κι ο σωκράτης είναι δέντρο γιατί έχει ρίζες.
ο σωκράτης έχει ρίζες.
ανθρώπινες, βαθιές ρίζες. τέτοιες ρίζες ίδιες φαίνεται να έχει και η γυναίκα του η φιλιώ, και τα παιδιά τους.
όταν έχεις ρίζες πας παντού. και φέρνεις κοντά σου και τους άλλους.
εμένα με έχουν φέρει κοντά τους.
η παρουσίαση του βιβλίου του σωκράτη στην αλεξανδρούπολη ήταν υπέροχη. την κυριακή αυτή, μεθαύριο, θα μαζευτούμε οι φίλοι από την αθήνα
για το βιβλίο του.
είτε τον ξέρετε το σωκράτη είτε όχι, θα καταλάβετε, αν έρθετε, ότι είναι φίλος σας.
όταν μιλάω έτσι βέβαια είναι σαν να αδικώ τα ποιήματά του, και να σας λέω να έρθετε να γνωρίσετε αυτόν.
ε, όχι!
τα ποιήματά του τα γνωρίζετε. είναι όμορφα, πρωτόγνωρα, δικά του. προσωπικά του. ανθρώπινά του.
άλεκτον, κεραμεικός περίπου, στις 1 το μεσημέρι κυριακή. ελάτε, έχω δίκιο!!!
Νέα
Άλεκτον, 15/3/09, Παρουσίαση βιβλίου "Σημύδες" του Σωκράτη Ξένου, οργάνωση: Ποιείν
"Όταν έρχεται ο Ξένος" (Γ. Ρίτσος)
Το Ποιείν παρουσιάζει το βιβλίο του Σωκράτη Ξένου "Σημύδες", εκδ. Ενδυμίων στο "Αλεκτον", Σφακτηρίας 23 Κεραμεικός, τηλ. 2103422001, την Κυριακή 15 Μαρτίου, ώρα 13.00.
Θα μιλήσουν οι:
Ελένη Κονδύλη, Βασίλης Λαλιώτης
6 σχόλια:
ευρωτευτηκα βλεποντας μια ταινια με τον τιτλο Το δασος με τις σημυδες.... τί μου θυμησες τωρα....
φιλια....
ελήφθη,
ίδωμεν..
θα τα πούμε το μεσημέρι, λοιπόν :)
περάσαμε υπέροχα, αγαπησιάρικα, ποιητικά, και μετά φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε, το καταφχαριστηθήκαμε!
είδα και το βόα και την οικογένειά του και το καταχάρηκα, ο παστάκας πάντα υπέροχος, ο χρήστος μιχαήλ στα ύψη της κοινωνικότητας, η σοφία κολοτούρου κι ο άντρας της μια χαρά, ο φίλος μου ο έκτωρας τι καλός, δίπλα μου το νατασάκι ο πρέσβυς, από την άλλη μεριά η κοκό και ώ απίστευτο έτρωγε σε καρέκλα επάνω κι όχι σε σέλλα ποδηλάτου, ο μίχος ρε παιδί μου δεν ήταν δίπλα μου να του την πέσω αλλά δεν πειράζει, άλλωτε, το μπαομπαμπ το λυγερό δεντράκι έκανε παρέα με τον πάνο που τα είπε ωραία για τον αγαπημένο μας σωκράτη, ο αραβανής γλυκός και μετρημένος όπως πάντα, ο τύπος από το δίφωνο, και όμορφος και καλός (όνομα δεν ξέρω), ρέστα έδωσε η μαρία ροδοπούλου που μεταμόρφωνε μεγαλειωδώς ό,τι διάβαζε, θέε μου τί φωνή!, τι πάθος, τι αρμονία, ήτανε και η μιστ και θα παρουσιάσουμε το βιβλίο της, ο μπάμπης δερμιτζάκης αλλά δε φάγαμε μαζί, ήτανε και κάτι γλυκιές κοπελιές, ήταν κι ο σεραφείμ ανάμεσα φιλιώ και νατασάκι στο τραπέζι, ενώ στην ομιλία στο άλεκτον ήταν στο λουντζ μπαρ του ημιορόφου μαζί με το χρήστο μιχαήλ...
μα τι ωραία που πέρασα...
όμορφο να βγαίνει αγάπη, απλότητα, καλοσύνη!
πολύ, μα πολύ τυχερή είμαι!
ευχαριστώ όλους για την υπέροχη μέρα...
Ηθελα να είμαι.Δεν τα κατάφερα. Ευτυχως κάποια δέντρα είναι αιωνόβια κι έτσι κάποτε τα συναντάς στον δρόμο σου.
Καλημέρα :)
όσοι δεν ήρθαν, μικρό γλυκό παιδάκι, τιμωρήθηκαν αρκετά! στην άλλη παρουσίαση του σωκράτη μας θα είναι κει να φχαριστηθούν θράκη και ποίηση. ο τύπος είναι αναστενάρης και φέρνει φλόγες.
Δημοσίευση σχολίου