ο συνήγορος του παιδιού

σήμερα είχα ραντεβού με το σεραφείμ στην πρωτοβάθμια υγειονομική επιτροπή.
παιδιά με τις ιδιαιτερότητες του σεραφείμ δικαιούνται κάποιο επίδομα,
χρειάστηκαν δεκαπέντε χρόνια για να μάθω ότι τα παιδιά αυτά δικαιούνται επιδόματος.
τελικά μια απλή υπόθεση είναι.
το έμαθα 3 χρόνια πριν την ενηλικίωσή του.
ο κάθε γιατρός θεωρούσε ότι το είχε πει ο προηγούμενος.

το άγχος μου ήταν τέτοιο, που έψαχνα σε όλο το σπίτι τις ιατρικές βεβαιώσεις που είχα καταθέσει για να κλείσω το ραντεβού.
ήταν ένας τρόπος να λέω στον εαυτό μου:
επίδομα; τι θες; να θέλει το παιδί σου επίδομα; θα ήθελες να μη χρειάζεται. μα δεν είναι έτσι.

τέλος πάντων, πήγα σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο να περιμένει.
είχα πάρει μαζί μου ένα λούκυ λουκ κι ένα ρανταπλάν, για να αντέξουμε!

δεν καθήσαμε πάνω από 3 λεπτά, και μια αρκετά ηλικιωμένη και απλή κυρία, που καθόταν σ' αυτή την απίστευτη αναμονή, μου λέει:
το παιδάκι δεν μπορεί να περιμένει τόσες ώρες. να χτυπήσετε τώρα την πόρτα και να περάσετε εκτός σειράς, ένα παιδί δεν μπορεί να περιμένει!
της χαμογέλασα και είπα: τόσος κόσμος περιμένει, δεν είμαστε μόνοι!
όχι να περάσετε!
και τότε και κάποιοι άλλοι μου είπαν: ναι, ναι, παραχωρούμε τη θέση μας, δεν πρέπει να περιμένει τόσο ένα παιδί! πηγαίνετε στη γραμματεία και πέστε τους να περάσετε.
αφού επέμεναν, όντως, πήγα στη γραμματεία, και φώναξαν τον σεραφείμ κι ένα άλλο πιτσιρίκι που ήταν κι αυτό στην ουρά.
όταν φύγαμε, αναζήτησα την ηλικιωμένη κυρία, χάρη στην οποία περάσαμε χωρίς τόση αναμονή.

αυτή ήταν ένας συνήγορος του παιδιού.
η δύναμή της παρέσυρε και τους άλλους.
η σταθερότητα της καλοσύνης της.
γιατί όλοι αυτοί που περίμεναν, για ένα παρόμοιο λόγο μ' εμάς περίμεναν. και να που με ταπείνωση και καλοσύνη, η κυρία αυτή έφερε μέσα σ' ένα 'κοινό' αγχωμένο, την αναγνώριση του πόνου του καθενός.
μου έκανε μεγάλη εντύπωση.

βέβαια δεν είναι μόνο αυτό που θέλω να γράψω όταν βάζω ως τίτλο 'ο συνήγορος του παιδιού'.
θέλω να πω πως η κυρία αυτή όντως, με απλότητα, έγινε συνήγορος του παιδιού, και βρήκε στην προσωπικότητα του καθενός κάτι καλό να ανασύρει, ώστε μια αίθουσα με αγχωμένους να γίνει μια αίθουσα με συνανθρώπους.

καμιά φορά, άνθρωποι που θα πρέπει να είναι συνήγοροι των παιδιών, γίνονται όχι κατήγοροι και εισαγγελείς παιδιών, αλλά φονιάδες τους.
κάτι θέλω να πω,
θα συνεχίσω άλλοτε,
σήμερα η μέρα τελείωσε με την αβεβαιότητα του 'τι να συμβαίνει άραγε; χρειάζεται τόσος αγώνας, ή μήπως έχουν δίκιο όσοι λένε "έλα τώρα, μέχρις εδώ, το παραπάνω είναι γιατί έχεις μέσα σου θυμό" και κάτι τέτοια...
αύριο η μέρα φαίνεται να είναι πολύ μα πολύ φορτωμένη.
άραγε θα υπάρχει αυτή η φορτωμένη μέρα; προς το παρόν δεν υπάρχει, άρα, ας πω κι εγώ το ρητό 'αρκετά το φορτίο της σημερνής μέρας, αύριο... άσε το αύριο, θα έρθει μόνο του και όπως εκείνο θέλει'

ναι, μα,
το αύριο θα έρθει με το φορτίο του χτες και του σήμερα.
κι εγώ θα γράψω ποιος είναι ο συνήγορος του παιδιού.\
τον συνάντησα.

στο πρόσωπο μερικών ανθρώπων, και μου μίλησαν και για τον οργανισμό 'ο συνήγορος του παιδιού', που μου πάσαρε σήμερα ο άνεμος.
καλησπέρα και καληνύχτα σε όλους!