μια όμορφη αθήνα, στον άγιο Βασίλειο, εστιατόριο 'Πρόσωπα'

λοιπόν, δίπλα στην εκκλησία. κηπάκος. άκρη του δρόμου. ησυχία. μια αθήνα που έχει ξεμείνει.

φοβηθήκαμε λιγάκι. είδαμε βλέπεις και τις κανάτες με τους πάγους, τα ωραία τραπεζομάντηλα, τα φαναράκια. ωχ, είπαμε.

και μετά κοιτάξαμε τον κατάλογο.

δεν έχουμε λεφτά, προσέχουμε. να κοιτάτε πάντα και να ζητάτε κατάλογο, είναι οριακά απαραίτητο.

πριν παραγγείλουμε, σχεδόν κωμικό, συγκινητικά κωμικό, το παιδί με τα νερά: είχε ίσως πρωταρχικό ρόλο κανένα ποτήρι να μη μένει χωρίς κρύο νερό. περιποίηση έξτρα.

ωχ, ξανασκέφτηκα.

παραγγείλαμε όπως σας το είπα, με κάθε ταπείνωση: προσεκτικά.

ήρθαν δυο πιάτα με μια σαλάτα, τόσο μα τόσο χορταστικά, προσεγμένα, νοστιμότατα, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΆ ΚΑΛΆ.

μέχρι να φύγουμε η περιποίηση ήταν άψογη. η καθαριότητα, το στυλ, η διακριτικότητα, η ευγένεια. όταν λέμε άψογο, εννοούμε άψογο. το παιδί με το νερό, η γκαρσόνα, ο ιδιοκτήτης που στο τέλος ζητήσαμε να τον γνωρίσουμε και να τον συγχαρούμε.

οι τιμές ήταν μέτριες, αλλά με τέτοια προσεγμένη κουζίνα, και τόσα έξτρα εκ μέρους του καταστήματος, τέτοια φινέτσα, σας διαβεβαιώ οι τιμές ήταν πολύ μα πολύ καλές!!!

κι ένα λικεράκι στο τέλος με λεμόνι, κι ένα έτσι, κι ένα αλλιώς! μπράβο παιδιά, συνεχίστε! αξίζει τον κόπο να σας στηρίξουν κι αυτοί που έχουν λεφτά κι εμείς που βγαίνουμε μια φορά το τόσο και θέλουμε να περνάμε καλά!

όντως φίλοι, αν δεν το ξέρετε το εστιατόριο 'Πρόσωπα', να πάτε να φάτε εκεί. αξίζει τον κόπο, και πολλά δε θα πληρώσετε, και πολύ θα ευχαριστηθείτε.