767νομίζω
Θα σε κάνω μια χαψιά,
Θεά της θάλασσας.
Μήτε Ήφαιστος,
Μήτε Άδης
Ούτ’ Ιωνάς και η μουσική μιας ήρεμης κολοκυθιάς στη Βαβυλώνα,
Πύλη και πόρνη πόλη
Με τα νερά σπασμένα καταμεσίς των δρόμων,
Σαν την καρδιά παιδιού που πάει να σκάσει.
Ζήσε! Εσύ θεά, στα έγκατα σπλάγχνα μου
Και κάλυψε με αιώνιες ζωγραφιές τα ταπεινά μου στήθη
Ρόγες-τεμένη, κοιλάδες με σταυρούς,
Ή,
Νεκρικά μνημεία,
Πλαγιές με γάλα κι άγονες
Και μάτια πια κλειστά.
Είχα παιδιά,
Είχα φίλους
Είχα πηγές και δάκρυα στα σφαλιστά μου μάτια
Μα της ζωής το θόρυβο τον έχω σπρώξει τώρα μακριά.
Θεά της μουσικής,
Απάντησέ μου:
Ποια κύματα γιορτάζεις
Και ποια κόρη
Θα κλείσεις στην αγκάλη των φυκιών σου
Η κτίση…
Πεινούν τα δάχτυλα φωνή και γράφουν
Διψάν δικαιοσύνη τα πουλιά
Και σου ζητώ παντάνασσα
Να θάψεις
Την έξαψη των τόνων και ρυθμών.
Δεν την αντέχω.
Πειθώ, θέλω πειθώ να μάθω
Και να δείξω στις άλλες κόρες των φυκιών
Πως
Ένας τοίχος
Ανάμεσα στο θάνατο και τη ζωή, μπορεί να υπάρχει
Περνάς και στρίβεις,
Την πόρτα ανοίγεις
Και μαρτυράς
Πως θα μπορούσε
Κήπος της θάλασσας
Και κήπος βαβυλώνας
Μαζί ν’ ανθίσει.
Και λιώνουν τα παγόβουνα.
Ασφυξία μυρίζει
Η ζέστα του κορμιού μου.
ελένη κονδύλη.2009-03-17 (χτες το γραψα σ'ένα χαρτί, σχολειό του σεραφείμ, το αντέγραψα σήμερα, γι'αυτό έχει αυτή την αυτόματη ημερομηνία)
2 σχόλια:
Μα τί γράψιμο είναι αυτό! Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να γράφω έτσι, αλλά πού..... Το σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα το βρήκα συναρπαστικό!
εσύ ρίτσα γράφεις μεθοδικά και πολύ ωραία. γράφεις κατανοητά και εξαιρετικά καλά. γι'αυτό και σε διαβάζουμε όλοι, και μαθαίνουμε πολλά από σένα.
να, ένα παράδειγμα της μεστής γραφής σου σ'αυτό το σχόλιο: γράφεις εδώ και περιγράφεις δύο τόπικ (μ'ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, που λέει κι ο λαός)
:)
Δημοσίευση σχολίου