στη γλώσσα που γεννήθηκαν

τίμια γλώσσα σου λέω, βάσταξε χρόνια

φόραγε αίμα που δε φαινόταν ποτέ

έκοψε χέρια κρατώντας ένα εχθρικό καράβι σε μάχη κι όχι ναυμαχία

ζήτησε να τον πετάξουν στη θάλασσα μα να τον ακούσουν πρώτα

μη λησμονάτε τη χώρα μου είπε χρόνια αργότερα

πληγώθηκε, δαγκώθηκε από φίδια, προδόθηκε από αλήθεια

τώρα σωπαίνει

πουλάει χοντ ντογκ και το βουλώνει

σημαιάκια και κονκάρδες στο εκεί πολυτεχνείο κι εδώ πουστοσυντεχνία του κερατά και μην ανησυχείς αφού βάλαμε τον τάδε να μιλήσει είναι σαν να γινε

ναι, είναι σαν να 'γινε

μα δεν έγινε. ΤΙΠΟΤΑ.

ποτέ δε γεννήθηκαν άνθρωποι με ψεύτικη γλώσσα

τους την κόψανε μετά

τους πήγαν σχολείο και τους έδειξαν πώς να σκύβουν το κεφάλι, χωρίς γλώσσα, μ' ένα τσιπάκι επανάληψη μέσα τους

τώρα;

τώρα οι σκηνές κουράστηκαν. τα μουλάρια στο στάβλο βγαίνουν στη θέση του οδηγού, ανησυχούν λίγο μα ξέρουν πώς έχουν αφιονίσει το πλήθος, έχουν ευνουχίσει το πλήθος

εδώ ένας θάνατος

εκεί ένας ξυλοδαρμός, ένα κεφάλι ανοιγμένο παιδί μου πρόσεχε

παραπέρα ένα όργανο της τάξης πουλάει κόκα

ο άγνωστος χ διακινεί πορνογραφία παιδιών μα δε γίνεται γνωστό το όνομά του. θέμα αρχής.

πιο κει μια πουτάνα που την πήρε πολιτικός χαμουρεύεται με τους επίδοξους αστέρες του αύριο

ο καλλιτέχνης τη φιλάει στο μάγουλο κι ο ιούδας φιλάει αυτόνε

εμένα με αφιονίζει το κάθε κοίταγμα

έχω κομμένη τη γλώσσα σα δούλα σε παλάτι, είμαι μέσα, βλέπω αίμα, έξω δε φαίνεται πια τίποτα.

θέλω την πύρινη γλώσσα πίσω.

αίμα πρέπει να βρω τον τρόπο να δώσω, για να την πάρω πίσω.

θα 'ναι η γλώσσα που γεννήθηκα.

Εσύ θα λες, κι εγώ πάλι, θα καταλαβαίνω, και θα ελπίζω.