| 873 | Ας τυλίξω ένα κουρέλι γύρω από τα λόγια μου, να μην τα πάρει αέρας… Ψιθυριστά θα τραγουδάω άλλωστε, καθώς περπατώ στο έρημό μου μονοπάτι, ποιος να τα δει τα λόγια Φεύγουν και χάνονται με την αναπνοή του εγκεφάλου, που ξεφλουδίζει λύπη Και λείπει Η συνοχή της ευτυχίας… Προσπέρασε τώρα. Το φανάρι σου είναι πράσινο, σαν τα υγρά φύλλα του πρωινού Ο τόπος σου είναι σιωπηλός, σαν το παιχνίδι του στόχου: τίποτα δεν κινείται μέχρι τη στιγμή που η δυστυχία βρίσκει το κέντρο της. Κι αυτό επαληθεύει την πορεία σου. ------------------- ελένη κονδύλη 2010-12-18 |
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
20 σχόλια:
Είμαστε κι άλλοι που διαβαίνουμε σιωπηλοί τα έρημα μονοπάτια μας…
Καλημέρα Ελένη!
αγαπημένε μου καλοντυμένε...
είναι ζεστή η καρδιά σου.
Να γινόμουν θεός για μια μέρα!Να δεις τι θα σου χάριζα...
τι;
αγαπημένη μου αγράμπελη...
Την Eυτυχία,ολόκληρη!Να σε ξυπνάει,να σε κοιμίζει,να έρχεται στα όνειρά σου...
όμως εγώ που είμαι διαόλι σού χαρίζω
ένα ποδήλατο να προσπερνάς τα σταματημένα και να τη βγαίνεις στα κόκκινα!
coco, είσαι το καλύτερο διαόλι του ατλαντικού!
μαζί με την αγράπμελη και τον ποδονίφτη, να ανοίξετε δρόμους και γιοφύρια να περνά η καλοσύνη και να ανθίζει ο τόπος...
La poésie, Hélène, est le pain de l'âme grecque et le pain la meilleure façon de partager l'amitié. Pour toi....
Entaille d’un blizzard acéré,
Baiser d’un zéphyr suave,
Frisson de brise ou alizés,
Sirocco brûlant de lave.
Corne de brumes sonne le trépas
De marins esseulés, transis,
Ensevelis par les frimas,
La peur, la cécité, la nuit.
Touffeur de juillet étouffante
Tu t’enfonces dans nos gorges sèches,
Arme d’été déroutante,
Moiteur salée, tu nous lèches.
Le temps dessert la poésie
Souvent serein, parfois cruel,
Lampons-le jusqu’à la lie
Si lui seul est éternel.
Always
S
Με τις ευχές μου για Καλές Γιορτές και....http://lygeri.pblogs.gr/2010/12/ton-theo-twn-mikrwn-thaymatwn.html
σιμόν, τι να πω τώρα εγώ...
μένω άναυδη. μπουσ μπέε, που λένε!
άντε, πότε θα σε γνωρίσω;
λυγερή, να είσαι πάντα έτσι! δίνεις θάρρος σε όλους μας!
Εγω λεω οτι γνωριζομαστε απο πολυ καιρο απλως ... δεν το ξεραμε....
Tι όμορφο...
"...Προσπέρασε τώρα. Το φανάρι σου είναι πράσινο, σαν τα υγρά φύλλα του πρωινού..."
Όταν το φανάρι της ζωής μας είναι πράσινο τότε είναι η ώρα να κάνουμε τη μεγάλη προσπέραση - υπέρβαση...
Όταν ανάψει κόκκινο τότε ήδη έχουμε αργήσει...
Ελένη μου νάσαι καλά, με τους βαθείς στοχασμούς σου...
Χρόνια Πολλά @φίλη μου με υγεία, χαρά και αγάπη και πάνω απ' όλα ΔΥΝΑΜΗ!!! Για όλους μας!
:))
Ένας γλάρος με φώναζε
στο βάθος της εσπέρας
εκεί στη γαλανή καμπύλη των βουνών.
Un goéland me hélait
Dans les profondeurs du soir,
Tout là-bas, sur la courbe indigo des collines.
Yannis Ritsos (1909-1990)
simone, τι ωραία μετάφραση!
όντως μετά-φράση, όπως λέμε μετά-φυσική...
μαριαννάκι,
χρόνια μας πολλά! ευχαριστώ για τη συμβουλή σχετικά με την υπέρβαση.
αυτό που γράφεις εσύ είναι υπέρβαση. και με βοηθάς.
Και...μετα-κόμιση στην Ελλάδα!!!
πρώτον σιχαίνομαι τη λεκτική επαλήθεση (δια την οποία γιγνώσκω πως δεν φέρεται καμία ευθύνη καλή μου κυρία), η οποία δεν είναι ουτε λεκτική ούτε (σε καμία περίπτωση) επαλήθευση.
δεύτερον αγνοούσα αυτή τη δυνατότητα των επιλογών στο τέλος των ποστακίων που φερμένη από το φατσοβιβλίο (ξέρεις αυτο το "εξετρελάθης", "σου άρεσε", "δεν σου άρεσε", "ξέρασες" "σκοτίστηκες" για το ποστ) κάνει το blogging ακόμα πιο απομονωτικό και αν-επι-κοινωνιακό
Συμπερασματικά: τι γύρευε το ποίημα σου στη Λάρισα, Υδραία στρατηγίνα?
1. έχεις απόλυτο δίκιο για τη χαζολεκτική επαλήθευση!
2. τι εννοείς με το 'μου άρεσε' κλπ; εδώ; αν εννοείς το 'αστείο', 'μέτριο', 'άριστο' που λέει εκει, ναι έχεις και πάλι δίκιο. αυτό εγώ το έβαλα κάποτε, μετά κάποιος έμπαινε κι έγραφε παντού 'αστείο', το βρήκα αρκετά κοροϊδευτικό, και γι' αυτό το λάτρεψα! τώρα δεν ξέρω αν θυμάμαι να το βγάλω ή να το βάλω,
τις λεκτικές επαληθεύσεις τις συχαίνομαι κι εγώ μα δεν ξέρω πώς μπήκαν!
η υδραία κα η λάρισσα δεν ξέρω τώρα πού κολλάνε;
και τέταρτον και τελευταίον και τυχερόν δι εμέ και άτυχον ίσως δι εσέ....: θέλω να σε δώ. θα 'θελα να πίναμε ένα καφεδάκι εκεί κοντά στο λουλουδάδικο μα τρελαίνομαι στη δουλειά. για να προσπαθήσω τώρα αυτές τις λεκτικές...
περί λάρισας και ύδρας:
Επεξήγηση: Τι δουλειά έχει ένα τόσο όμορφο ποίημα σε ένα τόσο εσωσυστρεφές (όταν φτιάχνω λέξεις, φτιάχνω λέξεις!!) μέσο
Υ.Γ. μην απαντήσετε περι βάλτων μαργαριταριών γουρουνιών και τέτοια....
Δημοσίευση σχολίου