σήμερα σηκώθηκα στις 8!!!
επειδή μου φώναξαν να σηκωθώ!
σηκωνόμουν πάντα πολύ νωρίς μέχρι τώρα.
το σάββατο έχω κληθεί να μιλήσω για κάτι πολύ προσωπικό: για την εμπειρία μου στην εντατική.
επειδή θεωρώ ότι αυτό είναι τόσο προσωπικό που δε χρειάζεται χαρτιά, ήθελα αυτή την εβδομάδα να καντράρω μέσα μου το θέμα. αντί για περίληψη, έστειλα στο συνέδριο τα ερωτήματα που εγείρει τουλάχιστον σε μένα αυτή η κατάσταση και η αντιμετώπισή της, και αποφάσισα να φέρω στη μνήμη όλα τα εκείνης της εποχής για να μπορεσω να μιλήσω.
δεν ήξερα όμως πόσο αυτό θα με κούραζε.
είναι περίεργο και παράξενο.
γι'αυτό και πολύ ενδιαφέρον.
έτσι λοιπόν νιώθω ότι τώρα πρέπει να σταματήσω. θα συνεχίσω όταν μπορώ. πραγματικά τώρα μου είναι δοκιμασία να συνεχίσω.
παράξενο...
δεν φανταζόμουνα ότι θα το βίωνα με τόση ισχύ. θα συνεχίσω λοιπόν άλλοτε.
4 σχόλια:
"εσύ όπου κι αν πας
ό,τι κι αν σου ζητήσουν
το ξέρω
θα παραστείς ολόκληρη και καθαρή
μ' όλες τις αυτοπληρωμές σου"
έτσι, ήθελα να ξέρεις
πως όπου δύσκολα
- είναι δεν είναι εκεί-
παρίστανται μαζί σου
γι 'αυτό που είσαι
όσοι σ' αγαπούν
αχ σωκράτη, σωκράτη,
αν η ευγνωμοσύνη για την αγάπη σου είχε χρώματα, θα ήταν όλα τα χρώματα...
είμαι κι εγώ πολύ τυχερή που σε γνώρισα!
Καλή δύναμη,δυνατή μου,ευαίσθητη αγαπημένη ποιήτρια...
Αγκαλιά μεγάλη..
αγράμπελη, μου θυμίζεις με τη δική σου ευαισθησία την αγράμπελη του λουντέμη...
Δημοσίευση σχολίου