ο αντίχριστος, φιλμ του φον τρίερ

λοιπόν, πάω παρασκευή σινεμά, και, παραδόξως, η αίθουσα είναι γε μά τη!!!
γεμάτη!
μάλιστα, ο φίλος μου δείχνει κάπου μπροστά σχετικά, μια θεά της τηλεόρασης που είναι παρούσα, ω ναι, και αυτή, στην αίθουσα...
το φιλμ αρχίζει.
αρχίζει ήπια, σιγαστικά θα έλεγα, σαν να έχεις βάλει σε σιγαστήρα μια υπόθεση που θα έρθει.
αυτό είναι επιτυχία του σκηνοθέτη.
δυο άνθρωποι κάνουν ανηλεώς έρωτα. το 'ανηλεώς' έχει την κυριολεξία του στη σκηνοθεσία, άρα, αυτό που θέλει να ειπωθεί, ειπώνεται.
το 'ανηλεώς' είναι τραγικότατο, αφού το πιτσιρίκι τους, που καταφέρνει να βγει από το κρεβατάκι του,
βλέπει τους γονείς του να κάνουν έρωτα (μικρέ τυμπανιστή πού είσαι; κάτι έχει κι από κει το φιλμάκι μας), οι γονείς όμως ούτε ακούν ούτε βλέπουν, το μικρό ανεβαίνει στο ανοιχτό παράθυρο και πέφτει στο χιόνι...
ο ραμαντικός θάνατος που γίνεται τρομερός, κοινός τόπος.
ναι, κοινός τόπος είναι μέχρι τώρα, πέραν της σκληρότητας που είναι ένα από τα γερά χαρτιά του τρίερ.
και μετά αρχίζει μια κοινή κυνική απαίσια ιστορία, ΤΥΧΑΙΑ. από την βαριά κατάθλιψη, στη μανία, περνώντας από το γεφύρι μιας ισορροπίας που προφανώς δεν υπήρξε ποτέ:
η γυναίκα βιώνει το θάνατο του παιδιού με βαριά κατάθλιψη.
σα να λέμε το φιλμ που αρχίζει με το θάνατο του παιδιού την ώρα που κάνουν ανηλεώς έρωτα οι γονείς, είναι σαν να συντονίζεται ακριβώς ανάποδα με το ροζμαρι μπέιμπυ, ακριβώς ανάποδα, δλδ εντελώς ανάλογα, και εκδιαμέτρου αντίθετα.
ο πατέρας φαίνεται σαν να μην έχει παρά θεραπευτικά συναισθήματα. υποτίθεται πως είναι ψυχαναλυτής.
παρουσιάζεται σαν να έχει εμμονές, σε σχέση με την υπόλοιπη ιατρική.
είναι πολύ προσεκτικός με τη γυναίκα του. τη βοηθά, ή έτσι προσπαθεί.
κι εκείνη νιώθει σε κάποια στιγμή θεραπευμένη, χαμογελά, είναι καλά,
και να μη σας τα πολυλογώ
κανουν έρωτα και αυτή του κόβει το /// και το /'΄' και του βιδώνει το πόδι../

ΚΙ ΕΔΏ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ.

ΤΟ ΦΙΛΜ ΕΊΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ. η παράφορη βία κάνει τμήμα της αίθουσας να γελάει, φυσιολογικότατα και υγειέστατα, γιατί πώς να σωθείς από τόση μαλακία και αγριότητα,
η διπλανή μου προσπαθεί να μην κάνει εμετό
εγώ γραπώνομαι στο χέρι του διπλανού μου
τελικά αυτό το έργο ευκαιρία παρτούζας λέτε να είναι;
αποκλείεται, διότι ό,τι ερωτικό έχει μέσα του είνα βαθιά αρρωστημένο
οι τύποι κάνουν έρωτα τόσο οικτρά, η τύπισσα αυνανίζεται και φυσικά ούτε αυτό ευχαριστιέται,
ο τίτλος 'αντίχριστος' δεν έχει καμιά σχέση με το έργο, που είναι απλώς μια ψυχιατρική τρομερή υπόθεση, τραβηγμένη από τα μαλλιά προς το ψέμμα
έχει κάποιους κοινούς τόπους τετριμένους
(πρόβλημα με τα ποδαράκια του μικρού, που κανείς δεν είχε προσέξει και το είδαν στη νεκροψία, κοινός τόπος σύμφωνα με τον οποίο τα πόδια μερικών είναι πόδια τράγων, κλπ)
μια απαίσια ταινία, ένα χάλι, και μερικές κυράτσες και κυράτσοι από εκεί μπροστά που σας έλεγα, χτυπήσαν και παλαμάκια.
λέτε να το φχαριστήθηκαν δλδ;

τι αηδία!!!