού να ξέρει απο αυτά...
παναγιώτη, μου 'χεις λείψει. να σαι καλά, ανάρρωσα:)
θεο,
ύβρις. να πιστεύεις ότι είναι γερές οι αποθήκες του νου, του σπιτιού, της οικογένειας, των οραμάτων, των ονείρων.
τελικά, όντως αποκαλυπτική η εικόνα αυτής της χώρας...
και της ψυχής του καθενός.
...ευχαρίστηση να με διαβάζει κανείς...
παρηγορία με επιείκεια.
συνοχή της φιλίας η απλότητα.
καμιά φορά καταστροφή η εξέλιξή μας. καμιά φορά η καταστροφή, αποκάλυψη.
καμιά φορά η καταστροφή, νέος ορίζοντας.
φιλιά στη φυλλιώ!
βαντ, τα σάβανα δεν έχουν τσέπες.
έχουν όμως τα ενθύμια (τσέπες)!
τίνι έσται; παραμυθού, ολονών μας είναι η κληρονομιά των σπόρων της ασφάλειας. ασφάλεια πυρηνικής δύναμης, και τώρα θάνατος με δόσεις στον κόσμο.
πάντα βαριά η κληρονομιά, και κληρονόμοι: όλοι...
Δημοσίευση σχολίου