πίνακι.

αν η κλασικότητα έχει να κάνει με αρχές και όχι με εποχές,
ελάτε να δούμε έναν αρχάγγελο στο μουσείο βυζαντινής τέχνης της αθήνας.
έχει πρόσωπο ανάμεσα στα γλυπτά του αθηναϊκού πανθέου, στο δισκοβόλο του μύρωνα, στον ερμή: πρόσωπο οβάλ, 'ρυθμισμένο' μαθηματικά, δλδ 'ειπωμένο' με τόση αρμονία...
μια σφαίρα στα χέρια του με τα αρχικά του κόσμου και της σωτηρίας του από τον θεάνθρωπο, μια ρομφαία εντελώς σημιτική.
πίσω από τον ερυθροφόρο ρουχισμό, φτερα...
τον κοιτάς και σε στέλνει.
σε στέλνει σε στέλνει
αλλού. στο εσωτερικό της σφαίρας του.
στο δικό σου εσωτερικό.
τη θέση αγγέλου που στέλνει μηνύματα
πήρε ο ισάγγελος
ισάγγελος
που είναι ίσος με άγγελο
είναι ένας κοινός ασιάτης.
στην ασία, όλοι οι ερημίτες φοράνε τρίχινο ένδυμα. τρίχινο είναι το ρούχο του νομάδα, νομάδας είναι ο κτηνοτρόφος ή ο κυνηγός, αυτός που δεν έχει ξεκάθαρη σχέση με ιδιοκτησία, και, κυρίως, με τη γη.
είναι ανεξάρτητος.
είναι αυτός που φεύγει.
ή, που μπορεί, συνεπώς, να έρχεται (και να σου φέρνει μηνύματα).
ή, ακόμη, στις ελάχιστες μάλλον και καλύτερες των περιπτώσεων,τον ακολουθείς εσύ, γιατί σου δείχνει το δρόμο.
δρόμο; δε φαίνεται μόνος του ο δρόμος, όταν είναι δρόμος; επομένως; ε, να: σου δείχνει το δρόμο που δημιουργείται μυστικά στο τοπίο της ζωής, καθώς αυτό ξετυλίγεται στο 'όπου γης και πατρίς', στο 'όλον' που καίγεται και αφήνει το παρόν ανεξίτηλο στο μέλλον.
ένας ισάγγελος
με τρίχινο ένδυμα
προφήτης του παρόντος, σφραγίδα δικαιοσύνης και κάθαρσης.
προφήτης του παρόντος που απευθύνθηκε στους εξουσιαστές του σήμερα και τους είπε ποια είναι η δικαιοσύνη.
τον έβαλαν στη φυλακή, χόρεψε η έρημος μπροστά στον άρχοντα.
τι δώρο θέλεις να σου δώσω;
την κεφαλή του ιωάννη σ' ένα πιάτο.
λυτρωτική για την άρχουσα τάξη η σιωπή.
το κεφάλι δόθηκε στην κορασίδα
κι αυτή το έδωσε στη μητέρα της.
κι η μητέρα της δεν ξέρω τι να έκανε αυτό το μακάβριο σιωπηλό φριχτό πιάτο.

η εικόνα
ισάγγελος, κι έχει φτερά, τίποτα δεν τον δέσμευσε στη γη, στον ουρανό μπορεί να πετούσε, στο νερό να κολυμπούσε, στη γη έφερνε κι έπαιρνε μηνύματα όσο τον δέχτηκαν. τα μηνύματά του ευλόγησε ο Εμμανουήλ στον ιορδάνη, όταν αφέθηκε στην ανθρώπινη ομολογία της θεότητας και στη γνώση/κάθραρση των ανθρώπων.
τι ζωή θεέ μου!
ο ισάγγελος κουβαλά κι αυτός κάτι. φτερά στην πλάτη, σαν τον ερμή στα πόδια, φτερά στην πλάτη για να είναι μακριά μας.
ραβδί στο χέρι, η μοναξιά των βράχων. για να τους ανέβεις, θέλεις το ραβδί του περιηγητή, άλλο στήριγμα από την ίδια τη φύση δεν έχεις.
στο άλλο χέρι ένα πινάκι θάνατο.
ο ιωάννης βαστά το κεφάλι του.
το κεφάλι του δυο φορές: ζωντανό με το σώμα, νεκρό σ'ένα πίνακα ιστορίας.
αυτό το κεφάλι, το επί πίνακι, είναι θέμα ζωγραφικής και βίας και ιστορίας.
η εικόνα όμως, με τον ιωάννη ορθό και άρτιο ως σώμα να κουβαλά τον αποκεφαλισμό του, αυτό, σπάει κάθε κλασικότητα.
σπάει τα κόκκαλα της εξουσίας
της λογικής και της καταπίεσής της
νικάει τη βία,
πλωτά, μέσα στην οικουμένη των ουρανών, της γης, των ποταμών, της κάθε θάλασσας,
αύριο
νηστεύω έτσι, απλά, τον ιωάννη τον αποκεφαλιστή, που λένε, αποκεφαλισθείς, μα, πού να καταλάβεις τις λέξεις
μια ζωή
εν χριστώ
μπροείς να ξεπεράσεις την ιστορία, άρα και το θάνατο.

εγκεφαλικά, λογικά, κοινωνικά, άστα να πάνε,είμαι χάλια.
μα αν τρυφερά περιμένω να ανάψουν ένα κερί για μένα στην εκκλησία σου, άγιε ιωάννη
μπορεί
να ελεήσει το σύμπαν της σωτηρίας του θεού μου
να βρώ ό,τι θα ήταν καλό
για τη ζωή.
να σε κοιτάξω όχι στο πινακι
να σε δω
κάποτε να λάμπεις εμπρός μου, από τη βάπτιση έως τη μεταμόρφωση.
νηστεία αύριο
για ένα θάνατο, άδικο,
όπως όλοι οι θάνατοι.