Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

1. σας έχει συμβεί;

ο Χ ήταν μαθητής μου. μάθημα αραβικός πολιτισμός, μετά με άλλους αραβική γλώσσα, μετά εργασίες, μετά φιλία. να μη σας τα πολυλογώ, σήμερα τελειώνει τη διατριβή του με θέμα την αραβική ιστορία σε ένα πανεπιστήμιο στην ευρώπη.
κυρία, θέλω κι εγώ μια φορά να πάμε κάπου και να σας κεράσω!
δεν αρνήθηκα. ήταν τότε που ακόμη δεν είχε πάρει ούτε το πρώτο του πτυχίο.
επέλεξε ένα πολύ όμορφο παλιό σπίτι στην ιπποκράτους που είχε γίνει κρεπερία. φάγαμε κρέπες.
είμαστε σ'ένα τραπέζι για δύο, στη γωνία δίπλα στο παράθυρο του εσθιατορίου.

και ξαφνικά κάτι με διαπέρασε. προφανώς φάνηκε. το παιδί ανησύχησε.
-τι έγινε; μου λέει.
-τίποτα, απαντώ.
ο Χ, με την αγωνία της αγάπης στο δάσκαλο, μου έπιασε το χέρι που ήταν πάνω στο τραπέζι και μου λέει:
-όχι. κάτι έγινε. θέλω να μου πείτε τι έγινε.

τι να πω;
αυτό που ένιωσα.

-να, του λέω. αν πρέπει να το πω, θα το ονομάσω 'εμπειρία θανάτου'.
-δλδ, τι;
-ένιωσα χωρίς προετοιμασία ότι μόλις έκλεισε μια πόρτα πίσω μου που δε θα ξανανοίξει ποτέ, και κατεβαίνω ήσυχα ήσυχα την πλαγιά. κανένας δεν είναι μαζί μου. αυτό ένιωσα.

το παλλικάρι πού να καταλάβει.
για μένα ήταν όμως ακριβώς κάτι σαν εμπειρία θανάτου.

αρχίζω να γράφω μια μεγάλη ιστορία.

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

αυτό είναι το πρώτο από μια ιστορία που θα λήξει γρήγορα. τη γράφω διαδοχικά γιατί προσπαθώ να τη βιώσω με όση αλήθεια μπορώ, που δεν είναι αυτονόητο. το σάββατο θα πρέπει να μιλήσω γι'αυτό. προετοιμάζομαι γράφοντας.
έτσι θα ξαναμπώ παντού και θα βάλω νούμερα. η ιστορία αρχίζει από δω, αυτό είναι το 1.