ευχές 2012, ζουζί σεμπί / ελένη κονδύλη

γαλλική και ελληνική στιχομυθία...

Années rondes ou carrées quelle importance

Amarrés aux profondes racines des baobabs

Rappelez les lointaines années de l'enfance

Que les arabes en arabe nomment "chabab"

S'estompent englouties par d'épaisses brumes

Echos ténus suspendus au bord de la mémoire

Bleus de l'aube laiteuse  les ors pâles du soir

L'âcre fumée de bois odorant qui les parfume

Signes précurseurs annonceurs de la mélancolie

Compagne habituelle de l'hiver  sombre et acéré

Aux rives féeriques de la plus charmante  folie

De l'esprit éveillé fusent des sources vives libérées

Et puisqu'il faut ouvrir aux bagatelles rituelles

Je t'offre ce soir à minuit toute l' année nouvelle

Pour prendre pied ferme en  ton rêve souterrain

Où règne en paix l'unique loi de l'Amour souverain

Zouzi Chebbi

από το Ζουζί Σεμπί, φιλόσοφο, ποιητή και φίλο, έλαβα αυτές τις ευχές. πριν καλά καλά τις διαβάσω επεχείρησα να τις μεταφράσω. δε γινόταν. έγραψα όμως αυτό, ευχές ασυστόλως και απαισίως ποιητικές για όλους μας:

κυκλικά ή ευθεία τα χρόνια μας φεύγουν

σταματάνε μονάχα στις πιο βαθιές ρίζες -για λίγο κι αυτό- 

και μας φέρνουν στη μνήμη παιδικές αναμνήσεις

που στολίζουν τα χιόνια στα ψηλά τα βουνά.

χρόνια ομίχλης που φεύγουν στην ηχώ κάθε ονείρου

στης αυγής που χαράζει το αδιόρατο χρώμα

το ίδιο χρώμα που φωνάζει τη νύχτα στο βράδυ

βήμα-βήμα στο φως τους η ζωή προχωρά

προς το δάσος των πρέπει, και της κάθε φροντίδας

όπου ο νους σταματά και κοιτάζει με δέος.

πάτα φρένο στο φόβο που απειλεί τη ζωή σου

δες λιγάκι τα χρόνια που παίρνουν μαζί τους

τα μικρά και μεγάλα, κι εσύ, θεατής!

ωστόσο,

μικρός ο Χριστός στην καδριά του χειμώνα 

φέρνει το φως που ο φόβος φθονεί.

μέρα μέσα στη νύχτα,

γέλιο μέσα στη μάχη,

ο χρόνος αυτός 

να γίνει

το υψίπεδο της ζωής.