είναι άνθρωπος που έχει αρχές.
τι καταλαβαίνετε;
εγώ καταλαβαίνω ότι αυτές 'οι αρχές' είναι κάτι σαν βολβοί με λουλούδια στην ψυχή ενός ανθρώπου ή μιας κοινωνίας.
τέτοια αρχή, είναι ας πούμε η φιλοξενία, σε κοινωνικό επίπεδο.
είναι η ανεξαρτησία, σε προσωπικό επίπεδο.
είναι η συνείδηση κι επειδή μπορεί κάποιος να έχει αρχές, τις πληρώνει ακριβά, δεν τις πουλάει.
δε σημαίνει δλδ ότι έχει διαφορετικές αρχές αυτός, και διαφορετικές είναι οι λεγόμενες 'αρχές συνείδησης' στην ουσία, ή 'αρχές ανθρωπισμού'.
6 σχόλια:
βολβοί που γίνονται λουλούδια...μου αρέσει σαν εικόνα Ελένη μου!
Καλό μεσημέρι...
προχτές τετάρτη, πήγα στους διαλόγους των αθηνών, ένα εξαιρετικό (κατά κυριολεξία) συνέδριο.
εξαιρετικό με την έννοια όχι μόνο ότι είχε ομιλητές με πολλές περγαμηνές στο χώρο τους, αλλά και με την έννοια ότι μπορούσε κανείς να το παρακολουθήσει από το διαδίκτυο, και να συμμετέχει με ερωτήσεις από εκεί!!!
τιμή μου λοιπόν που ήμουνα ανάμεσα στους ακροατές.
στην τελετή έναρξης, η οργανωτική ομάδα και όλοι οι ομιλητές ήταν παρόντες πάνω στη σκηνή. τίποτα εξωφρενικό, απλώς είχαν βάλει τις καρέκλες τους εκεί, σε 3 ή 4 σειρές.
κάπου στη μέση της 2ης σειράς ήταν ένας ρασοφόρος, ορθόδοξος επίσκοπος.
μίλησαν οι διάφοροι φορείς, και όλοι προσφώνησαν με λεπτομέρεια όλους τους παριστάμενους, κι αυτούς που εμείς ως κοινό δε γνωρίζαμε ότι ήταν παρόντες, όπως, πχ, 'κυρία πρώην πρόεδρε της βουλής των ελλήνων' (προφανώς για την κα μπενάκη).
όλοι οι ομιλητές, είπαν κι ένα 'σεβασμιώτατε', για τον ρασοφόρο που δεν περνούσε απαρατήρητος, καθότι κατά κυριολεξία 'σαν τη μύγα μες στο γάλα', ήταν ΚΑΙ στη σκηνή επάνω, ΚΑΙ με τα ράσα του τα μαύρα.
να πούμε δε, ότι ο εν λόγω ρασοφόρος, ήταν ο τίμοθυ γουέρ, ένας άγγλος αν δεν κάνω λάθος, τουλάχιστον αγγλικά γράφει και στην αγγλία ζει, παγκοσμίου φήμης για την ορθόδοξη θεολογία, τουλάχιστον 40 χρόνια φήμη τον ακολουθεί. έχει γράψει καμιά σέσουλα βιβλία, κάνα κοφίνι άρθρα, κι έχει ταξιδέψει παντού σε συνέδρια, συζητήσεις, κλπ.
για τη σοβαρότητα και τη σεμνότητά του δε λέω τίποτε, τη γνωρίζω όμως από πρώτο χέρι, καθώς επίσης και το πνεύμα ανεξαρτησίας, που τον κάνει να μην έχει πάντα φίλους.
και να λοιπόν, που η κυρία νυν υπουργός παιδείας, δια βίου μάθησης και θρησκευμάτων, παίρνει το λόγο στα εισαγωγικά του συνεδρίου, απευθύνεται με ακρίβεια προς όλους, και την κυρία μπενάκη που είναι μέσα στο κοινό, και διάφορους άλλους κλπ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ.
(η συνέχεια στο επόμενο σχόλιο:)
επειδή όλοι μπορεί να ξεχνάμε, θα έπρεπε κάποιος συνεργάτης της να της το θύμιζε, και εκείνη, με την ευλυγισία έξυπνου ανθρώπου, -γιατί είναι έξυπνη γυναίκα, μας το έχει δείξει με πολλές θέσεις της, - να ζητούσε μ' ένα χαμόγελο συγγνώμη και να έλεγε πως της διέφυγε, και να τον καλωσόριζε στη χώρα μας.
το θεώρησα μεγάλο κενό, και ατόπημα.
θα μπορούσα να το βουλώσω τώρα, και να μην πω τίποτα.
γιατί έχω λόγους να είμαι ευγνώμων στην κυρία διαμαντοπούλου, στην οποία απευθύνθηκαν για να με κατηγορήσουν για απάνθρωπη και αήθη συμπεριφορά, κι εκείνη, χωρίς να με καλέσει σε απολογία, εξέτασε το θέμα και έκρινε αδέκαστα την κατηγορούμενη, δλδ εμένα.
αυτό αποτελεί για μένα θέμα και προσωπικό, την ευχαριστώ γι' αυτό και θα το θυμάμαι πάντα, αλλά και θέμα που κρίνει την ίδια (ότι φέρθηκε με αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία, διότι δεν έχω καμιά σχέση μαζί της, κι ούτε έκανε προσωπική χάρη, αλλά έμαθα από τρίτους ότι έκανε ό,τι κατάλαβε πως πρέπει να κάνει χωρίς εμπλοκή ή διαπλοκή.
αν μιλάω εδώ γι' αυτό είναι γιατί με ζητήματα που έχουν προκύψει στο πανεπιστήμιο με τη θεολογική κλπ, έχουν φέρει την υπουργό παιδείας, όπως απλώς την ονομάζουμε, η μη προσφώνηση μιας τέτοιας προσωπικότητας παίρνει οπωσδήποτε μεγάλη έκταση.
η ελλάδα είναι μια χώρα που ανήκει ιστορικά όχι στη δύση, όπως λέμε, αλλά στην ανατολή. στην ιστορία της ελλάδας, μέχρι ακόμη και τον μακάριο κύπρου που τον σφάξανε μεταφορικά οι χουντικοί με τις προγραμματισμένες κινήσεις που έκαναν, ε λοιπόν, μέχρι και το 74, στον ορθόδοξο κλήρο είχε πέσει ο κλήρος να θρέψει τον ελληνισμό. απέναντι στον εκλατινισμό ή τον εξισλαμισμό, το ανάδελφο ελληνικό γένος κράτησε στη συνοχή του και την εξέλιξη της θρησκείας του. δεν μπορεί να λήξει το θέμα συζήτησης ανάμεσα στην παιδεία και την εκκλησία, ανάμεσα στο κράτος και την εκκλησία, όπως έληξε ή κατέληξε στη γαλλία, το βέλγιο ή τη γερμανία. αν δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι δυτικοί ευρωπαίοι, στους οποίους ανήκουμε όπως έλεγε και κάποιος, εμείς τουλάχιστον οφείλουμε να το δούμε. είτε το θέλουμε είτε όχι, ο ορθόδοξος κλήρος δεν ήταν πάντοτε δεύτερος γιος ενός φεουδάρχη γάλλου, που για να μη χωρίσει τον τίτλο και την ιδιοκτησία του, έκανε τον πρώτο γιο του διάδοχο στη γη, και τον δεύτερο γιο του επίσκοπο. είναι κατάσπαρτη η ιστορία με φωτεινά παραδείγματα κλήρου.
κι επιμένω στη λέξη 'κλήρος', γιατί όντως ο κλήρος είναι κλήρος από το λαό: με όλη τη βρώμα ή τη λάμψη που διαθέτει ο λαός.
κλήρος σαν το ρήγα φεραίο,
ο κοσμάς ο αιτωλός, ο πατροκοσμάς,
μάρτυς σαν τον παλαιολόγο, ο γρηγόριος ο ε' (γιατί και για τους δυο έχουν ειπωθεί πολλά και διάφορα, μα ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΧΟΥΝ ΜΑΡΤΥΡΉΣΕΙ),
και δυστυχώς, κλήρος από το λαό βρώμικος σα βρώμικους πολιτικούς, γιατρούς και λοιπούς κερατάδες, ο εν φυλακή επίσκοπος 'που είχε μαζέψει για τα γεράματά του' ένα κομπόδεμα εκατομμυρίων ο κακομοίρης.
και να που με λεπτότητα λέω το θέμα σε μια φίλη δημοσιογράφο του κρατούντος κόμματος.
αντί να μου πει 'ναι βρε παιδί μου, παράλειψη, αλλά τι να γίνει, δεν είναι σοβαρό, θα της ξέφυγε',
μου απαντά:
'αυτόν! να προσφωνήσει αυτόν! ξέρεις τι έκανε όλη την ώρα αυτός; είχε τα μάτια κλειστά και κοιμότανε! σιγά μην τον προσφωνούσε κιόλας! θα είχε έρθει από καμιά ολονυχτία!'
αχ δέσποινα, πόσο άδικη ήσουνα...
κάποιος με 40 χρόνια συγγραφής τουλάχιστον, δεν κοιμάται από το ξενύχτι μόνο.
κοιμάται από τον κάματο μιας ζωής, και κοιμάται ακόμη γιατί οι πρωτοκαθεδρίες είναι γι' αυτόν βαρετές. αλλού ανοίγει τα μάτια του. είθε και τα δικά μου και τα δικά σας, όσοι διαβάσατε μέχρις εδώ, και χαρά στο κουράγιο σας!
"...απάνθρωπη και αήθη συμπεριφορά";
Απέναντι σε άτομα με δεδηλωμένη ανθρωπιά και ήθος, υποθέτω. Ανθρώπους με τη βούλα, σαν να λέμε.
"Τον Βαρραβά, τον Βαρραβά", φώναζαν...
- ... present!
:)
τώρα
δεν ίδρωσε βέβαια ο Timothy Ware
που δεν τον προσφωνήσανε
εγώ πάντως ίδρωσα
ύπνος βαθύς...
Δημοσίευση σχολίου