ΕΊΔΗΣΗ. συνΕΙΔΗΣΗ.

ποιος θυμάται τον πτυχιούχο πληροφορικής τώρα...

κι όμως, για λίγο, ήταν ο πιο μεγάλος ήρωας της βορείου αφρικής.

να πουλάει μήλα και πορτοκάλια στους δρόμους, να τον πιάνουν για παράνομο εμπόριο, να περιγράφει ότι δεν μπορεί να ζήσει και να του επιβάλουν το νόμο.

πυρπολήθηκε.

ποια μάνα, ποιος πατέρας, ποια αδέλφια, ποιοι φίλοι θα κουβαλάνε το κουφάρι του τώρα για μια ζωή...

ο ίδιος έγινε αφορμή για τους πολλούς.

στην αρχή στη σουσ, μετά παντού, η τυνησία εκτινάχτηκε στην επανάσταση.

παρεπιμπτόντως, στις ειδήσεις μιλάνε λίγο πια για την τυνησία.

από τότε που ο μπεν αλί και η οικογένειά του φιλοξενούνται στη σαουδική αραβία μαζί με το κατιτίς από τους θησαυρούς της τυνησίας, πάψαμε να μιλάμε γι' αυτούς.

λες και να μιλάς για ένα κράτος είναι να βλέπεις τον νεαρό να καίγεται, και τον σαντάμ και κάθε σαντάμ να τον κρεμάνε.

τώρα βλέπουμε την αίγυπτο.

εδώ το κύμα είναι μεγαλύτερο.

ένας λαός που είναι στα δεσμά της αθλιότητας, όσο αξιοπρέπεια και να διαθέτει.

ένας λαός που έφτασε στην κορφή μιας μαθηματικής πυραμίδας και τώρα ζει σε πολυκατοικίες που καταρρέουν γιατί αυτοί που τα έπιασαν έχτισαν πολυκατοικίες 15 ορόφων με υλικά για 7 ορόφους. αποτέλεσμα: γνωστό, που και που φτάνει στις λεγόμενες ειδήσεις.

άνθρωποι που πιστεύουν πως αν ξεφύγουν σε προσωπικό επίπεδο το θέμα έληξε, όλα καλά.

άνθρωποι που συνθέτουν τη μουσική της δυστυχίας με την ελπίδα της υποταγής σ' ένα καλύτερο μέλλον.

ναι, ναι, την ελπίδα της υποταγής, σωστά το λέω.

ξύπνησαν κάποιοι νέοι.

οραματίστηκαν.

εξεγέρθηκαν.

για να πάψει το σύστημα;

για να αλλάξει η πατρίδα, να γίνει πιο δίκαιη για τα παιδιά της, που τα κάνει λάσπη και υποκρισία για να πατήσουν πάνω της οι λιγοστοί και να χαμογελάσουν στο φακό του κόσμου;

το κράτος σταματά τη ροή των ειδήσεων.

ακραία καιρικά κρατικά φαινόμενα σπρώχνουν στον γκρεμό της βίας και του θανάτου δημοσιογράφους, φοιτητές, ανθρώπους που παλεύουν να μάθουν και να πουν.

εμείς ακόμη δεν έχουμε στιγμές όπου το διαδίκτυο μπλοκάρει τα γεγονότα, ή τα κινητά παύουν να λειτουργούν για 2-3 μέρες να μη μαθευτεί κάτι, και μετά πάλι απ' την αρχή.

αν όμως Η ΕΙΔΗΣΗ δε γίνει ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

τότε απλώς παραθύρια στην τηλεόραση έχουμε, κι όχι στον κόσμο και την ψυχή μας.

είμαστε φοβάμαι στο 'άρτον και θεάματα' ούτε καν των αρχαιοελλήνων, μα των ρωμαίων.

ΠΟΎ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΆΤΟΣ;

πολύ θα ήθελα να υπάρχει.

μα δεν τολμώ να πω τίποτε άλλο, μόνο ...

Α, ΡΕ ΠΟΥΛΑΤΖΆ...

όλο και πιο πολύ σε θυμάμαι κι όλο και πιο πολύ σε πονάω.