Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

τα έτυμα.

τα έρημα τα έτοιμα!
πάς στο τάδε πολυκατάστημα, κι ανάλογα με τα φράγκα που έχεις, το φοράς το πράμα.

πάς και στο λεξικό, κι ανάλογα με το λεξικό, και το λεξιλόγιο, και τις γνώσεις που έχεις, την ξέρεις τη λέξη.

παλιά λέγανε πως μόνο 'συρ μεζύρ' έρχονταν καλά τα ρούχα.
και μόνο σαν έβγαζες ανάσα, ρόγχο, επιφώνημα, φυσικό θόρυβο είσαι αληθινός, όπως ίσως όταν κάνεις έρωτα, κι έχεις ανάγκη να σκούξεις. να βγάλεις από μέσα σου ό,τι νιώθεις, όωπς το νιώθεις.
ή όταν γεννάς, κι εγώ γεννάω σαν τις γύφτισσες, ή φωνάζω ή ανασαίνω χλιμιντρίζοντας,
μα πάνε αυτά,
δε γεννάω πια, γέρασα.
αλήθεια, κι όταν μιλάω, μπορώ ακόμη να μιλήσω ή έχω περάσει στο χλιμίντρισμα, στο χρεμέτισμα,
ή στο ασβέστωμα, και τα λογάκια μου τα 'χω μετρήσει τώρα ανάλογα με της ηλικίας τα χρόνια και τα χρώματα, στο πηλίκον μιας ζωής με το ένα πόδι στον τάφο και το άλλο να χορεύει απέξω και να παίζει...
τι να πεις
η μανία με τα έτυμα που έχουν ένα ύψιλον ποτήρι γεμάτο που ξεχειλίζει
είναι ένα πρόβλημα.

μου τρώει το κεφάλι.
το κεφάλι μου είναι άδειο σούπερ μάρκετ, ό,τι έχει μείνει μέσα είναι μάλλον άχρηστο, δεν το έχει πάρει κανείς. κάποιοι μπορεί να μπουν να πάρουν ό,τι θέλουν.
στην αδειοσύνη του θυμάμαι το 'τάμπουλα ράζα'
τάμπουλα ράζα
τάμπουλα ράζα

ναι, μπορείς να ξεχάσεις το παρελθόν μα δεν μπορείς να ξεχάσεις το μέλλον, που έλεγε κι ο τρελλός βέλγος που δε θυμάμαι πια πώς τον λενε.

όταν μεταφράζω πολλές φορές το μυαλό σταματάει.
βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπο με το κενό του.
και διαρκώς δεν ξέρει.

είναι μαγεία να μην ξέρεις!
δεν αναγνωρίζεις τίποτα, είσαι σε μια πόλη που δεν ξέρεις πού, από πού, τίποτα. πού είσαι, πού πάς, τι στο καλό...

ΚΟΙΤΑ


κοίτα, είναι μια αρχή.
δεν υπάρχει καλύτερο νήμα της αριάδνης απ' αυτό. κι ο μινώταυρος μικραίνει, και μικραίνουν κι οι δαγκωνιές του, άσε που δε σε νοιάζει πια.

κι άμα πας σε κάθε λέξη και την κοιτάζεις σαν πόρνη πόλη που σε γέλασε και σε οδήγησε στην ηδονή και μετά σε παράτησε στα κρύα του λουτρού;
τι γίνεται;
πουτάνες λέξεις!
-ήρθε κι ο λακάν τώρα, και ψιθυρίζει στο διπλανό του τον κλασικό ψυχίατρο πως όντως πρέπει να με μαζέψουνε έτσι που μιλάω, αλλά ο άλλος δεν έχει καταλάβει και χαζεύει αμέριμνα-

κι εγώ από εκδίκηση βάζω τον καφέ μου πάνω στο αραβικό λεξικό μου.
του αφήνω σημάδια, όπως αυτά που κουβαλάω μέσα μου, όταν σαπίζω τον εαυτό μου στο ξύλο καθώς του λέω: 'να μωρή, πάρε και τη μία, πάρε και την άλλη, που θες να μου παραστήσεις τη μεταφράστρια και δεν ξέρεις τι σου γίνεται', χα χα χα, να ένα αστείο, να δέρνεσαι μέσα σου όταν σε πιάνει ο οίστρος της μετά
ταξης
από το λέω στο καταλαβαίνω

κι από το 'καταλαβαίνω;'
στο 'πώς να το πω;'

όλη η φασαρία γιατί πριν καμιά δεκαριά μέρες πλησίασα, κόρταρα, τσούγκρισα, κόρναρα, έβρισα, δάκρυσα, τράκαρα μετωπικά μ' ένα κείμενο.

