διόρθωνα γραπτά.
σταμάτησα όταν διάβασα 'η πρωτεύουσα του βυζαντινού κράτους ήταν η ραβένα και μετά η μέση ανατολή'.
άλλο γραπτό: 'συμπερασματικά λοιπόν διαπιστώνουε ότι το Βυζάντιο συνδέεεται άμεσα με το χώρο της ιταλικής χερσονήσου, ύστερα από την τοποθέτησή του στη Μέση Ανατολή, άμεσος και κύριος στόχος δεν έπαυε να είναι η κατάκτηση του δυτικου κόσμου και ιδιαίτερα της Ιταλίας όπου και ήταν πιο εύκολη η πρόσβαση του βυζαντινού στρατού'.
ο φοιτητής που έγραψε αυτά έχει τελειώσει το πρώτο έτος σε τμήμα που ενδιαφέρει όλως ιδιαιτέρως η Μικρά Ασία. σ'αυτό το πρώτο έτος το παιδί έχει διδαχθεί κι ένα μάθημα που λέγεται 'βυζάντιο και ισλαμικός κόσμος'. το μάθημα -για να μην κατακρίνω ή δίνω την εντύπωση ότι κατακρίνω, άλλους συναδέλφους-, το δίδαξα εγώ. δε θα ήθελα να πω αν είμαι καλή δασκάλα, το λένε και συνάδελφοί μου και φοιτητές. προσπαθώ τουλάχιστον να είμαι έντιμη και ενσυνείδητη, φυσικά και έχω αναφερθεί σε πλήθος θέματα που θεωρώ βασικά για τη 'μόρφωση' της επιστημονικής παιδείας στους φοιτητές. ένα θέμα που προσέχω πάντα ιδιαίτερα, είναι η απόσταση από πράξεις προπαγάνδας υπέρ ή κατά, κοινωνικών, ιστορικών και θρησκευτικών θεμάτων.
ενδέχεται όμως τα παιδιά να έχουν δεχθεί τόσο στρεβλή 'μόρφωση' στα σχολεία, που αν δεν λάβεις μέτρα 'προπαγάνδας', δλδ δεν τους πιπιλίσεις το μυαλό, δε συμ-μορφώνονται με επιστημονική σκέψη.
ποιος φταίει;
οι καθηγητές τους; μπορεί ρε παιδί μου, αλλά όχι όλοι! πώς γίνεται λοιπόν και η γενική εικόνα είναι τόσο απογοητευτική;
φταίει ότι τα παιδιά είναι 'φραπεδιά κι έτσι'; και πάλι δε γίνεται η φραπεδιά να στερεί φαιά ουσία από τον εγκέφαλο, να σου γεμίζει ο άλλος καλόπιστα 5 σελίδες χωρίς καμιά πραγματική αναφορά σε κάτι. δλδ να σου γράφει για να μη σου λέει τίποτε. δεν έχουμε χαμένα κορμιά για παιδιά, αν το δεχόμασταν αυτό θα σκεφτόμασταν ότι είμαστε οι γονείς τους.
πώς γίνεται όμως ότι για να μας ακούσουν -ενώ στην τάξη βασιλεύει σιγή και ενδιαφέρον- για να δεχτούν να σκεφτούν κάπως διαφορετικά, κάπως δημιουργικά- θα πρέπει να χρησιμοποιείται λόγος προπαγανδιστικός και άρα ανέντιμος;
πώς γίνεται τα παιδιά να μην καταλαβαίνουν ότι άλλο πράξη -και η γνώση είναι πράξη- και άλλο θεωρία του τίποτα όπου μιλάω χωρίς να ξέρω, και κρατώ το λόγο με το συνειρμό των γενικεύσεων σαν ασκό του αιόλου;
νομίζω πως φταίει η υποταγή που το σύστημά μας τους έχει βάλει στο κεφάλι.
όχι ότι οι γάλλοι, ας πούμε, είναι καλύτεροι κι έχουν καλύτερο σύστημα, όχι. δεν ξέρω για το αμερικάνικο σύστημα από κοντά οπότε δε μιλώ. άλλωστε, στο παγκοσμιοποιημένο πλανήτη γη ζούμε, εμείς οι λεγόμενοι 'δυτικοί κι ανεπτυγμένοι', βλέπουμε δε και τους άλλους τους 'ανατολίτες' ή 'ανατολικούς' αν είναι διαφορετικοί ...!
