ε-μισσοσ τελεία τζι άρ, ΙΙ.

αποφάσισα λοιπόν να στείλω ποιήματά μου εκεί. έλαβα ένα αυτόματο μέιλ ότι τα έλαβαν, χάζευα το σάιτ για να καμαρώσω τη στιγμή που θα τα έβλεπα αναρτημένα. έβλεπα ότι είχε 'φόρουμ'.
εγώ το 'φόρουμ' δεν ήξερα τι είναι.
'αίθουσα συζητήσεων'.
είχα δει και αλλού, αλλά, χαμπάρι.
σ' αυτούς όμως χάζευα πιο πολύ. η συζήτηση είχε κάτι ξεκάθαρο. απλό. κανείς δε φαινόταν να κάνει τον έξυπνο. τα θέματά τους με κράτησαν.
ο θαν σίγμα, καλή του ώρα, με μέιλ με προσκάλεσε να μπω κι εγώ στην αίθουσα συζητήσεων, αν το θέλω.
μμμ, ναι, το ήθελα. δεν ήξερα πώς.
μα, αφού με προσκάλεσε, αφού δλδ κάποιος μου είπε 'ψιτ! έλα!', βρήκα τον τρόπο να μπω στην αίθουσα συζητήσεων.
στέλνοντας εκεί τα ποιήματά μου, έβαλα το ψευδώνυμο ελένη κάππα, μιας και το επώνυμό μου αρχίζει από κάππα.
στην αίθουσα συζητήσεων ζητούσε 'νικ', που τότε δεν ήξερα τι είναι.
ε, με την ίδια λογική, έβαλα ως 'νικ' το αρχικό του μικρού μου ονόματος.
έψιλον.
αχ, αυτό το έψιλον...
τελικά τα ψευδώνυμα λένε πολύ περσότερα απ' αυτά που υποψιαζόμαστε.
έψιλον, αφού καλέ, ούφο είμαι.
έ ψιλόν, τελείως ψιλόν, ψίχουλο του διαδικτύου, ένα χαμένο πράμα.
έψιλον, χωρίς γένος, να μην ξέρει ο άλλος τι μπορεί να είμαι. οι θεωρίες περί γυναικείας γραφής να μπορούν να απορρίπτονται ή να ευσταθούν πέραν ονόματος (μεγάλη κουβέντα κι αυτή)
στην αίθουσα συζητήσεων άρχισα να μιλάω λίγο
(λίγο, εσύ; θα μου πείτε, μιας και με ξέρετε. ε ναι, στην αρχή, λίγο. άλλωστε τις πρώτες μέρες ίσως και να μη μου απαντούσαν. ήμουν σα γατάκι σε ξένη σκεπή).
ήταν πολύ λίγα τα άτομα, οι κουβέντες ξεκάθαρες.
σε κάποια φάση αντιλήφθηκα ότι αυτοί που έγραφαν ήταν περίπου φοιτητές, μεταξύ 19 και κάτω από τριάντα, ή έτσι μου φαινόταν.
αυτό με προβλημάτισε πολύ.
σήμερα, με την εμπειρία που διαθέτω πια, αυτό ήταν κάτι πολύ θετικό.
τότε όμως με ανησύχησε. δλδ, από όλες τις αίθουσες συζητήσεων, εμένα μου έκατσε αυτή που δεν είχε ανθρώπους της ηλικίας μου;
ποια ήμουνα λοιπόν;
ανήσυχα, τους έγραψα: μπήκα εδώ και μ' αρέσει, αλλά βλέπω ότι εσείς είσαστε σχεδόν σε ηλικία παιδιών μου! εγώ τότε ήμουνα περίπου 44-45. νιώθω τώρα που το κατάλαβα σαν τη μύγα μες στο γάλα. με δεχόσαστε τώρα που σας το λέω;
κάπως έτσι.
η απάντηση ήταν πολύ θετική από όλους αυτούς τους λίγους.
έπεσαν βροχή οι ερωτήσεις 'πώς είναι να έχεις παιδιά' και διάφορα.
άρχισε έτσι μια πραγματική επαφή εκεί μέσα.
είδα ότι βασίλευε δημοκρατία.
άρχισα κι εγώ να πατάω κουμπάκια και να αναρτώ 'νέα θέματα'.
ο πρώτος που μου είχε γράψει ήταν ο θαν σίγμα.
έτσι τον είχα συμπαθήσει πολύ. μια φορά του έγραψα ένα ιδιωτικό μήνυμα, τότε: θέλω να είσαι καλά και όλα να πηγαίνουν καλά με την υγεία σου'. κάπως έτσι.
σημειωτέον να σας πω ότι μέχρι σήμερα ποτέ δεν έχουμε μιλήσει ούτε καν στο τηλέφωνο μ' αυτό τον άνθρωπο. μου απήντησε τότε: μόλις βγήκα από το νοσοκομείο.
κοιτάχτε.
μετρήστε πόσες αισθήσεις έχει ο άνθρωπος για να πλησιάζει τον άλλον.
ίσως μια αίσθηση να μην είναι η έκτη αλλά να είναι η ψυχική επαφή που βασίζεται στην ειλικρίνεια και την απλότητα.
να είσαι καλά θαν, είτε διαβάζεις αυτές τις γραμμές, είτε όχι.
το σάιτ μεγάλωνε σιγά-σιγά.
άλλαξε.
μετά από μερικούς μήνες, εμφανίστηκε εκεί ένα άλλο νικ, 'περτρι'.
όσοι με διαβάζετε, μπορεί να ξέρετε ήδη τι εστί 'περτρι'. ούτως ή άλλως θα ξαναγράψω. 'και πάλι από την αρχή', που λέει το τραγούδι. γιατί όταν κάτι δεν τελειώνει, νομίζω πως ούτε καν αρχίζει. είναι. και είσαι μέσα.
η περτρι έγινε όχι φίλη μου, αλλά αδελφή μου. κυριολεκτικά.
μην σας τα πολυλογώ, μετά σε κάποια φάση, γύρω στο χρόνο από την καθημερνή μου ενασχόληση με το
ε-μισσος 'δημιούργησε ακόμη κι αν σε κυνηγούν', το υπόστεγο της ανησυχίας,
την έπεσε στο ε-μισσοσ ένα σμήνος με μεγάλα πουλιά της ηλικίας μου. θυμάμαι από την παρέα την ροζ τατού, που γνωριστήκαμε και πηγαίναμε μαζί στο πανεπιστήμιο γιατί είμαστε γειτόνισσες, το γιατρό το μαντρούκ, τον γλύκα το δηλητηριώδη τον ασπίκ, τη δούναι την υπέροχη ποιήτρια, αυτή μικρότερη από μας, μα μεγάλο αλητάκι, έναν άλλον που με κορόιδευε συστηματικά μέχρις ότου μου ζήτησε δημόσια συγγνώμη με τον πιο γλυκό, τον πιο συγκινητικό τρόπο που φανταζόσαστε, τον κούκο, το δημοσιογράφο, το κίτρινο σύννεφο, επίσης δημοσιογράφα, ... ου κι άλλοι που δε θυμάμαι.
αυτοί ήταν όλοι μια παρέα που μας σνόμπαρε για να διεκδικήσει ίσως θέση.
η άφιξη αυτού του σμήνους έδιωξε μερικούς που δεν κατάλαβαν ότι εντάξει, θα τους πέρναγε το σύνδρομο της αλληλλεγγύης του ξένου και θα ενσωματώνονταν, ένα αστείο ήταν όλο, όπως και ενσωματώθηκαν κι έγιναν ψυχή στην παρέα...
τότε έχασα ένα φίλο. σταμάτησε να μπαίνει, να μου γράφει. ήταν ο άρτμαν ή κάπως έτσι, καλή του ώρα. πριν φύγει, μου ζιπάρισε την αλληλογραφία μας.
πριν, δημιούργησα μια άλλη φιλία που ζει ακόμη. με τον βας. ο βασ έγινε φίλος μου σχολιάζοντας τα 'πράματα' που έχω για ποιήματα στο ε-μισσοσ.
ξέρετε αλήθεια τι θα πει μισσοσ;
θα πει 'μίσινγκ σοσ'

αυτά σας γράφει μια χαμένη
και θα συνεχίσει.
χαμένη για χαμένη που είναι, νομίζετε τώρα θα σταματήσει;

(συνεχίζεται)