'μαζνούν' είναι ο τρελός.
μα τρελός, πώς;


ξέρετε σεις, εγώ όχι. τώρα πάω να κάνω δουλειές. γυναικεία γραφή βλέπετε και θ' ασχοληθώ με το γιο μου. καλή κυριακή.

14 σχόλια:

Unknown είπε...

όχι πουτάνες.
ΜΗΤΕΡΕΣ ΛΕΞΕΙΣ.

Μηθυμναίος είπε...

Εγώ μπήκα στο χτεσινό, το μισοτελειωμένο ποστ, και περίμενα σήμερα να διαβάσω τη συνέχεια κι έπεσα σε τούτη την ιδιαίτερη, αφτιασίδωτη (ναι, έτσι αφτιασίδωτα, όπως τα γράφεις…) και αυτοσαρκαστική γραφή σου… κι είπα από μέσα μου: τι αληθινή γυναίκα είναι τούτη και τι όμορφα μας τα λέει…

Κι εγώ παθαίνω κάτι τέτοια, Elen, και μπερδεύομαι σε λαβύρινθους και σε νήματα και σταματάει, σκοτίζεται ο λογισμός μου κι αδειάζω, αδειάζω και πετώ μήπως και βρω τι λέξη… Aδύνατο…
Κι ύστερα είναι που δεν ξέρω, δεν έχω την τέχνη να τα γράψω όπως εσύ και να… εξομολογηθώ! Όλο στο ασβέστωμα βρίσκομαι και πελαγώνω.

Οπότε, υποκλίνομαι, για μια ακόμη φορά, καλή μου φίλη!

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

στην αρχή νόμιζα πως ο τρόπος γραφής σας είναι άναρχος
και μου άρεσε...

μά έκανα λάθος

ο τρόπος γραφής σας είναι απλά αντιεξουσιαστικός
και μου αρέσει...

Unknown είπε...

γαμώ τους ενεστώτες μας γαμώ!

Unknown είπε...

μηθ, μην υποκλίνεσαι! στην ηλικία μας θα μας πονέσει η μέση. άσε να έχουμε καβάτζα για άλλες κινήσεις σε παρακαλώ! χα χα χα./..

shirine nour είπε...

τα ίδια κενά, οι ίδιες χαράδρες, ίδιες λάσπες, ίδιοι τοίχοι να βαράς το κεφάλι σου και για να φιάξεις μια εικόνα. κι εμεις οι εικονοφιάχτες στο τέλος τελος...μετάφραση κάνουμε
bisous et bonne nuit!

ritsmas είπε...

γεια σου ελενάκι μου. Ελπίζω να τα μαζεψεις σε κανα βιβλιο όλα αυτά..φιλια

Unknown είπε...

chirine nour, στα ίδια κενά, στις ίδιες χαράδρες όλοι. για να ανεβούμε στην επιφάνεια της ζωής, εσύ κρατάς το σκοινί με τις εικόνες, εγώ κρατώ το σκοινί με τις λέξεις, ο άλλος κρατά το σκοινί με τους ήχους...
κάποιος άλλος, ανώτερος από εμένα σίγουρα, κρατά το σκοινί με την αγάπη και την καλοσύνη προς τους άλλους...

στο λεβίδι, πόσο θέλω να έρθω!
δεν ξέρω αν το καταφέρω, είμαι σαλόνικα, στην υποστήριξη για το πρώτο ελληνικό ντοκτορά αραβικής φιλοσοφίας, στις 18 του μηνού δεκεμβρίου του σωτηρίου έτους μας!!!

Unknown είπε...

ριτς, πάντα στηρικτική σε όλους τους φίλους.
κράτα γερά την καλοσύνη.
μας χρειάζεται εμάς.
κι εσένα σου χρειάζεται, γιατί γίνεται σοφία, που ήδη διαθέτεις...
σε φιλώ

Unknown είπε...

σοφία και καλοσύνη, μόνο μαζί πάνε αυτά τα δύο.
ποτέ χώρια...

Αλήτις είπε...

exi sxesi i kopela kseftilismeni kai polla xronia malista,makria apo mas alios tha se fiakso sourgelo

Αλήτις είπε...

apo pote ta les krifa me ton alhti pou perimenis na erthis avrio na se sinantisi;kitakse den kseris ti th geini an ksana plisiazis

Αλήτις είπε...

blogger eimaste den zitame gnorimies.signomi pou ekfrastika sklira,omos na frontizis na min ksana enoxlis

Unknown είπε...

ομολογουμένως δεν καταλαβαίνω τις τρεις παραπάνω αναρτήσεις από το ίδιο όνομα.
καλημερίζω και δε σβήνω, μιας και ο αναφερόμενος δε βρίζει, απλώς καταφέρεται εναντίον μου για λόγους που ομολογουμένως αγνοώ. μήπως με μπέρδεψε με κανέναν άλλον;