Μετά το σφουγγάρισμα έπιασε το πληκτρολόγιο
Όπως πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του
άμυαλο, πια, πράμα, κορμί πλεγμένο στους τοίχους υγρού σπιτιού
Στους πόθους ενός βήματος.
Το ωραίο βήμα της ψυχής και κάθε ανθρώπου είναι καθάριο νερό που πλένει τον άνθρωπο από τον καθημερινό θάνατο.
Ωραίο βήμα είναι να προχωράς
με το κεφάλι σκυμμένο και τη δύναμη του σταυρού μέσα σου
Την καμπούρα στητή και υπερήφανη
Την έπαρση πομπώδη μέσα στην κομπορρημοσύνη μιας ταπεινωμένης ζωής

Εσύ
Εγώ
Αυτοί, αυτοί με το αυτί στον τοίχο με την πλάτη στερεωμένη στο κριτήριο με τα χέρια κοκαλωμένα να βαστούν πέτρες, με έτοιμο το λιθοβολισμό στο κουρσεμένο τους μυαλό

Το ωραίο βήμα
Ένα συγγνώμη στην ταλάντευση του πνιγμένου
Λίγη συμπόνια στο δάσος των κρεμασμένων, την τρέλα του πλανόδιου ποιητή, του αγκυροβολημένου τροβαδούρου
Ένα ευαγγέλιο χαράς στην αποδοχή του φτωχού ανθρώπου
Γένοιτο

Και με τα χέρια ταπεινωμένα
Και με το κεφάλι σκυφτό
Και με τις λέξεις της ελευθερίας ακόμη, ως την στιγμή αυτή, αλώβητες από ψέμα. Γένοιτο, γένοιτο.

ελένη κονδύλη 2010-08-18