Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

γειά.
είμαι η άμπτθα.
είχα πετύχει αυτό το απίθανο όνομα, κι έτσι θέλω να με λέτε όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το είχα πετύχει λοιπόν, επειδή δεν ήξερα τι μου γινόταν, και στην ουσία νόμιζα πως έβαζα πάσγουορντ!!!
είχα φτιάξει εκείνο το μπλογκ για να μπορέσω να απαντήσω σε μια φίλη.
αυτήν ακριβώς για την οποία, παραδίδοντας τα κλειδιά και τη σκυτάλη της φιλίας, κατέστρεψα το μπλογκ μου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις υπόνοιες προδοσίες που με φόρτωσε.
σήμερα βγήκα από το νοσοκομειάκι που μπήκα χτες για έλεγχο. ε λοιπόν, επαληθεύτηκε: κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. ωραία κουβέντα. είχα ένα τριπλό μπάι πας στο κεφαλάκι, για να αιματώνεται το δεξί ημισφαίριο, μιας και όλες οι κανονικές δίοδοι είχαν καταστραφεί σε μια όχι και τόσο πετυχημένη επέμβαση πριν μερικά χρόνια...
από τα τρία μπάι πας μόνο το ένα λειτουργεί.
ΌΜΩΣ,
ενώ μόνο αυτό λειτουργούσε, συγχρόνως, συμβαίνει και κάτι εντελώς φυσιολογικό, και γι'αυτό, θαυμαστό και σωτήριο: έχουν αναπτυχθεί πολλά αγγεία που τρέφουν το δεξί ημισφαίριο μέσω του αριστερού.
έχω λιγο δρόμο ακόμη.
έφευγα σήμερα από το νοσοκομειάκι μόνη μου. περπατούσα έξω μπανταρισμένη και φορτωμένη με τη τσάντα, τις σκέψεις και τα χρόνια μου.
θα μπορούσα να τηλεφωνήσω στην οικογένεια, σε φίλους, να έρθουν να με πάρουν.
δεν το έκανα, γιατί ξεκαθαρίζω λογαριασμούς.
το ξεκαθάρισμα λογαριασμών είναι σαν τα κρεμμύδια.
τα καθαρίζεις και κλαις -εγώ δεν έκλαιγα-
το κλάμα των κρεμμυδιών του νερούντα είναι από ευτυχία -για μένα δεν ήταν ούτε αυτό¯
το κρεμμύδι μένει γυμνό.
αυτό τρώγεται, το άλλο είναι για πέταμα.
κι εγώ προχωρούσα φορτωμένη με τα προηγούμενα, αλλά και με τη σκέψη της γύμνιας.
γυμνότης η αλήθεια.
μ'αυτή την έννοια η καταστροφή ενός ηλίθιου μπλογκ είναι μια επιτυχής διαδικασία: πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα.
ένας καινούριος κύκλος ματαιότητας αρχίζει σήμερα.
καλό σκ!

16 σχόλια:

ATHENA είπε...

ΔΕ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕ Ο ΓΟΥΦΑΣ ΘΑ ΕΧΩ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΩ ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΜΗ ΣΒΗΝΕΙΣ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚ ΣΟΥ ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΟ ΠΑΛΣΜΑ!

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΙΔΕΡΟΚΕΦΑΛΗ
ΜΕΓΕΙΑ ΤΑ ΑΓΓΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ!

ΦΙΛΙΑ ΑΔΕΛΦΟΥΛΑ
ΑΝΤΕ... ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΘΥΜΩΜΕΝΗ ΠΟΥ ΕΣΒΗΣΕΣ ΤΟΣΗ ΠΟΙΗΣΗ.


YG VGALE TH SPASTIKH LEKTIKH EPALITHEYSH LEME AN DEN KSEREIS POS PARE TEL

sinnefo rain είπε...

Περαστικά Ελένη ελπιζω να πανε όλα καλα καλή μου

Unknown είπε...

αδερφούλα, την έβγαλα ή ακόμη;

τα αγγεία θα τα βάλουμε σε μουσείο στο τέλος, ή στο μούσκιο, μοιάζει και η λέξη!
χαίρομαι που σου απαντάω!

Unknown είπε...

συννεφάκι, φχαριστώ!
σε φιλώ, και να βρέχεις ποιήματα για μας, κι ευτυχία για σένα!

marayia είπε...

Kαλως ηρθες πισω! Σιδεροκεφαλη !
Ευχομαι ολα να πανε καλα ...
φιλακια

Unknown είπε...

ευχαριστώ λιακάδα
:)

agrampelli είπε...

Φοβήθηκα οτι χάθηκες και δεν θα είχα την χαρά να σε διαβάζω όπως κάνω καιρό τώρα!Τι κρίμα να χαθεί ένα τοσο όμορφο, ποιητικό, ευαίσθητο μπλόγκ!!Αλλά πάλι εσύ Ξέρεις...Σε παρακαλώ μην ξαναχαθείς...Την καλησπέρα μου και κάθε καλό...

Unknown είπε...

μικρό λουλουδάκι αγράμπελη μου θυμίζεις λουντέμη και γι'αυτό σ'αγαπώ!
:)
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
το ποτάμι δεν έχει ποτέ το ίδιο νερό
μα όλοι
κάτι προσφέρουμε ο ένας στον άλλον...

νατασσΆκι είπε...

Καλώς την πίσω :)
(άντε, και μας έκοψες τη χολή!)

(την επόμενη φορά, να μιλάς -είμαστε πολλοί που μπορούμε να βοηθήσουμε, ναι;)

(στην ανάγκη, θα στείλω τον αστερΆκη να ξανασκαρφαλώνει στους τοίχους ;) )

σιδερένια

Φιλιά πολλά

Unknown είπε...

ο άστεΆκης και η υπολοχαγός Νατασούκο εν δράσει!
ο κόσμος στα πόδια μας, έτσι!
σ'ευχαριστώ και καλώς μου όρισες!
α, και ξέρεις!
εσύ ήρθες εδώ κι είναι σαν να μου φέρνεις και τη ριτς μαζί!

roula karamitrou είπε...

Yes!!!!
Πολύ χαίρομαι :)
Γερή και δυνατή Λενιώ να μας τα λες!

Unknown είπε...

σε φιλώ ρουλιώ, και σ'ευχαριστώ!

happypepper είπε...

Άμπι μου,
Kαι γω σε είχα στο μυαλό μου εχτές.
Πήγα και"ψώνισα" Ευριπίδη, δοκίμασα και το "το πολιτικό και ο άνθρωπος" - εκπαιδεύομαι βλέπεις...

Γουέλκαμ μπακ, φίλη.
Όσο για τα θέματα υγείας, έχω θυμό. Θυμό για αυτά. Ας κάνουνό,τι θέλουν. Έστω, με δυσκολίες.
Δε θα τους περάσει.
Θα είμαστε καλά, σε πείσμα, αλλά και χωρίς πείσμα. Θα είμαστε καλά, και θα βλέπουμε τη ζωή με φως και όχι με σκοτάδια.
Αν γουστάρουν,να κάτσουν αυτοί (όποιοι και αν είναι) στα σκοτάδια.
Εμάς δε μας αρμόζουν σκοτάδια. Μας αρμόζει το φως, η θάλασσα, το κέφι.

Παίρνω λοιπόν ένα μπουκαλάκι (αγαπημένη φράση-θέση ζωής), το γεμίζω με καλή διάθεση και χαμόγελα,και στο αφήνω στην πόρτα.
Φιλάρες.

Unknown είπε...

χάππυ,
καλώστον!
είδες, αμέσως το πήρα το μπουκαλάκι, κάτι να ετοιμάσω, θα πάρω τη μηχανή κι έρχομαι...
κανόνισε να είσαστε όλοι εκεί
δε με νοιάζουν ούτε τα χαμόγελα
με νοιάζει η οικειότητα,
η στοργή στο άγνωστο.

ωστόσο: κάθαρμα! ήρθες στη γειτονιά μου και δε σφύραγες;

όσο για τους γιατρούς...
κάπου θέλω να το γράψω:

βγήκα από ιδιωτικό νοσοκομείο
αμοιβή γιατρού, που εγώ τον ζήτησα κι είχε δικαίωμα να ζητήσει κι αυτός, όχι βέβαια φακελλάκι, αλλά αμοιβή,
ε,
το τιμολόγιο στα χέρια μου:
αμοιβή γιατρού: μηδέν.

μηδέν, αντιστρόφως ανάλογος αριθμός προς την αξιοπρέπεια αυτού του ανθρώπου, παυλίδης νευροχειρούργος. σπάνιο επίπεδο γιατρού, το έψαξα καλά γιατί έχω πολλές σχετικές εμπειρίες.
ας έχει καλό ο άνθρωπος.

δεν το πολυκουνάω ακόμη σήμερα,
αλλά βίρτουαλ, θα πάμε για μια βουτιά στη θάλασσα;
καλημέρες!

Spy είπε...

Πω, πω...
Αυτό θα πει αποδόμηση!

Unknown είπε...

σπάι, θέλει πολύ ακόμη...
:)