πάντως, με το να εμφυσάς από την α' γυμνασίου στα παιδιά ότι πρέπει να κυνηγάνε μόρια και βαθμουλάκια, με τους βαθμούς και τις χιλιάδες μονάδες, έχουμε υποτάξει τα παιδιά, τα έχουμε σκλαβώσει, υποδουλώσει, εξουθενώσει στο 'κοίτα ανθρωπάκο, μάζεψε μονάδες, αυτό είναι το μυστικό. δλδ το μυστικό είναι ΜΉ ΣΚΈΠΤΕΣΑΙ. απλώς, να αποστηθίζεις και να 'σαι λίγο πονηρούλης.
άκου ανθρωπάκο.
συνάδελφε γονιέ και συνάδελφε δάσκαλε. βγάζεις τυποποιημένα προϊόντα, το κατάλαβες; απέτυχες.
άκου ανθρωπάκο, συνάδελφε του υπουργείου παιδείας. κι εσύ, ο όποιος εσύ που υποτάσσεται στα προηγούμενα της τελευταίας 50ετίας γιατί φοβάσαι να μιλήσεις, φοβάσαι να καταλάβεις, δε σε ενδιαφέρει ρε παιδί μου, απέτυχες.
βρες λύση, ξαναβάλε το μυαλό σου, αν έχεις, να δουλέψει. δε γίνεται η κοινωνία να βασίζεται σε χιλιάδες μονάδες που μαζεύουν τα παιδιά μας όπως οι ρακοσυλλέκτες μαζεύουν από τα σκουπίδια. πρέπει η παιδεία μας να πάρει το χρώμα της ζωής. το χρώμα της ζωής δεν είναι οι βρωμερές θεωρίες του κάθε ιστορικού της αποδόμησης. πριν την αποδόμηση, πρέπει να υπάρξει δομή - γνώση - λογική, πρέπει να υπάρχει αγάπη για αυτό που σπουδάζεις και διδάσκεις, όχι μίσος, εμπάθεια, υποκειμενισμός, κυνισμός.
πρέπει να ντύσεις την ψυχή του ανθρώπου με τη γνώση, κι όχι να την απογυμνώσεις με την αγωνία του 'στον κόσμο της ανεργίας βρες μια δουλειά, ζεις γι'αυτό και μόνο'.
Ανθρωπάκο, πρέπει κάτι να κάνεις, αλλιώς τρίζει ακόμη και η καρέκλα σου.
ευτυχώς που τρίζει, αυτήν, τουλάχιστον την ακούς, διότι ενδεχομένως σε ενδιαφέρει.
σταμάτησα όταν διάβασα 'η πρωτεύουσα του βυζαντινού κράτους ήταν η ραβένα και μετά η μέση ανατολή'.
άλλο γραπτό: 'συμπερασματικά λοιπόν διαπιστώνουε ότι το Βυζάντιο συνδέεεται άμεσα με το χώρο της ιταλικής χερσονήσου, ύστερα από την τοποθέτησή του στη Μέση Ανατολή, άμεσος και κύριος στόχος δεν έπαυε να είναι η κατάκτηση του δυτικου κόσμου και ιδιαίτερα της Ιταλίας όπου και ήταν πιο εύκολη η πρόσβαση του βυζαντινού στρατού'.
ο φοιτητής που έγραψε αυτά έχει τελειώσει το πρώτο έτος σε τμήμα που ενδιαφέρει όλως ιδιαιτέρως η Μικρά Ασία. σ'αυτό το πρώτο έτος το παιδί έχει διδαχθεί κι ένα μάθημα που λέγεται 'βυζάντιο και ισλαμικός κόσμος'. το μάθημα -για να μην κατακρίνω ή δίνω την εντύπωση ότι κατακρίνω, άλλους συναδέλφους-, το δίδαξα εγώ. δε θα ήθελα να πω αν είμαι καλή δασκάλα, το λένε και συνάδελφοί μου και φοιτητές. προσπαθώ τουλάχιστον να είμαι έντιμη και ενσυνείδητη, φυσικά και έχω αναφερθεί σε πλήθος θέματα που θεωρώ βασικά για τη 'μόρφωση' της επιστημονικής παιδείας στους φοιτητές. ένα θέμα που προσέχω πάντα ιδιαίτερα, είναι η απόσταση από πράξεις προπαγάνδας υπέρ ή κατά, κοινωνικών, ιστορικών και θρησκευτικών θεμάτων.
ενδέχεται όμως τα παιδιά να έχουν δεχθεί τόσο στρεβλή 'μόρφωση' στα σχολεία, που αν δεν λάβεις μέτρα 'προπαγάνδας', δλδ δεν τους πιπιλίσεις το μυαλό, δε συμ-μορφώνονται με επιστημονική σκέψη.
