εκεί βρισκόταν αυτός ο γέροντας, με παλτό και καπέλο, πρόσωπο σοβαρό με χοντρό κοκκάλινο σκελετό, γύρω στα 75 τον έκανα εγώ.
σκέφτηκα πως σιγά σιγά στη γιορτή αυτή που κάποτε βλέπαμε τους παλιούς αγωνιστές να βάζουν στεφάνι στους φίλους που έχασαν, τώρα πια η γενιά αυτή θα είναι όλο και πιο σπάνια. το παιδάκι που είμουν κάποτε κι άκουγα ιστορίες τους, έχω γίνει πια μεσόκοπη.
με αιχμαλώτισε ωστόσο η δυσκολία που είδα.
ο γέροντας αυτός απομακρύνθηκε από το μηχάνημα, καθώς, διαγωνίως (σε άλλη ουρά εγώ) είδα τι έγινε.
το μηχάνημα τον πληροφόρησε ότι δεν έχει χρήματα.
κοντοστάθηκε λίγο, μετά απομακρύνθηκε και πήρε τη θέση του κάποιος άλλος που περίμενε να κάνει ανάληψη.
ο γέροντας καθόταν λίγο πιο κει ακίνητος, σχεδόν αποσβωλομένος.
σαν να τον είχε λούσει παγωμένο νερό.
σκέφτηκα πως την κρίση της οικονομίας που δημιουργήθηκε τώρα την πληρώνουν μερικές φορές πολύ άδικα, άνθρωποι σαν κι αυτόν.
3 σχόλια:
Καλημέρα Ελένη.Θα δουν πολλά τα μάτια μας,δυστυχώς.Στην πόλη μου έκλεισαν οι βρεφονηπιακοί σταθμοί γιατί οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι από τον Μάιο.Οι επιπτωσεις μόλις που άρχισαν να φαίνονται.Από την άλλη,ο ήλιος έξω λάμπει τόσο...Φιλιά
όντως αγραμπελάκι...
παρόλ' αυτά, λάμπει ο ήλιος.
και μέσα στην ντουλάπα μου βρίσκεται μια πολύ βαριά τσάντα, μ΄ έναν κουμπαρά που δεν είναι δικός μου. μου τον έφερε το τάδε αγγελικό πρόσωπο, χωρίς να ξέρει, ο κουμπαράς θα καταλήξει εκεί που θα ζεσταίνει ο ήλιος ακόμη και μέσα στη σημερνή δυσκολία...
όντως, λικαάδα!
καλή κυριακή!
Την απογοήτευσή του σκέφτομαι...
Δημοσίευση σχολίου