Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

τα 39 σκαλοπάτια

μπορεί να πνίγομαι στη δουλειά, αλλά χάρη στο διαδικτυακό περιοδικό 'βακχικόν', πήγα θέατρο!
ζήτησα και πήρα δύο προσκλήσεις για το

θΕΑΤΡΟ ΚΝΩΣΣΟΣ
και έργο:
ΤΑ 39 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ


το θέατρο βρίσκεται στην οδό κνωσσού, που είναι διασταύρωση με την πατησίων κοντά στην πλατεία αμερικής.

μπαίνεις μέσα και η θεατρικότητα εμφανίζεται απλά, συντηρητικά και μεγαλειωδώς στην αρχιτεκτονική του χώρου.
υπάρχει σαφώς θεατρικότητα και θεατρική ατμόσφαιρα σε όλο το χώρο.

ως άμουσος ίσως, ή πολυαπασχολημένη με διάφορα κι όχι πάντα ευχάριστα, δε γνώριζα τίποτα για τα 39 σκαλοπάτια. όταν κέρδισα τις προσκλήσεις κι αποφάσισα να πάω, πάτησα κι ένα κλικ στο διαδίκτυο και λυπήθηκα όταν είδα κάποιον, ανώνυμο (φυσικά) να γράφει ότι 'κι αν το δείτε κι αν δε το δείτε, το ίδιο κάνει, δε σας προσφέρει τίποτα', κάπως έτσι. η ίδια η εμπάθεια αυτής της γραφής ακύρωνε από μόνη της το περιεχόμενο και στεναχωρήθηκα.
είχα πει όμως ότι θα πήγαινα να ξεσκάσω και να δω από μόνη μου αν θα έχανα την ώρα μου.

τη σκηνοθεσία να σας την περιγράψω ανάμεσα στο εκκρεμές της τρομερής αγγλικής θεατρικής ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ και τη σουρεαλιστική σκηνοθεσία του μεταμοντέρνου όπου ο ηθοποιός κουβαλά μαζί του το σκηνικό του και φεύγει με αυτό, ή αλλάζει σκηνικό μπροστά στο θεατή και τον μεταφέρει ετσιθεληματικά και αγέρωχα από τον έναν τόπο σε έναν άλλον ΑΥΤΟΜΑΤΑ, ή από το ένα πρόσωπο στο άλλο, μπροστά σου, όπου τα πρόσωπα δε ζητούν συγγραφέα αλλά επιβάλλονται στον τσιτωμένο θεατή:

ως θεατής είσαι τσιτωμένος
εν εγρηγόρσει: η σκηνοθεσία είναι τόσο καλή, αβρή, οικεία, παράξενη, τολμηρή, οδυνηρή, ξύπνια, έξυπνη, τερτιπιάρικη, που εσύ δε σταματάς να γελάς, να εκλπλήσσεσαι, να φοβάσαι (ακούς και κάτι αναπάντεχα μπαμ που έχουν πολύ πλάκα και πολύ ξάφνιασμα) και ως θεατής
ως θεατής, βλέπεις, χαίρεσαι, ζεις, ξυπνάς!

παιρνώντας η ώρα βλέπεις και χαίρεσαι και θαυμάζεις κι ένα άλλο θετικό στο ανέβασμα αυτού του έργου:
το παίξιμο.
τι λες μωρή, 'παίξιμο';
να, θέλω να πω πώς σιγά-σιγά ξυπνάς στην 'αλληλουχία' των ρόλων που μόνο πολύ καλοί ηθοποιοί μπορούν να ανεβάσουν με τέτοια γρηγοράδα μπροστά σου. τέσσερις ηθοποιοί ρυθμίζουν μια αλυσίδα ρόλων.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΑΙΞΙΜΟ!

ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ
θέλω να γράψω κι άλλα αλλά δεν προλαβαίνω τώρα,
γράφω κάτι για ισλαμική τέχνη με πολλά νεύρα και επίσης μεγάλη τσίτα, καλημέρα καλή κυριακή σε όλους

2 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

παρά ένα τεσσαράκοντα... ξυλιές θυμίζει...

Unknown είπε...

αγαπημένε μου π.κ., μάλλον το 1939 σωτήριον έτος ήταν και η σχέση του με τον ναζισμό στην αγγλία, κάπως έτσι φαίνεται να είναι η ιστορία...