ποιος φταίει;
οι καθηγητές τους; μπορεί ρε παιδί μου, αλλά όχι όλοι! πώς γίνεται λοιπόν και η γενική εικόνα είναι τόσο απογοητευτική;
φταίει ότι τα παιδιά είναι 'φραπεδιά κι έτσι'; και πάλι δε γίνεται η φραπεδιά να στερεί φαιά ουσία από τον εγκέφαλο, να σου γεμίζει ο άλλος καλόπιστα 5 σελίδες χωρίς καμιά πραγματική αναφορά σε κάτι. δλδ να σου γράφει για να μη σου λέει τίποτε. δεν έχουμε χαμένα κορμιά για παιδιά, αν το δεχόμασταν αυτό θα σκεφτόμασταν ότι είμαστε οι γονείς τους.
πώς γίνεται όμως ότι για να μας ακούσουν -ενώ στην τάξη βασιλεύει σιγή και ενδιαφέρον- για να δεχτούν να σκεφτούν κάπως διαφορετικά, κάπως δημιουργικά- θα πρέπει να χρησιμοποιείται λόγος προπαγανδιστικός και άρα ανέντιμος;
πώς γίνεται τα παιδιά να μην καταλαβαίνουν ότι άλλο πράξη -και η γνώση είναι πράξη- και άλλο θεωρία του τίποτα όπου μιλάω χωρίς να ξέρω, και κρατώ το λόγο με το συνειρμό των γενικεύσεων σαν ασκό του αιόλου;
νομίζω πως φταίει η υποταγή που το σύστημά μας τους έχει βάλει στο κεφάλι.
όχι ότι οι γάλλοι, ας πούμε, είναι καλύτεροι κι έχουν καλύτερο σύστημα, όχι. δεν ξέρω για το αμερικάνικο σύστημα από κοντά οπότε δε μιλώ. άλλωστε, στο παγκοσμιοποιημένο πλανήτη γη ζούμε, εμείς οι λεγόμενοι 'δυτικοί κι ανεπτυγμένοι', βλέπουμε δε και τους άλλους τους 'ανατολίτες' ή 'ανατολικούς' αν είναι διαφορετικοί ...!
πάντως, με το να εμφυσάς από την α' γυμνασίου στα παιδιά ότι πρέπει να κυνηγάνε μόρια και βαθμουλάκια, με τους βαθμούς και τις χιλιάδες μονάδες, έχουμε υποτάξει τα παιδιά, τα έχουμε σκλαβώσει, υποδουλώσει, εξουθενώσει στο 'κοίτα ανθρωπάκο, μάζεψε μονάδες, αυτό είναι το μυστικό. δλδ το μυστικό είναι ΜΉ ΣΚΈΠΤΕΣΑΙ. απλώς, να αποστηθίζεις και να 'σαι λίγο πονηρούλης.
άκου ανθρωπάκο.
συνάδελφε γονιέ και συνάδελφε δάσκαλε. βγάζεις τυποποιημένα προϊόντα, το κατάλαβες; απέτυχες.
άκου ανθρωπάκο, συνάδελφε του υπουργείου παιδείας. κι εσύ, ο όποιος εσύ που υποτάσσεται στα προηγούμενα της τελευταίας 50ετίας γιατί φοβάσαι να μιλήσεις, φοβάσαι να καταλάβεις, δε σε ενδιαφέρει ρε παιδί μου, απέτυχες.
βρες λύση, ξαναβάλε το μυαλό σου, αν έχεις, να δουλέψει. δε γίνεται η κοινωνία να βασίζεται σε χιλιάδες μονάδες που μαζεύουν τα παιδιά μας όπως οι ρακοσυλλέκτες μαζεύουν από τα σκουπίδια. πρέπει η παιδεία μας να πάρει το χρώμα της ζωής. το χρώμα της ζωής δεν είναι οι βρωμερές θεωρίες του κάθε ιστορικού της αποδόμησης. πριν την αποδόμηση, πρέπει να υπάρξει δομή - γνώση - λογική, πρέπει να υπάρχει αγάπη για αυτό που σπουδάζεις και διδάσκεις, όχι μίσος, εμπάθεια, υποκειμενισμός, κυνισμός.
πρέπει να ντύσεις την ψυχή του ανθρώπου με τη γνώση, κι όχι να την απογυμνώσεις με την αγωνία του 'στον κόσμο της ανεργίας βρες μια δουλειά, ζεις γι'αυτό και μόνο'.
Ανθρωπάκο, πρέπει κάτι να κάνεις, αλλιώς τρίζει ακόμη και η καρέκλα σου.
ευτυχώς που τρίζει, αυτήν, τουλάχιστον την ακούς, διότι ενδεχομένως σε ενδιαφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου