Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

βόλτα στα καμμένα

Επτάλοφα χιλιόφωτα μέρη
στάζουν πυρκαγιές πάνω στα δάση που περιτριγυρίζουν φοβισμένα
Περνώ από μέσα τους με την άνεση κενοταφίου
Που βασιλεύει πρίγκηπας στο κενό.
Της φλόγας τις φλόγες τα μπερδεμένα γράμματα και τα σβηστά τα φώτα της καρδιάς σου ψαύω.
Στης φλόγας το μικρό κορμί ερωδιού σκιά - τραγουδάει την έρημην αυγούλα...
Θυμάσαι;
Περίπατο με πήγες. Το δάσος όμως μίκρυνε τώρα. Σίγουρα, δε θα μπορέσεις να με ξαναπάς.
Θε να σου βάλω στο κιβούρι τούτες τις γραμμές να σου πω πως όσο πεθαίνει η άνοιξη μέσα στο καλοκαίρι, τόσο κι εσύ θα σβήσεις από την καρδιά μου.
Κι ας αρνιέμαι τώρα πια να σου μιλήσω
Αν δε σου πω ωστόσο
Πόσο πονά η δίψα μέσα μου για σένα,
Θα ναι σαν να πιστεύω πως όλα τελειώνουν μ’ ένα όχι.

4-10-2009
ελένη κονδύλη

2 σχόλια:

phlou...flis είπε...

θα ξαναπρασινίσουν, έχει συμβεί και αλλού. Ελπίδα μα και φροντίδα χρειάζονται

Unknown είπε...

ελπίδα και φροντίδα, σαν τους ανθρώπους...
πονάει η ψυχή σου να το βλέπεις.
πονάει η ψυχή σου όταν και τη φροντίδα και την ελπίδα την αποπαίρνεις!
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΥ ΝΑ ΠΆΡΕΙ!
ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
να σαι καλά, αγαπημένε μου, στοργικέ, άγνωστε φίλε φλου!
την καλησπέρα μου!