μια χριστουγεννιάτικη εικόνα

πλησιάζουν τα χριστούγεννα. έχουμε ξεχάσει την ιστορία του χριστού, κι έχουμε μείνει σε μια έννοια μόνο: την έννοια της γιορτής.
ο ρόνι, φίλος από αλλού, μου έστειλε μια φωτο, καλύτερη αναφορά στα χριστούγεννα πώς θα είχα;
η φωτό, αν είναι πραγματική, δείχνει τρία πρόσωπα δίπλα σ'ένα κτίριο, από το οποίο κτίριο βλεπουμε μια πόρτα και τον πέτρινο τοίχο του.
τοίχο που πρέπει να είναι πολύ σταθερός, θυμίζει παιδικά μου χρόνια. δεν πέφτει εύκολα.
τα τρία πρόσωπα είναι τρεις νέοι άνθρωποι. πολύ νέοι. ο ένας πρέπει να είναι στην τρίτη δεκαετία της ζωής του, δλδ είκοσι και κάτι, ο άλλος στη δεύτερη, μου κάνει για δεκατετράχρονος έτσι όπως το θυμάμαι, κι ο τρίτος πρέπει να είναι μικρότερος των πέντε.
οι δυο μεγαλύτεροι κοιτούν τον μικρότερο, που τους κοιτάζει.
λογικό δεν είναι; τα βλεμματα στρέφονται του ενός προς τον άλλον με επίκεντρο το παιδάκι. είναι όμορφο, όπως όλα τα παιδιά, φοράει μια χαριτωμένη σαλοπέτα τζιν. θα μπορούσαν όντως αυτά τα τρία παιδιά να έχουν συνάφεια μεταξύ τους.
τους χωρίζει ένα όπλο.
ο μεγαλύτερος είναι στρατιώτης. φοράει ρούχα στρατιώτη και κράνος.
ο έφηβος στέκει δίπλα του και κοιτάζει τον μικρό.
ο στρατιώτης έχει στραμμένο το όπλο του προν τον πεντάχρονο.
η φωτο κυκλοφορεί με τον τίτλο 'κτήνος'.
'άνθρωποι', έπρεπε να λέει η φωτο.
στην πλούσια ή φτωχή βηθλεέμ της εποχής, τα σπίτια και οι τοίχοι ήταν κλειστοί και σταθεροί για το χριστό.
εμείς κάνουμε χριστουγεννιάτικο χωριό χωρίς σπίτια, μόνο με μαγαζιά, που χωρούν εμπόρους, χρήματα, πελάτες.
σωστό. έτσι και τότε.
ο χριστός περίσσευε στις συναλλαγές.
άνθρωπος που θεωρήθηκε ξένο σώμα.
ως ξένο σώμα φιλοξενήθηκε με τα ζώα, λέει το ευαγγέλιο. εκεί επαληθεύτηκε ότι για να είσαι άνθρωπος, πρέπει να φεύγεις. να γίνεσαι αποδεκτός από το διαφορετικό, και να αναδεικνύεται πόσο είναι, ή πόσο ΔΕΝ είναι, διαφορετικό.
κι όταν μαθεύτηκε ότι το ξένο σώμα που ήταν ο χριστός, υπήρχε, τότε ακολούθησε η σφαγή των νηπίων.
έχουμε ξεχάσει από τα χριστούγεννα τη σφαγή των νηπίων.
καιρός να θυμηθούμε από την αρχή την καπιταλιστική μας μνήμη.
εδώ σ'αυτό τον τόπο, ο αλέξανδρος θα είναι κοντά μας αυτά τα χριστούγεννα. πολύ ουσιαστική μνήμη.
μπορεί το όπλο να ήταν διαφορετικό.
την αρχαία εποχή, οι οιμωγές ήταν στο θόρυβο των σπαθιών. στη μέση ανατολή, το όπλο είναι μεγάλο και ενδεικτικό, ο στρατιώτης φοράει στολή και κράνος. στην αθήνα το όπλο είναι μικρό, μα το ίδιο θανάσιμο. κι ο αλέξανδρος είναι ένα παιδί, απέναντι σ'έναν νέο πατέρα. οι γενιές δε διαφέρουν μεταξύ τους, απλώς είναι λιγο μεγαλύτερες.
πάντα υπάρχει η θυσία.
ποιος να είναι ο βωμός κάθε φορά. χάρη τίνος η σφαγή;
τελικά ο βωμός είναι στον άγνωστο θεό κάθε φορά. για ποιον θεό μπορείς να πεις ότι πεθαίνει ένα παιδί;
ε λοιπόν, η απάντηση είναι εύκολη, για τον άγνωστο θεό που έχουμε πάντα μέσα μας, και πρέπει να ξεριζώσουμε: για την εξουσία και το φόβο πεθαίνουν παιδιά.
ο ηρώδης σ'αυτό το θεό θυσίασε τα παιδιά που αναφέρει το ευαγγέλιο.
φοβήθηκε μη χάσει την εξουσία.
ο 'μπάτσος' γιατί σκότωσε τον αλέξανδρο; θέλησε να δείξει την εξουσία που νόμιζε ότι είχε.
γιατί ένας νεαρός στρατιώτης στρέφει την κάνη του όπλου του σε ένα μωρό;
έτσι, δωρεάν, μα για το ίδιο παιχνίδι...
για να πάρει με το μέρος του φόβου του, τον νεαρό έφηβο που κοιτάζει.
σε ποια μεριά άραγε θα βρεθεί ο έφηβος αυτός; στη μεριά του στρατιώτη ή στη μεριά του επαναστάτη;
κι ο μικρός;
τι μπορεί να ξερει ο μικρός από την κάνη ενός όπλου;
τι μπορεί να ένιωσε ο αλέξανδρος τη στιγμή που έφευγε για το μεγάλο ταξίδι;
ματαια ερώτηση.
ίσως τίποτα.
ίσως η μόνη στιγμή που δεν υπάρχει να είναι ο θάνατος.
χρόνια πολλά λοιπόν, σε όλους.
χρόνια πολλά και καλά στην αδελφούλα του αλέξανδρου. της εύχομαι να γίνει δέντρο με ζωηφόρες μνήμες. να ανθίσει και να βοηθήσει γύρω της να σφογγιστούν τα δάκρυα των γονιών της. θα θέλει πολλή δύναμη αυτό το κοριτσάκι. ποιος ξέρει γιατί, αυτός είναι ο ρόλος της.
στη βηθλεέμ εκεί που γεννήθηκε ο χριστός υπάρχει τώρα μια τεράστια εκκλησία. ο τόπος όμως όπου γεννήθηκε ο χριστός είναι μικρός, μέσα στο μεγαλείο της πρωτοβυζαντινής εκκλησιάς είναι ένας ξέχωρος, μικρός, χω΄ρος κοντά στα πόδια σου.
αν θες να προσκυνήσεις, πρέπει να σκύψεις πολύ.
όπως για να κοιτάξεις από κοντά ένα μικρό παιδάκι, έναν επαναστάτη έφηβο, έναν άνθρωπο μόνο του.
υγ. για τη φωτό κάνω κάποιο λάθος κίνηση, σας αναφέρω λοιπόν ε΄δω πώς να τη δείτε εσείς. ο ρόνι μου την έστειλε.
http://4.bp.blogspot.com/_P_d1spzDKSE/SUwr5YPwi9I/AAAAAAAAATs/WyM22caoXzM/s1600-h/ktinos.jpg