μου έστειλε το λινκ η μαρία παπανικολάου. η μαρία ήταν αυτή που ρύθμισε τα πάντα όταν ο άδωνης προσκλήθηκε στην ελλάδα για την παρουσίαση του βιβλίου του 'Οι Αναλογίες και οι Αρχές'. τότε με την χριστίνα γιατζόγλου που έκανε την επιμέλεια, με την χρύσα ξενάκη με την οποία συνεργαζόμουνα για τα επιστημονικά βιβλία, τον παύλο παπαχριστοφίλου, και άλλους φίλους ή συνεργάτες, είχε γίνει το πατιρντί. ο άδωνης μου είχε πει ότι έχει ως αρχή του να μην πηγαίνει στις παρουσιάσεις βιβλίων γι' αυτόν, γιατί τότε θα έπρεπε να τρέχει διαρκώς παντού. το είχα αποδεχτεί. και να που το βιβλίο ήταν στο τυπογραφείο, κι εγώ στην εντατική, και τα πάντα σταμάτησαν. ξαναπήραν μπρος όταν αποτέλειωσα το δίγλωσσο λεξιλόγιο στην απομόνωση...
ο άδωνης, ούτε που του πέρασε από το μυαλό να αρνηθεί να έρθει...
πώς τον αγαπάω!
τον φιλοξένησαν σε μια σουίτα στο εσπερία οτέλ για 5 μέρες. όταν έβλεπε ότι κουραζόμουνα με τις μεταφράσεις και τις γύρες κλπ στο μέσο της ημέρας, μου έλεγε: 'εγώ είμαι χωριάτης. έχω μάθει στα δύσκολα. πήγαινε να ξεκουραστείς στο κρεβάτι μου, κι εγώ θα κοιμάμαι στην πολυθρόνα, και θα βάλω τα πόδια μου στο τραπεζάκι'.
τι καλοσύνη...
όταν έφευγε, στο αεροδρόμιο, μου είπε: 'θα σου πω κάτι, μην το παρεξηγήσεις: είσαι αγγελική'
κι εγώ τον αγριοκοίταξα και του είπα: 'πάρε το λόγο σου πίσω γιατί δε θα σου ξαναμιλήσω ποτέ!'
-γράφω ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο, θέλεις να διαβάσεις το πρώτο κεφάλαιο; μου είπε.
-δε θέλω να γράψεις αυτοβιογραφικό βιβλίο. έχεις κι άλλα να πεις για μας, του απάντησα, δε σε θέλω στο τέλος...
δεν τον θέλω στο τέλος. τον αγαπώ και εύχομαι να πάρει το νόμπελ. το αξίζει. άσε που θα τον φέρουμε ξανά μετά!
α, κι ένα μικρό δίστιχο δικό του:
τι είναι ο θάνατος;αραμπάς, από τα σπλάγχνα της γυναίκας στα σπλάγνα της γης.
3 σχόλια:
αχ!!!! το εύχομαι ολόψυχα γιατί κι εγώ αδωνική είμαι!!!!
μακάρι ειρηνάκι μου!
ο άδωνης δεν πήρε το νόμπελ. κρίμα. ωστόσο, διαβάζοντας από μετάφραση κάποια από τα ποιήμτα του σουηδού φετεινού νομπελίστα, έμεινα έκθαμβη. στάθηκα στην περιγραφή της φύσης με μοντέρνο ή μεταμοντέρνο χαρακτήρα.
σκέφτηκα τον άδωνη, που αγαπώ τόσο. σκέφτηκα ότι, παγκοσμίως, η τέχνη είναι μια λύση ύπαρξης ή επιβίωσης του ανθρώπου, του είδους αυτού υπό εξαφάνιση.
Δημοσίευση σχολίου