Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

λοιπόν ...

734

Πέρα από τα σύννεφα, συνήλθε πρόσωπό εξαγνίζοντας αγριότητα
Ψυχή, φωνή, καλό μου πρόσωπο, πού πας, για πού το ‘βαλες μοναχό σου;
Ποια μοίρα σε ταξιδεύει γλυκά, κι ανάλαφρα, και πικραμένα;
Διψάς και τρέχεις νερό να πιεις
ξέχασες πως δεν έχεις σώμα;
Κι ο θάνατος μια δίψα είναι
Κι εσύ
Στου θανάτου το κατόπι ζυγώνεις διψασμένο, ερωτευμένο, καρτερικό.
Πεθαίνει το τραγούδι μέσα σου.
Σβαρνάει το μονοπάτι δρόμους αντίξοους και διαφορετικούς, και σε κάθε μια ζωή σου, το ιδανικό πάει παραπέρα, πετά σ’ άλλο δρόμο, σ’ άλλη μεριά, σ’ άλλο ποτάμι, σ’ άλλη πλαγιά
Μεγαλώνει ο κόσμος τελειώνοντας.

Ξεφτίζουν φώτα και προφητείες λάμπουν σαν την τροφή του πεινασμένου
η δίψα σκίζει τη ζωγραφιά που ρίχνει το φεγγάρι στα νερά
Και πεταρίζει ένα λουλούδι
Λουλούδι των νεκρών
Χρυσάνθεμο; Ιβίσκος; Ζωηρή κάλα;
Μέσα ένα κομπόδεμα λουλούδια φυλαγμένα σε εικόνες βιβλίων, σε σημειώσεις μικρές φριχτές και παιδικές…
Ανηφοριές σιωπηλές.
Μονάχο εσύ
Στην πιο μεγάλη μοναξιά μου

ελένη κονδύλη.‏2008‏‏-‏11‏‏-‏11‏



735 ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΙΕΣ

Σε συμβουλεύω να φερθείς σαν πολίτης
Να αλητέψεις σε δρόμους να διασυρθείς σε πρωτοπορείες να αναστήσεις τον ποδηλάτη που αιμόφυρτος τρέχει πίσω σου καβάλα σ’ ένα ουράνιο τόξο
Σε συμβουλεύω να φυτρώσεις πάνω στη γη των ονείρων
Που συμπλέκονται με κάκτους και θυρεά οράματα
Και μη ρωτάς
Αν υπάρχει λέξη
Αν υπάρχει όνομα
Βδελυγμία αρχαία, χαρά αγοραία
Η ντροπή λουφάζει στο δρόμο, μου έχει κλείσει ραντεβού κι ένα μάτι, πάντα γυμνή πηγαίνω σε κυκλώπεια τείχη, μου λεν πόρνη μπορεί να είσαι. Λέω, ίσως. Το μάτι ωστόσο δε μάτωσε ποτές ντροπή, μόνε απελπισία.
Και η συνάντηση, είναι κρυφή και δε μιλιέται. Φωνάζουν τα τείχη αέρινα λόγια. Δεμένος ο κύκλωπας στη σκιά μου περνά. Έξω κάνει κρύο.

Περνά μια καρότσα στο δρόμο. Μαζεύει τα πάντα. Εγώ και πάλι περιμένω, ανάμεσα σε ειδήσεις και θηριοτροφεία.

ελένη κονδύλη.‏2008‏‏-‏11‏‏-‏11‏


\\

15 σχόλια:

roula karamitrou είπε...

Τι ωραίο... το μάτι που δε μάτωσε ποτές ντροπή
Φιλιά εκειαδά στο ματούδι :)

Coco είπε...

"Η συνάντηση είναι κρυφή και δε μιλιέται" και γω πάω να κάνω ποδήλατο! Υπογραφή: η ποδηλάτις του ουράνιου τόξου!

happypepper είπε...

...
...
...
...

Socrates Xenos είπε...

735

στα forte σου, Ελέν!

Unknown είπε...

ρουλιώ τι γλυκιά που είσαι...
σε πεθύμησα κιόλας! άντε με το καλό να κατέβεις κατά κάτω...

Unknown είπε...

κοκό, πες κάτι καινούριο! άκου 'πάω να κάνω ποδήλατο', δλδ 'πάω να αναπνεύσω'!. πες ας πούμε ότι το ποδήλατό σου είναι μια σουκούπ βολάντε, ένα πράμα εξαιρετικό!
σαν κι εμένα!
έχεις ξαναδεί τον κάλβο σε κοντίσιονερ;

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

σωκράτη μου, μ'έχει πάρει ο αέρας, ας πούμε.
κάτι μαγειρεύεται μέσα μου, τι να είναι...

ritsmas είπε...

"Σήμερα, είμαι στα 2 μου πόδια. Πατάω γερά και είμαι καλά. Δε με νοιάζει τί καταρρέει και πότε. Σκόνη και θρύψαλλα!"
Καλέ κυρία, μπορειτε ναστε πάντα έτσι ; Παρακαλώ δηλαδή

ritsmas είπε...

Υποτίθεται ότι αυτό που εβαλα σε εισαγωγικά το είπε ο Χαπιπεπερ, αλλά εγω το λεω για σένα. Για να εξηγούμαστε δηλαδή.

Unknown είπε...

ριτς, ξέρω πώς το λες και το εκλαμβάνω σαν ευχή! σ'ευχαριστώ. έφαγα κι ένα χαστουκάκι σήμερις, αλλά δεν πειράζει! νιώθω ζαλισμένη λίγο...

Coco είπε...

@ γιατί, καλέ και το αναπνέω εξαιρετικό είναι! ποιος σού΄δωσε χαστούκι να τον κόψω με το ποδήλατο

Coco είπε...

φέτες

Unknown είπε...

αχ, ναι κοκό, φέτες να τον κόψεις, να μοιάζει λίγο και με το υπέροχο ποίημα του έκτορα που μιλάει για φέτες!
διότι ή είμεθα ή δεν είμεθα ποδηλάτιδες (με γιώτα για ποιο σικ, το είπαμε) και λογοτέχνιδες (ίδε ανωτέρω παρένθεση) ή δεν είμεθα!
ξέρω γω τώρα...

φιλάκια και καλημέρα!

ritsmas είπε...

Ποιός σε χαστούκισε παιδί μου να τον χαστουκίσω εγω; Ομορφο κι αυτό με τη δασκαλα των γαλλικών, Αυτό το τραζισιόν μας εχει σακατέψει, ειναι αλήθεια. Ταχψω ζήσει σε πενταπλούν που λενε