21 Μαρτίου λαμπερός ήλιος

μπορεί να είχα βάλει τα καλά μου για να βρούμε σπίτι στο βέλγιο. όταν άκουσαν να μιλάμε άλλη γλώσσα, μας είπαν γεια!

ο έλληνας από το κογκό είχε φτάσει με πυροβολημένο τον καρπό στην επανάσταση των 'μαύρων' στο αεροδρόμιο του ζάβεντεμ, βρυξέλλες. παραχώρησαν στην οικογένειά του σπίτι στη λουβαίν, πήγαμε με τη μαμά να τους δούμε. πικρό, να έχεις χάσει χέρι. πολύς θυμός. κι η κόρη του θυμόταν εκδικητικά: καλά κάναμε κι εμείς, όταν δεν ήταν καλά σιδερωμένο το πουκάμισό μου, γέμιζα την μπανιέρα νερό κι έχωνα το κεφάλι του υπηρέτη μέσα.

ε, η κυρία κονδύλη, καθηγήτρια πανεπιστημίου. κι απάντηση: εμ, από τη γνωστή οικογένεια βλέπεις!

αντ' από δω! αλβανέ! ε αλβανέ!

δεν μπορούν οι βόρειοι να πληρώνουν λεφτά για να περνάνε καλά οι νότιοι. (οι αμερικάνοι τον έκαναν πιο νωρίς αυτό τον πόλεμο, εμείς τον κάνουμε τώρα).

χωριάτη!

να φύγουν οι ξένοι! έχουν κάνει την αθήνα μπάχαλο! χτες πάντως, που έφευγα από το πανεπιστήμιο, ανάμεσα στη νομική σχολή και το δημοτικό κέντρο της αθήνας, μια κυρία μου φώναζε: φύγετε! κινδυνεύετε, δεν το καταλαβαίνετε;! = εις άπταιστον ελληνικήν, προφοράντε και λεξιλόγιο κυνηγούσαν όλοι μαζί κάποιον που βάσταγε μια σύριγγα. ήθελαν να του την πάρουν και τον χτυπούσαν. μπήκα λίγο στη μέση, το έσκασε, παρακάτω βγήκε από τη νομική ένας άλλος, ψηλός δυο μέτρα μα ετοιμόροπος, έκοψε το δρόμο σ'αυτόν που έτρεχε με τη σύριγγα στο χέρι κι άρχισε το ξύλο. κάθησα εκεί μιλώντας και προσπαθώντας να τους χωρίσω. το ψέμα περί ασύλου να λήξει, κανένα θέμα: οι έλληνες ναρκομανείς έχουν καταλάβει το χώρο ανάμεσα στη νομική και το δημοτικό κέντρο, τρυπιούνται μέρα μεσημέρι, βλέπεις χίλια δυο. θα μπορούσαν να είναι τα παιδιά μου και τα παιδιά μας. είναι όλοι τους παιδιά μας. τώρα.

η μαύρη ψυχή είναι σαν τη μαύρη μέρα, δεν έχει σχέση με το δέρμα.

μέρα της ποίησης σήμερα. είχα την τιμή να γνωρίσω από κοντά τον ελύτη. μου είχε χαιδέψει τα μαλλάκια, καθώς καθόμουν και τον άκουγα στη σκουφά. είχα γνωρίσει το βρεττάκο, που μου είχε στείλει μια συλλογή στο βέλγιο. αυτόν τον είχα γνωρίσει χάρη στον φοβερό κωστή τσιρόπουλο.
είχα γνωρίσει τον αγαπημένο μου άραβα, τον άδωνη. κι άλλους πολλούς! πω πω, γνωριμίες! τις λες και χορταίνεις.

όμως χωρίς όνομα, έχω διαβάσει στίχους στο διαδίκτυο που με συγκλόνισαν, που μου έδωσαν κλωτσιά, που με κινητοποίησαν. κι ας είναι ξένος προς τη δόξα ο συγγραφέας τους. αυτός ο μαύρος ποιητής, αυτός που γράφει όπως ο άνεμος τραγουδάει μέσα στις φυλλωσιές,
αυτός ο ξένος ποιητής,
αυτός ο μικρός μπροστά σε κάτι 'παιδιά που τα έλεγαν κριτικούς' και πορεύονται με δικούς τους γνώμονες, και δικά τους αγγούρια, και δικά τους έμπλοκα και σύμπλοκα και κόμπλεξ και σου μου του και να μην πω

τω αγνώστω ποιητή,
αυτόν,
σήμερα εγώ του λέω, όποιος κι αν είναι, ευχαριστώ. και να συνεχίσει.

σήμερα είναι η ημέρα του οποιουδήποτε ρατσισμού.
καλή σας μέρα, να το θυμάστε όχι σήμερα. διαρκώς.
ο ρατσισμός έχει να κάνει και με την αρνητική, αλλά και με τη θετική άποψη για κάτι που δεν είναι από αυτή την οπτική, ουσιώδες.