έλλειψη εικόνων

εδώ και καιρό,
διερωτώμαι το στίχο του τραγουδιού 'εδώ είν' το θέμα', και το μεν θέμα, αυτό δλδ που βάζεις μπρός σου, ή μέσα στο κεφάλι σου, και βάσει υποτίθεται αυτού τραβάς κάποιες κατευθυντήριες γραμμμές σκέψης και υλοποίησης της σκέψης σου, είτε με τη γλώσσα της γραφής ή της αφήγησης, είτε με τη σκέψη της επιστημονικής έρευνας, είτε με την εικαστική σου αντίληψη, είτε με τη μουσική διερεύνηση, κι αποδίδεις το μόχθο ενός θέματος με 'κάτι' που δημιουργήθηκε 'γύρω από αυτό το θέμα'.
'μην το κάνουμε θέμα τώρα'
'ας το κάνουμε θέμα'
πολύ εύστοχες εκφράσεις.
ανάμεσα στο θέμα και τον τίτλο ενός έργου, όσο ταπεινό και να είναι αυτό, από το ζωγραφικό πίνακα και το μυθιστόρημα ως την ανάρτηση μέσα σε μια άνευ αξιώσεων ιστοσελίδα ή μπλογκάκι σαν το δικό μου, υπάρχει μια απόσταση. η απόσταση δύο λέξεων:
θέμα 0 τίτλος
ποτέ δεν τα πήγαινα καλά μ'αυτές τις δυο λέξεις.

να σας πάρω μια βόλτα μαζί μου στα ταξίδια του γκιούλιβερ;
άμα είσαι πολύ μικρός, όπως οι φοβεροί δεσμοφύλακες εκείνου του μεγάλου σώματος, πώς άραγε αντιλαμβάνεσαι τον όγκο
τον όγκο του σώματος εκείνοι οι δεσμοφύλακες
τον όγκο της πληροφορίας εγώ ο μικρός 'βλέπων' μια κατάσταση, κατάσταση ή κείμενο, όγκο που τουλάχιστον για μερικά δευτερόλεπτα, ή για κάποιες ώρες, είσαι μόνος απέναντί του, χωρίς καθοριστικό στοιχείο της οργάνωσής του.
αυτή η στιγμή, όσο κι αν κρατήσει, όπου ο αναγνώστης του κειμένου, ο θεατής του πίνακα ή του τόπου, ο ακροατής ενός δημιουργήματος, βρίσκεται απέναντι σ'ενα 'κάτι' όπως ένας μικρός δεσμοφύλακας που αγνοεί την οργάνωση ενός 'σώματος' (σώμα = κάτι) που τον ξεπερνάει. μπορεί μπροστά στο μεγάλο σώμα ο δεσμοφύλακας να αναρωτηθεί 'τι είναι αυτό;', και να ζητά απάντηση, μπορεί όμως να μην αναρωτηθεί αυτό αλλά να πει 'πώς να ξεφύγω;'; ή 'βλέπω κάτι που γνωρίζω ήδη;'; ή 'πώς να το κάνω να μου μιλήσει;'; κλπ κλπ.
στα ιερά κείμενα το θέμα είναι όντως σαν το σώμα του γκιούλιβερ μπροστά στους μικρούς δεσμοφύλακες-αναγνώστες: ποιο είναι το θέμα του ευαγγελίου; ποιο είναι το θέμα του κορανίου;
πολλαπλά ζητήματα: αλλιώς θα απαντήσει ο θεολόγος, αλλιώς ο χριστιανός, αλλιώς ο μουσουλμάνους, αλλιώς ο μύστης, αλλιώς ο άθεος, κλπ.
τα ιερά κείμενα χωρίζονται σε τμήματα. στο ευαγγέλιο τα τμήματα ονομάζονται κεφάλαια, έχουν έναν αριθμό και ευτυχώς δεν έχουν τίτλο. είναι 'σώματα' όπου ο μικρόσωμος δεσμοφύλακας-αναγνώστης βλέπει ένα μικρό κομμάτι κάθε φορά. εκθέτει το βλέμμα του σε μια ερμηνεία, βρίσκει απάντηση σε ένα δικό του προβληματισμό εστιάζοντας σε ένα τμήμα του κεφαλαίου.
στο κοράνι, τα κεφάλαια λέγονται 'σούρες', και κάποιοι μουσουλμάνοι τα έχουν μεταφράσει στα ελληνικά με τη λέξη 'στάδιο', δλδ ένα σχήμα όπου υπάρχουν διαβαθμίσεις, όπως σε ένα στάδιο, που ο αγωνιστής τρέχει, και περνά από διάφορα μήκη. μοιάζουν, λένε, σαν διδασκαλίες μιας μάνας, που μπορεί να περάσει από το ένα θέμα στο άλλο, ανάλογα με τη στιγμή, παιδ-αγωγώντας κατάλληλα το παιδί της.
αυτό που γίνεται στα ιερά κείμενα γίνεται και αλλού.
έχουν τίτλο ας πούμε οι ραψωδίες στην ιλιάδα ή την οδύσσεια;

ερχόμαστε τώρα στον 'τίτλο'
τι λέξη να είναι αυτή;
μήπως είναι το σκοινί για να δεσμεύει ένα 'θέμα'; μήπως είναι η 'εικόνα του θέματος';
μήπως είναι μια σκηνοθεσία;
μήπως είναι μια ιλουστρατιον του πιθανού θέματος;
το θέμα 'τίτλος' σε ένα έργο μου φαίνεται άκρως δεσμευτικό, και γι'αυτό πολύ ενδιαφέρον. οφείλεις να σταθείς σ'αυτό μέχρις ότου
αν είναι σκοινί να το φας σαν ποντίκι και να αφήσεις το σώμα ελεύθερο
αν είναι εικόνα να την αποδεχτείς και να καταλάβεις τα όριά της, γιατί έχει όρια, σε σχέση με το 'σώμα'.
αν είναι παραπλανητικό σήμα, και το καταλάβεις, να αναρωτηθείς γιατί, όπως στον άδωνη το όνομα 'μιχυάρ'
αν είναι ....

με προβληματίζει πολύ το ζήτημα τι είναι τίτλος.
και στο μπλογκ αυτό δεν έχω βάλει ακόμη καμιάν εικόνα, πέρα από αραβούργημα.
(χε χε χε, καλημέρα σας!)
εννοείται πάλι μπούρδες έγραψα για εκτόνωση, δεν τις διάβασα, αλλά το θέμα με απασχολεί πολύ καιρό.)

οι γνώμες σας με ενδιαφέρουν πολύ!
υγ. γιατρέ μου, είμαι πολύ σοβαρά; θα με κλείσουν μέσα πολύ σύντομα;