Αλήθεια, μου ζήτησες την κοινωνία σε πιάτο.
Την κεφαλή μου κλίναι εγώ παράτησα στα βλέμματά σου βελάσματα
Πέρασε βοσκός, πέρασε στρατιώτης, μια πόρνη σπάραξε.
Την κεφαλή
Και το κορμί
Σαν πρόβατο επί σφαγή
Μετά περάσαν όλοι
Περαστικοί της δυστυχίας της ευτυχίας του απογευματινού περιπάτου του νυκτερινού βίου της αλαζονείας του τίποτε
Μα
Εγώ
Γδέρνω τα μάγουλα πάνω στα σύννεφα της ευσπλαγχνίας σου Χριστέ
κραυγάζω
Κραυγάζω
Τώρα περνώ απέναντι
Στη σιωπή των άλλων.
Στη δική μου.
Η δική μου ζωή
Είναι δώρο δικό σου
Τα δέλτα του ποταμού όλα με έθρεψαν λάσπη, από τον Νείλο έως τον Αμαζόνιο, από τα τείχη της κίνας τα σινικά έως την πιο μελανή λάμψη που έχει το φεγγάρι
Όλα
Με τη σειρά
Τα όργανά μου ποθούν το πεπρωμένο μου
Καθώς μιλά η αγάπη.
Χριστέ,
Ας μην πάψει
eleni kondyli 2010-07-03
7 σχόλια:
Ούτε εσεί κυρία,
σημεία στίξης ???
.... ούτε εσείς ? ....
καλημέρα πάνο! ενδιαφέρον θέμα η στίξη
κάνε μια χάρη αν δε βαριέσαι: κάνε κόπυ πέιστ ένα κομμάτι του 'ποιήματος' και βάλε τη στίξη που νομίζεις εδώ. θα με βοηθήσει πολύ! φιλιά και καλή κυριακή!
κόκκινη λάσπη λέμε
και μπόλικη
να θρέφουνε τα μάνγκα!
Γράψε λέει κάτι σα σχόλιο. Από που ν¨αρχίσω στα τόσα νοήματα και εικόνε που φέρνεις. ¨ετσι εικόνες σε όλα όπως η ζωή
coco!
παιδιά η κοκό έγραψε (πάλι)!
χάι κου από λατινική αμερική, έξοχα!
στείλε μάνγκα μάγκα μου! στείλε!
και κυρίως γέμιζε ιδέες το κάτω από ποδηλατικό κράνος κεφάλι σου!
θα ξεχειλίσει, θα γράφεις και σε μάς και θα φυτρώνουν μάγκα στο τσάμπα κι από δώ! φιλιά!!!!
(πνίγομαι διοθρώεις!)
εικόνες η ζωή, εαρινή πνοή,
η ζωή είναι μια εικόνα
προεσύχομαι μπροστά της.
καλωσόρισες!
μα σένα δε σ΄αρέσουνε τα χαϊκού
σ΄αρέσουνε τα πανικού
(ακόμα πνίγεσαι;) :)
Δημοσίευση σχολίου